رمان‌خوان و رمان‌نویس هستم و از داستان کوتاه اصلا خوشم نمیاد. هیچ وقت نتونست منو به خودش جذب کنه. شاید تنها داستان‌ کوتاه‌هایی که بتونن کمی نظرم رو جلب کنن اونایی باشن که به هم مرتبط هستند. 

برای من فرقی نداره. هر کدوم که زیباتر باشه و باعث هدر رفت وقتم نشه و ازش چیزی یادبگیرم یا از خواندش لذت ببرم الویت داره .

بیشتر رمان،احساس میکنم داستان کوتاه زمان کافی برای عمق دادن به شخصیت ها  یا موقعیت ها‌ را نداره.
البته داستان کوتاه خوب‌هم‌خوندم و دوست داشتم.

رمان  . چون منو با خودش به عمق داستان میاره و یه مدتی رو با داستان اون رمان زندگی میکنم .  

معمولا چون علاقه دارم از جزئیات جریانات و زندگی‌ها سر در بیارم؛ از سبک زندگی‌ها، از حرف‌ها و فرهنگ‌ها و آداب و رسومات، بیشتر رمان رو ترجیح میدم.

من تو نودونه درصد اوقات رمان می‌خونم. نمی‌دونم چرا. شاید چون ارتباط با شخصیت برام خیلی مهمه و موقع خوندن داستان کوتاه حس می‌کنم زمان کمی برا شناختن شخصیت‌ها دارم. 
با رمان‌نوشتن هم راحتترم. داستان‌های کوتاهم هم یا موردپسند خودم واقع نمی‌شن؛ یا بلندتر از چیزی که انتظار داشتم از آب درمی‌آن 😅 
در کل با کوتاه خواندن و نوشتن میونه‌ی خوبی ندارم انگار🙂😂🌿

رمان یا داستان کوتاه فرقی نمیکنه مهم اینکه منظور نویسنده فهمیده بشه که غرض از این نوشتش چی هست و چه فلسفه و ذهنیتی ورای این نوشته هست

نوشتن داستان کوتاه رو دوست دارم با تمام ظرایف و چارچوب‌هاش. اما خواندن؟ رمان. چرا؟ پاسخ خاصی ندارم براش. 

به نام افریننده لوح و قلم؛ 
سلام و درود ☺️،  برای این سوال که اگر به ذکر دلایل انتخابم باشد،  می شود بند ها قلم خراشید، اما با یک مثال حرف ساده تر می شود،    
داستان های کوتاه،  خشت های خام هستند،  برای استفاده از انها در کارگاه قلم،  باید انهارا  پخت که بصورت رمان در بیایند،،،،،،،،داستان یک طفل بچه ی نو پا است که هنوز به مراقبت مادر (نویسنده) نیاز دارد،  اما رمان خودش یک نویسنده است،  رمان ها خودشان به ادم نویسندگی را یاد می دهند،  درست مثل استاد نویسندگی،  و حتا بالاتر،،،،،، رمان،  نثر پخته است،  اگر درجه ی پختش درست باشد و خشت ترک بر نداشته باشد،  روح را می نوازد،، و به حق که روح می نویسد و قلم اجرا کننده است.   

معمولا رمان دارای یه سیری هست که آدمو با خودش میبره و گاهی بعضی از رمانها باعث میشه آدمو میخکوب کنه پای کتاب بعد به خودت میای میبینی ۲ساعته کتاب دستته 
از این رو رمان 
ولی درکل داستان کوتاه هم میتونه جذاب باشه

رمان. چون غرق میشی توش 

هم رمان و هم سریال!
من اصلا نمیتونم با ۲ ساعت فیلم دیدن و ۵۰ صفحه کتاب خوندن با شخصیت ها ارتباط بگیرم..
 باید در تک تک شخصیت ها حل بشم، رفتار هاشون رو بررسی کنم، نیاز هاشون رو درک کنم، ضعف هاشون رو بشناسم ..
خودم رو جای تک تکشون بذارم و درآخر باهاشون زندگی کنم!
و از کتابی که خوندم نکته های خوبی استخراج کنم!
تا میام این راه هارو برای داستان کوتاه طی کنم، کتاب تموم شده و من دست خالی و مات میمونم، درمورد فیلم هم همین طوره🤦‍♀️

قبلا رمان ولی الان روایت هایی که زندگی شده.

با رمان خواندن . چون  دوست دارم با کتابا به مدت طولانی زندگی کنم .

کلا چون خیلی دیر با شخصیت ها و موضوع ارتباط برقرار میکنم و بعد از این ارتباط گیری دوست دارم ماجرا ادامه پیدا کنه و به عبارتی باهاش زندگی کنم، بخاطر همین رمان و سریال رو خیلی خیلی به داستان کوتاه و فیلم ترجیح میدم