همین حالا با چشمان خیس از اشک آخرین کتاب از آخرین جلد رمانِ بلند آتش بدون دود را تمام کردم. هرچند بین هر جلد وقفه می‌انداختم بازهم می‌گویم کاش بیشتر طولش می‌دادم. کاش خواندن از این قلم و این داستان الان تمام نمی‌شد. کاش حالا حالا ها از آلنی‌مارال می‌خواندم...
چقدر دوستشان داشتم. با مردم صحرا زندگی کردم و عاشق شدم و بعد مبهوت روحیه حماسه‌شان. 
داستانی خواندنی از عشق،حماسه و قیام و فداکاری
سطر به سطر همراهش می‌شوی و قلم آنقدر مجذوبت می‌کند که فرقی ندارد بحث از سیاست است یا عشق، نمی‌توانی رهایش کنی.
برای درد کشیدن کنار مردم مظلوم ایران، برای درکشان آتش بدون دود را بخوانیم. برای کشف حقیقت در دنیا و در درون خودمان، برای "مسیر" و هدف داشتن...
برای درست زندگی کردن، جوانمردانه زندگی کردن، آتش بدون دود بخوانیم :)
      

        برای تو هزار بار دیگر... :)
      

        درباره این کتاب یادداشت به اندازه کافی هست پس من زیاد صحبت نمی‌کنم:
یه دوره ۵،۶ ساله از زندگی یک دختر در انگلستان قدیم و ماجراهای عشقی اون با سه مرد؛ و همون داستان همیشگی برای شروع "فمینیست" و مثلا آزادی زن که نهایت کارشون اینه که زن رو ببرن بذارن در جایگاهی که یه مرد داشته و همه بگن واااووو ببینید چقدر زن خفنیه چون میتونه مثل یه مرد باشه!
از طرف یه زن میگم واقعا برام اعصاب خورد کنه که زمانی منو خوب ببینن که مثل یه مرد، خوب باشم :)
جدا از این مشکلات فمینیستی، داستان عاشقانه‌ش اصلا برای من جذاب نبود.
      

        همون قلم همیشگی و دلبر نادر ابراهیمی✨️
کتاب درباره تقابل علم و مدرنیته با روح و روان و معنویت انسانه. 
یک رئالیسم جادویی و داستان تقریبا علمی_تخیلی بود که همراه شده بود با قلمِ اخلاق مدار و حماسه ساز نادر ابراهیمی؛ در کنار استبداد و استعمار ستیزی.
در آینده ای (نمیدونیم چقدر دوره که انسان تبدیل به ماشین بشه) یک پدر بزرگ پیوند کلیه صنعتی رو انجام میده و این شروع ماجراست.
قلم نادر ابراهیمی با قلبم بازی میکرد و یک لحظه ام نمیتونستم کتاب رو کنار بذارم، در کنار داستان جذابش قلم نویسنده هم باعث کشش و برانگیختگی احساسات میشد.
قطعا میگم که بخونید هم برای لذت بردن و هم تفکر درباره این موضوع عمیق که در دنیای پیشرفته‌ی ماشینی و هوش مصنوعی چه بلایی قراره سر روح و روان آدمیزاد بیاد؟
      

        همین الان کتاب رو تموم کردم و تلاشم رو می‌کنم احساساتم رو کنترل کنم و نکات مثبت و منفی رو باهم بگم🥲
نمیدونم چرا روی جلد کتاب نوشته رمان "نوجوان" 😐 یعنی خب اونقدر رمان نوجوان نبود که روش بنویسی اینو و تاکید کنی😅
نیمه اول کتاب جذبم نکرد
نیمه دوم به شدت جذبم کرد و قسمت احساسیِ پایانی کلا نظرمو راجع به کتاب عوض کرد و عاشقش شدم!
نیمه دوم برنامه های امنیتی که پیاده می‌شد جالب تر و قابل فهم تر بودن، نیمه اول کتاب همه چیز گنگ بود، گنگی که باعث می‌شد هی کتابو زمین بذاری.
خلاصه داستان: درباره عملیات ترور هم در ایران و هم در اسرائیل بود.
ارزش خوندن داره :)
      

