اِاِاِاِاِاِاِی
خوب بود نسبتا و سرگرم کننده
      

        از آن کتاب‌هایی است که هر بار بخوانی حس متفاوتی خواهی داشت و مطلب جدیدی خواهی فهمید.
      

        چقدر آثار کلاسیک ادبیات روس قابل‌تامل و شایسته بررسی هستند. این اثر هم - علی‌رغم حجم کم - در خود دریایی از مفاهیم فلسفی را جای داده است که خواننده را عمیقا به فکر وا میدارد.
پ.ن: همچنان پرچم داستایفسکی بالاتر است :))
      

        مطلبی مختصر درباره ی یکی از شبهات مهم در بین مسلمانان. طبق معمول پاسخی شیوا و قانع کننده از استاد شهید مطهری
      

        پایان‌بندی بسیار غیرمنتظره‌ای داشت.
      

        حاوی نکات جالب توجه از منظری بی‌طرفانه بود. ردیابی تبعیض، ترور و تعدی در روند تاریخ اسرائیل را به خوبی اجرا کرده بود.
      

        بخش اعظم کتاب را در دوران آموزشی سربازی مطالعه کردم. سیر کتاب را دوست داشتم و همانطور بود که از داستایوسکی انتظار می‌رفت. خطابه ها و تک‌گویی های شخصیت‌ها خیلی دلنشین است. مثل دیگر آثار نویسنده با جزئیات شخصیت های داستان آشنا می‌شویم و با آنها سفر می‌کنیم.
      

        کتاب بسیار خوبی در موضوع عدل الهی بود. متن شیوا ، مُقنِع و قابل فهمی داشت. عدل الهی موضوع بسیار مهمی است و همچنان سوالات زیادی در این باره در ذهن افراد وجود دارد.
      

        تنها اشکال کتاب این بود که ناتمام بود. داستایفسکی در میانه این کتاب محکوم به اعدام می‌شود و پس از آن به حبس در زندان سیبری محکوم می‌شود و از تمام کردن این کتاب باز می‌ماند.
      

        کتاب خوب و دلنشینی بود. برای کسانی که به مطالعه آثار داستایفسکی علاقه دارند و خصوصا قلم داستایفسکی را - فارغ از داستان و موضوع - می‌پسندند، قابل استفاده است و گرنه با دیگر آثار داستایفسکی قابل مقایسه نیست. من دوست داشتم ولی تقریبا مطمئنم که افراد زیادی دوست نخواهند داشت. پایان بندی خاص بود.
      

        کتاب بسیار مفید و آموزنده است و برای جوانان بسیار قابل استفاده. البته راهنمای کاملی برای سیر و سلوک نیست، به این دلیل که این مسیر پر رمز و راز شدیدا سوال برانگیز است و مطالعه کلی قوانین و راهبردهای آن برای ورود به این وادی کافی نیست. البته در مواضع مختلف کتاب اشاره به نیاز به استاد مسلط بر موضوع شده است ولی ممکن است برای برخی این تصور ایجاد شود که صرف مطالعه این مطالب برای شروع سیر و سلوک کافی است و نیاز به استاد در مراحل بالاتر ایجاد می‌شود. در حالی که استاد از مراحل ابتدایی شروع سیر و سلوک لازم است و سالک علاقمند به مسیر صرفا از جهت عدم اتلاف عمر میتواند بدون استاد اعمالی عمومی را شروع کند و پیوسته لازم است در جستجوی استادی متضلع باشد. پیمودن مسیر بدون استاد خطرات بسیار زیادی دارد و همانطور که در ذیل مبحث مداومت در همین کتاب گفته شده است، انصراف از ادامه مسیر اثرات مهلکی به دنبال دارد که نفس و وجود سالک را از نقطه شروع هم پایین تر می‌برد. بنابراین به نظر می رسد بهتر بود این کتاب به جای معرفی به عنوان "تبیین گام به گام سیر و سلوک الی الله برای جوانان" به عنوان "آشنایی اجمالی سیر و سلوک الی الله برای جوانان" منتشر می‌شد.
      

        خاک بر سر نویسنده و ناشر و بقیه دست اندرکاران این کتاب.
یا غرض بدی دارید و یا واقعا تعطیل تشریف دارید.
خدا انشالله همه را به راه راست هدایت فرماید.
      

        اولا برای دوستان عزیزی که کتاب‌های داستایفسکی به نظرشان کم‌ارزش و تکرار‌ کتاب فلان نویسنده است پیشنهادی دارم: ((نخوان دوست عزیز))
نخواندن اینها بهتر از این است که بخوانید و نفهمید و با اعتماد به نفس بالا نظرات صد من یک غازی ارائه کنید که به درد عمه نانجیب من هم نمی‌خورد. متشکرم :))

اما درباره خود کتاب:
کتاب جزئیات زیادی دارد و فهم درست آن نیازمند توجه کامل به سیر داستان است. داستایفسکی مثل همیشه با نگاهی روانشناسانه وارد میدان می‌شود و خواننده را به عمق لایه‌های روانی قهرمان داستان می‌برد. در بعضی قسمت ها شاید کمی با واقع‌گرایی تناقض داشته باشد، اما هدف داستان چیز دیگری است که به خوبی به آن پرداخته شده است. مجددا تکرار می‌کنم اگر تمرکز و حوصله کافی ندارید، خودتان را با خواندن کتاب اذیت نکنید و تن داستایفسکی را هم در گور نلرزانید.
      

        کتاب شیوا و خوش‌خوان بود و ساختار آن دلنشین و همراه‌کننده بود. خواننده با پیشروی در کتاب با شخصيت ها همراه می شود و با درد و رنج آنها درد می‌کشد. زیباترین (نه الزاما به معنی شیرین آن) بخش داستان پایان بندی آن بود که مخاطب را با خود به اوج دلتنگی می‌برد و او را در اعماق اشتیاق رها می‌سازد.
      

        متن کتاب قدری نامفهوم بود که مشخص شد به دلیل ضعف جدی در ترجمه بوده است (مترجم: سمیرا بیات). ظاهرا ترجمه های دیگر این کتاب روان‌تر هستند. موضوع کتاب به‌خودی‌خود خیلی جذاب نیست اما تصویرسازی و توصیف صحنه‌ها و عواطف شخصیت ها توسط آلبر کامو اثر را شایسته یک‌بار مطالعه می‌کند. یک‌سوم پایانی کتاب بهتر از بخش‌های قبلی است و پایان‌بندی تنها یک پایان خوش و خرم بیهوده نیست و بر خواننده اثر می‌گذارد. آثار دیگر آلبر کامو بسیار بهتر هستند.