از بهترین داستان های عاشقانه ی غمگینی که تا به حال خوندم...
پایانش بده اما میارزه به خوندن کل داستان
امیدوارم شما هم خوشتون بیاد ازش 
        

          این کتاب مخصوص نوجوون های بین ۱۴،۱۵ ساله تا ۱۸،۱۹ سالست
کتاب خیلی قشنگیه
قراره تک تک جمله هاشو درک کنین و در حین غمگین بودن لبخند بزنید!
معنای زندگی و براتون قشنگ تر میکنه یجورایی درباره خودکشی و افسردگی هست
این کتاب رو بخونین🤍
        

          دو تا نوجوان که اتفاقی زمانی که هردو روی پشت بام مدرسه اقدام به خودکشی کرده بودن با هم آشنا می‌شن. چالشهاشون رو با هم مطرح می‌کنن و سعی می‌کنن کمک کنن بهم.
کلا هدف ارائه یه دیدگاه تازه و خوب درباره افرادی هست که خودکشی کردن.
مورد پسند من نبود.

«جایی که عاشق بودیم» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/15112
        

          غمگینم🥲

اگر کتاب "پنج قدم فاصله، نحسی ستارگان بخت ما و من پیش از تو" رو دوست داشتین از اینم خوشتون میاد.
        

          بالاخره فهمیدم چرا نمیتونستم با این کتاب ارتباط برقرار کنم!
به نظرم درستش این بود که حداقل می‌نوشت:
 بهترین رمان روانشناسی(اگه بشه گفت بهترین) ، نه بهترین رمان عاشقانه !
قطعا در ژانر عاشقانه بهترین نیست ، ولی در ژانر روانشناسی میشه گفت اختلالات و خیلی خوب و احساسات مبتلایان و به زیبایی بیان کرده! 

پسری که در کمد زندگی می‌کند و مشکلاتی دارد!
دختری که در یک تصادف سخت ، سالم مانده و عزیزی را از دست داده و تصمیم گرفته دیگر شاد زندگی نکند!
ترکیب این دو را تصور کنید ..

پایان کتاب غافلگیرتون میکنه ، برخلاف انتظارتون عمل میکنه 
ولی بازم من خیلی احساساتی نشدم 😅

بازم حس میکنم جز معدود افرادی هستم که از یه کتابی پرطرفدار خوشش نیومده :)))

کاش بهخوان یه قابلیت هم داشت که میشد بقیه بهمون کتاب پیشنهاد کنن :(
        

          این روزها با یک مقاله مروریِ بی‌نهایت دشوارِ کیهان‌شناسی درگیرم. به حدی که روزی چندین ساعت وقت میگذارم و فقط یک صفحه جلو میروم و برای فهمیدن هر نیم‌خط، مجبورم یک مقاله کامل دیگر بخوانم تا بتوانم جلو بروم!
وسط این همه شلوغی، اصلا نمیتوانم تمرکز کنم... حتی برای کتاب‌های نوجوان.
با این حال، در تلاش برای مطالعه‌ی سبک(!) امروز این کتاب رو شروع کردم. به دلایل نامشخص ( احتمالا برای فرار از آن مقاله!) کتاب را تقریبا یک‌نفس خواندم.
اول از ترجمه بگویم. ترجمه اصلا خوب نبود. اصلا. علاوه بر سانسورهای مکرر که باعث نامفهوم شدن متن میشد، مترجم در خیلی از جاها به خودش زحمت نداده بود که مطالب زیادی را که برای خواننده‌ی غیرآمریکایی نامملوس بود را در پانوشت توضیح دهد. یک جاهایی هم با این که سانسور نداشت، متن چنان گنگ میشد که مجبور شدم مدام متن انگلیسی را با فارسی مقایسه کنم. ( متن انگلیسی خیلی ساده و روان بود. پیشنهادم این است که حتما انگلیسی‌ش را بخوانید. یا این که حداقل کنار دست‌تان داشته باشیدش تا بخش‌های سانسورشده را از آن دنبال کنید!)
بخش عاشقانه ماجرا بنظرم مثل خیلی از داستان‌های عاشقانه مدرن و هالیوودی بود. اگر بخوانیدش، متوجه می‌شوید که هرجایش احتمالا یک جاهایی از یک فیلم یا کتاب دیگر را به خاطر می‌آورد. ( لزوما به این معنی نیست که داستان از جایی اقتباس شده: صرفا اینکه داستان‌های مدرن عاشقانه، انگار یک تمِ یکسان و ثابت دارند که از جایی به بعد حوصله‌ت را سر می‌برد.)
همین.
        