        توراج درباره شهری در آینده ای نزدیک در ایران است. داستانی پیچیده و رمزآلود با چاشنی عشق، وسط بحران های مالی و اقتصادی و بانک داری های غیر اسلامی! 
قلم نویسنده بسیار روان و خوش خوان است و مبهم بودن فضای داستان در ابتدا، ترغیب می‌کند به سریع تر خواندن و پیش رفتن. 
بنظرم انتخاب نویسنده برای موضوع داستان جسورانه و نوین بود؛ در توراج ما میبینیم مدیریت اشتباه مالی و اقتصادی چه ضربه مهلکی بر جامعه و سفره مردم می‌زند و در خلال داستانی پرکشش و جذاب متوجه اهمیت این موضوع می‌شویم.
خواندن توراج را مخصوصا در این روزها توصیه می‌کنم✨️
      

        خواندن کتابها و سخنان گذشتگان همیشه از این نظر برای من جالب بوده که انگار از زمانه‌ی خودمان صحبت می‌کنند؛ تاریخ حقیقتا تکرار می‌شود، از زمان اباعبدلله و حادثه کربلا تا انقلاب ایران انگار همه تردیدها و خیانت ها و پیروزی ها شباهت دارد به زمانه ای که در آن زندگی می‌کنم. برای درس گرفتن از تاریخ و درک حقایق بیشتری از حادثه کربلا و شخصیت امام سوم شیعیان حتما حماسه حسینی را پیشنهاد می‌کنم.
فصل های آخر که در ارتباط با تبلیغ،شیوه درست تبلیغ، فرد مناسب برای تبلیغ و آنطور که امام حسین با خون خودشان تبلیغ را به درست ترین حالتش انجام دادند، بسیار برایم پر نکته و تازه و جالب بود.
      

        پیاده سازی جلسات تفسیر سوره حمد از زبان آیت الله خامنه ای
بسیار روان ، ساده ، شیرین و در عین حال ریز بینانه و با دقت و نکته سنجی مطالب رو بیان می‌کنن؛ و از دل مباحث قرآنی به مسائل امروزی می‌پردازن! خواندن کتب تفاسیر رهبر رو از دست ندین.
      

        من صوتی‌ش رو گوش دادم
روضه بود
رزق بود
طرماح به امام میگه برای کاری میرم و زود برمی‌گردم اما وقتی برمیگرده خورشید روی نیزه‌ست...
کتاب بسیار کوتاهیه و شاید چیزایی باشه که هممون شنیدیم و خب در اصل هر سال می‌شنویم اما غم حسینمونه دیگه...
مگه میتونه تکراری بشه؟
غم شیرین محرم
رزق شیرین گریه برای حسین، غصه برای محبوب هیچوقت تکراری نمیشه❤️‍🩹
      

        از میزان خفن بودن این کتاب همینو بگم که بعد از تموم شدنش با چشمای گریون، عکس امام رو نگاه می‌کردم و قربون صدقشون میرفتم!
چقدر یه آدم میتونه خفن باشه! 
حتما بخونید، ببینید چه کسانی می‌تونن انقلاب کنن! میتونن براندازی کنن! 
در مقابل یکی از استعمارگران قدرتمند دنیا اینجوری بایستن.
۱۵ سال از یک کشور دیگه مردمشون رو رهبری کردن و این رهبری از راه دور منجر به احیای حکومت اسلام بعد از ۱۴۰۰ سال شد.
اینا چیزایی هست فراتر از تصور ما!
پاسخ به این سوال که چرا انقلاب کردین؟ واضح در این کتاب با تکیه خط به خط به اسناد معتبر داخلی و خارجی، داده شده.
درباره لزوم حکومت اسلامی، پیروی از امام و رهبر جامعه و ایستادگی در مقابل بیگانه و استقلال ازش به طور کامل توضیح داده شده.
اگه فقط اهل رمان خوندنید و فکر می‌کنید نمیتونید کتاب مستند بخونید حتما پیشنهاد می‌کنم به این کتاب فرصت بدید چون به شدت قلمْ جذب کنندست و روایتْ غیر خطی و پر از هیجانه.
عاشق این کتاب شدم و دوباره و دوباره عاشق امام و انقلابش؛ کاش دیده بودمشون...♡
      

