یادداشت هدیه

        ممنونم از فریدا مک فادن که منو از این ریدینگ اسلامپ چند ماهه نجات داد. با اینکه به خودم قول داده بودم که سراغ کتاب ها و نویسنده هایی که توی مدت زمان کوتاهی ترند میشن،نَرَم ولی گیرافتادن توی ریدینگ اسلامپ منو برگردوند سراغ ژانر معمایی و خب وقتی که میبینی همه کسایی که کتاب رو خوندن دارن ازش تعریف میکنن،نمیتونی مقاوت کنی و در نهایت تسلیم میشی. باید بگم نویسنده کار خودش رو بلده و داستان به هیچ عنوان از ریتم نمیوفته و خواننده رو همراه خودش میبره و این دقیقا همون چیزیه که یه کتاب خوب توی ژانر جنایی-معمایی باید داشته باشه.فضاسازی و شخصیت پردازی ها درست و به جاست،پانویس ها واقعا خوب بودن و همراهی بیشتر با داستان کمک می کردند. و این کتاب مولفه موردعلاقه من رو داشت:روایت کردن داستان در چند خط زمانی مجزا اما مرتبط.اینکه درمورد اتفاقات گذشته و حال شخصیت ها به طور همزمان بخونی،هیجان کتاب رو بیشتر میکنه و مجبورت میکنه کتابو توی چندین ساعت تموم کنی تا ببینی در نهایت چی شد که اینجوری شد. گرچه نقطه ضعف هایی هم داشت برای من اما در نهایت دوستش داشتم و به عنوان یک اثر خوب توی ژانر معمایی پیشنهادش می کنم.