          ۲۰/فروردین/
پنجمین کتاب ۱۴۰۳_
جایی که عاشق بودیم.
یادم نمیاد کی این کتاب و بهم معرفی کرده بود ولی یادمی خیلی زود بعد از معرفیش رفتم و خریدمش.
اولین چیزی که نظرم و به خودش جلب کرد رنگ و طراحی جلدش بود. و نوشته‌ی روی کتاب:( اگر من پیش از تو را دوست داشتید، جایی که عاشق بودیم رمان محبوب بعدی شماست.)
اون موقع من پیش از تو را نخونده بودم ولی فکر میکردم جالب باشه و برای همین خریدن این کتاب برام هیجان انگیز تر هم شد.
راجب کتاب شاید چیزی برای گفتن نداشته باشم چون مستقیماً به سلیقه شما مربوطه، این کتاب یه رمان آمریکاییِ و اگر شما از فیلم هایی مثل دلیبال و من پیش از تو و داستان هایی که یکی از زوجین قهرمان زندگی اون یکی میشه خوشتون میاد شاید از این رمان هم خوشتون بیاد.
این رمان به من حس غم و استرس فراوانی داد.
استرس و اظطرابی که آخرین بار خیلی وقت پیش تجربه کرده بودمش.
نمی‌دونم این اظطراب از این رمان بهم وارد شد یا از اتفاقی که ازش خبر ندارم ولی الان غمگینِ این داستان تموم شده‌ام.
این کتاب شاید برعکس کتاب قبلی بهم نشون داد بعضی وقتا حتی عشق هم نمی‌تونه موجب ادامه‌ی زندگی آدم ها بشه و این شاید برای من هیچ وقت قابل لمس نباشه؛ غمی که تو رو از دیدن همه‌ی دوست داشتنی هایت دور کنه و موجب مرگت بشه، مرگی خودخواسته! خودکشی...
از خواندن این کتاب لذت بردم؟ نمیدانم.
شاید شما لذت ببرید و شایدم از اون متنفر بشید.
و نکته‌ای که از کتاب یادگرفتم این بود که ما آدم ها معمولا وقتی یک جایی میریم نشونه هایی از اون مکان یا بعضی از اشیاء دریافت میکنیم ولی ما میتونم نشونه هایی از خودمون تو اون مکان ها به جا بزاریم تا بعضی وقتا ها بعد از نبودن مون آدم هایی که از ما دنبال بودن  میگردن وجود مون و کنار خودشون هرچند کمرنگ احساس کنند.

        

          کتاب دو مشکل عمده دارد و مناسب خواندن توسط نوجوانان نیست: اولاً برای دوستی با جنس مخالف تحریک‌کننده است (دستش گرم است و نمیخواهم رهایش کنم/ میخواهم مرا ببوسد ولی او این کار را نمیکند/...) و ثانیاً خودکشی را یک موضوع ساده و در حد یک گزینه که قابل انتخاب است جلوه می‌دهد و نکته منفی خاصی برای خواننده به نمایش نمی گذارد. (هیچ هیجانی بابت زنده بودن ندارم/ ...)
        

          غمگین...

        

          شاید بتوانم شبیه او باشم،بتوانم چیزهایی را که او می‌دید ببینم.میتوانم در آن واحد هردوی ما باشم تا کسی دیگر دلش برای او تنگ نشود،البته خودم بیشتر از همه!
        

          روح من تا ابد با این کتاب گره خورده جوری که هرگز نمی تونم فراموشش کنم.
داستان دختر و پسری که قصد خودکشی دارن ولی اتفاقی رخ میده که اونا نجات دهنده یکدیگر می شوند ولی آیا این قضیه پایداره یا نه؟ باید خوند و متوجهش شد.
این کتاب غم بزرگی داره اونم وقتی که تهش متوجه این میشین که نویسنده این کتاب مشابه اتفاقی که افتاده رو تجربه کرده.
کتاب قشنگ و تاثیر گذاری هستش و کسایی که به ژانر عاشقانه، غمگین علاقه دارن مطمئنن از این کتاب خوششون میاد.
        

          من به عنوان یه نوجوان اصلا نتونستم باهاش ارتباط بگیرم البته این که ترجمش افتضاح بود هم بی تاثیر نبود من با ترجمه خانم فرانک معنوی  از نشر میلکان خوندم که از نشر میلکان این ترجمه بعید بود واقعا حتی اصطلاح های ساده انگلیسی رو هم برنگردونده بودن و خودشو گذشته بودن تو کتاب و من نصف داستانو نفهمیدم
        

          واقعا یه رمانس تینیجری اینقدر میتونه تکون دهنده از آب در بیاد!!!!
اصلا انتظار یک کتاب قوی و با پایان غافلگیر کننده نداشتم. میتونم روی سبک کتاب عنوان دارک رمانس رو بزارم.
گول تینیجری بودن کتابو نباید خورد. کتاب لایه های پنهانی از زندگی آشفته و بیمار انسان امروزی رو به بهترین شکل توصیف و نقد میکنه.
        

          "جایی که عاشق بودیم"

یک کتاب عاشقانه کاملا متفاوت . داستان دلدادگی دو نوجوون که با وجود همه زخم هایی که به تن دارن ، همه درد هایی که کشیدن و به رغم هر چیزی که روحشون رو تاریک کرده ، دل می‌دن به هم‌دیگه.
کتاب خیلی عجیبی بود واسم . سیر داستانش ، شخصیت های اصلیش ، دیالوگ هاش و پایانش .
نمی‌دونم چطور می‌تونم دقیق توصیفش کنم.
کتاب سخت خوانی بودی و کند پیش می‌رفت داستان اما آخراش روون و جذاب بود.
با اینکه یک‌سری از گره های ذهنیم حتی با تموم کردن کتاب هم باز نشد ، باز هم پیشنهادش می‌کنم.