        شهید یحیی سنوار در زندان اسرائیل تصمیم می‌گیرد از خاطرات اشرف ابوحمزه، هم بندی اش داستانی بنویسد. و آن داستان شد سنافور!
هیچوقت تصور نمی کردم کسی که اصطلاحا مرد جنگ است بتواند اینطور لطیف و شاعرانه و در عین حال با صلابت قلم بزند. به قول متن پشت جلد کتاب، یحیی سنوار در نوشتن هم می‌جنگد! 
عشق به وطن از تک تک کلمات شهید سنوار بیرون می‌ریزد، هم در خار و میخک و هم سنافور. علاوه بر اینکه از فلسطین و غزه میخوانی، از روزهای آزادی، از خوی وحشی صهیونیست و از چرایی مبارزه و مقاومت؛ ادبیاتی می‌خوانی که بر جانت می‌نشیند. قلم ابوابراهیم را بسیار دوست دارم...چونکه از دل بر می‌آید لاجرم بر دل می‌نشیند.
داستان در ۷۰ صفحه به طور خلاصه و ماهرانه به زندگی اشرف ابوحمزه از کودکی تا دستگیری و محکوم شدن به سه بار حبس ابد می‌پردازد.
در ابتدای کتاب گفته شد این یک کتاب از مجموعه کتابهاییست که برای شناساندن بزرگان مقاومت خواهند نوشت؛ نمیدانم در بحبوحه جنگ این مراد حاصل نشده یا هنوز به دست ما نرسیده است.
مشتاق دوباره خواندن از شهید سنوار هستم، حالا که از دستشان دادیم امیدوارم باز هم نوشته از ایشان باقی مانده باشد.
      

        نثر محمود دولت آبادی مانند شعر است، دارای وزن و قافیه، مدهوش می‌شوی از چینش درست و به جای کلمات! اما تلخ و گزنده، بسیار بسیار تلخ و گزنده.
معمولا اگر کتابی را دوست بدارم در انتهایش اشک به چشمانم میدوند، چه پایانش شاد باشد چه غمناک اما در پایان جای خالی سلوچ از هجوم اینهمه تاریکی و تلخی بر قلبم گریستم.
نمی‌دانم چرا قلم کسی باید مشهور شود به سیاه نویسی! هرقدر تلخی در زندگی دیده باشی خوشی هم دیده ای! اصلا تلخی و شیرینی در کنار هم معنا پیدا می‌کنند.
چطور ممکن است سرتا سر زمینج یک آدم با انصاف پیدا نشود؟ چطور ممکن است مرگان خوب باشد و خوبی کند به غریبه ها و فرزندان خود را فقط بچزاند؟ هاجر مگر چند بریده نان لازم داشت؟ مگر کمک کار مادرش نبود؟ از بین همشان فقط هاجر اضافی بود که حاضر شد به مردی همسن پدرش، زن دوم بدهدش؟
نمیدانم...
کلیدر را هنوز نخواندم اما از شنیده هایم انگار که وضع آن هم همین است.
اما تلخ نویسی هم قاعده ای دارد؛ توهین به روستا و روستاییان نیز.
داستان از نبود سلوچ شروع می‌شود، در زمان انقلاب سفید و اصلاح ارضی و درگیری های مِرگان و بدبختی پشت بدبختی...

      

        واقعا عالی بود! خداقوت!
صفحات اول فکر می‌کردم برای من زیادی بچگانست و فقط به درد نوجوان ها می‌خورد اما حالا به همه پیشنهاد میکنم حتما مطالعه کنند.
در قالب یک سفر علمی و تخیلی به همه مباحث ریز و درشت درباره نماز پرداخته بود:
هدف و چرایی نماز، تاثیراتش بر روح و جسم و زندگی، نحوه درستِ خواندن نماز و ابعاد اجتماعی آن.
شاید ۹۰ درصد سوالاتی که درباره نماز در ذهن نوجوان ما و حتی خودمان هست، پاسخش در این کتاب باشد. 
چشم انداز وسیعی که این کتاب دارد باعث شده مباحث زیادی حول محور نماز را مورد بررسی قرار دهد؛ پس فقط نماز نیست و در کنارش از خیلی شبهات دیگر نیز پرده برداری میکند.
خواندن و هدیه دادنش را حتما توصیه می‌کنم.
      

        داستان کوتاه و قشنگی بود
ماهی سیاه کوچکی که میخواست از چهاردیواری کوچکش پا را فراتر بگذارد و دنیا را بگردد اما همه با او مخالفت می‌کنند.
برای کودک و نوجوان از این نظر که جسور بودن و تلاش برای کشف رسالت زندگی را نشان می‌داد خوب است اما علاوه بر اینکه مقداری خشونت داشت، ماهی سیاه کوچولو یک ماهی بی ادب و بی درک بود که این هم احتمالا به زمانه صمد بهرنگی بر می‌گردد. اگر کودک و نوجوان می‌خواند خوب است در این موضوعات والدین شفاف سازی انجام بدهند.
      

        راهی را میشود در دسته کتابهای مظفر سالاری قرار داد؛ مرا با خودت ببر، رویای نیمه شب، دعبل و زلفا
عاشقانه ای زیر بیرق امیرالمومنین
ماجرای حبیب که با بغض امیرالمونین و سالها حسادت از او راهی یمن می‌شود تا برای ابوبکر بیعت بگیرد. در آنجا عاشق دختری محب علی می‌شود و این شروع تغییر تفکر اوست.
شخصیت حبیب را دوست نداشتم. انگار بین سلمی و حبیب، حبیب زن داستان بود؛ با هر ناملایمتی در بستر می‌افتاد!
ماجرای قبول ولایت امیرالمومنین توسط حبیب برایم ابهام داشت. حبیب از کودکی در کنار پیامبر و امام علی بزرگ شده بود اما حقانیت ایشان را نفهمیده بود و بعد در فرسنگ‌ها آن سو تر توسط کسانی که امام را ندیده بودند دوستدار ایشان شد! البته نفس حق خیلی در سرنوشت انسان و قبول حقیقت تاثیر دارد اما همین تاثیرات اطرافیان بر حبیب به صورت کامل گفته نشد. شاید فقط برای من اینطور باشد اما این بخش از داستان که حبیب عاشق امام می‌شود می‌توانست خیلی بهتر باشد.
اوایل قصه عاشقانه بسیار برایم جذاب بود اما رفته رفته توی ذوق زد و محبت‌ها و احساسات تکراری حبیب کار را خراب کرد.
کتاب را پیشنهاد می‌کنم چون از ماجرای سقیفه، غربت امام علی و حضرت فاطمه، ماجرای کوچه...، حجه الوداع، وصیت پیامبر در بستر و واکنش اطرافیان، شدت علاقه پیامبر به امام علی و خاطراتی که حق بودن جایگاه خلافت را بر حضرت آشکار می‌کند، گفته بود.
با همه اینها کتاب روان و جذاب بود و خواننده را تا انتهای داستان با خود همراه می‌کرد.