میان فورجه امتحانات آن هم نوع نهایی شان یک‌هو به خودم آمدم دیدم در دل کوچه پس کوچه های جوادیه در حال تماشای مسابقات جام جهانی هستم!
گزارشات مسابقه آنقدر حرفه و ماهرانه بیان می‌شد که منِ غیر فوتبالیِ فوتبال ندوستِ فوتبال نبین را می‌نشاند پای کتاب؛ بماند که اینقدر اصطلاحات و لغات فوتبالی یاد گرفتم که الان دیگر اگر روزی روزگاری در سرزمینی به تماشای فوتبال بنشینم یا گزارشی بشنوم احساس نخواهم کرد که غریبه ای هستم بین عده زیادی آشنا...
اگر امتحان های دفاعی و اجتماعی ام را خوب دهم، بخش زیادیش را مدیون کتاب خواهم بود که بعد از مدت ها حس «یک سره پای کتاب بشین و تمامش کن» را بهم منتقل کرد و باعث شد بخاطرش سریع سریع درس ها را تمام کنم و بیایم سراغ مسابقه :)
فارغ از آن حس همدلی و یک دلی، حساس فعال و اثرگذار بودن و تمام درس هایی که مهندسی شده بود برای انتقال به منِ مخاطب که همگی جای خود، من از این کتاب حال خوب گرفتم.
        

          به نظرم یکی از کتاب‌هایی که در دوره نوجوانی بچه ها بخوننش خیلی ازش لذت می‌برن . با اون همه شور و ذوق اون سن خیلی همراه میشن و درکش می‌کنند. برای دوره نوجوانی من که اینطوری بود و کتاب رو نمیتونستم زمین بزارم و تمام هیجان کتاب همراه بود.
        

          این کتاب عالیه
مخصوصا برای نوجوانان
اگر قوه تخیل قوی دارید حتما این کتاب رو در اولویت قرار بدید
        

          خیلی باحاله فوتبالی‌فوتبالیه ولی دختر و پسر نداره
        

          داستان واقعا قشنگیه ولی دو تا باگ داره یکی ۵ ۶ صفحه اول کتاب خیلی جالب نیست و آدم رو جذب نمیکنه 
و ۲ اینکه در خیلی از بخش های کتاب به جزئیات خیلی خیلی اهمیت داده شده که یجوریه و ممکنه خواننده رو خسته کنه 
ولی در کل کتاب عالیه
        

          حتما این کتاب رو مطالعه کنید چون واقعا ماجرایی جالب دارد

        

          اولی که داشتم این کتاب را می خواندم اصلا ازش خوشم نیامد.
ولی وقتی باتشویق های خواهرم تا وسط های کتاب خواندم دیگر ولش نمیکردم
به نظرم حتما بخوانیدش
        

          انگار که رویاهایی از تخیل یه بچه ۱۲.۱۳ ساله نوشته شده باشه خیلی قشنگ و جذاب بود .
        

          جام جهانی در جوادیه از یک ایده با مزه متولد شده است.نویسنده که ید طولایی در طنز نویسی دارد این بار جدی تر شده و از خود پرسیده چه می‌شد اگر جام جهانی در ایران آن هم  یک محله از تهران برگزار می شد؟
بعد از این سوال رمان و شخصیت های نوجوانش متولد شدند. دلم می خواهد از داستان بیشتر بگویم تا دلیل امتیاز  پایینش برای شما هم معلوم شود ولی در این صورت ناچار می شوم کل داستان را تعریف کنم.
مشکل اینجاست که شرح و بسط ایده‌ی  اولیه در رمان به خوبی انجام  نشده است.از زبان داستان تا پیرنگ و شخصیت پردازی و تکنیک هایی که داستان را جذاب می کند،خبری نیست.
همه چیز در عادی ترین و معمولی ترین و دم دستی ترین حالت است. داستانی که بدون فراز و فرود می خوانی اش و می دانی  آخرش چیست.از یک سوم اول داستان به بعد آخرش لو می رود.
نوجوانان داستان همه یکپارچه آقا! آدم ها در کمال فهم و شعور!
خبری از غافلگیری نیست و اوضاع آرام و کشمکش ها هم زیاد سنگین نیست. مشخص است چه طور حل می شود.
خلاصه که اگر نوجوان فوتبالی دارید شاید استقبال کند مناسب ۱۲ سال به بالاست و داستانی کاملا معمولی دارد. 
        

          عالییی!!!
داستان درمورد  یکسری پسر  نوجوان که توی محلشون یک جام جهانی راه میندازن!
  
        

          کتاب واقعا قوی هستش. حتما بخونید. 
        

          اولین رمانی بود که خوندم
پنجم ابتدایی بود. با اینکه سابقه کتابخونی نداشتم سه روزه تمومش کردم .اون زمان اصلا نشد که زمینش بذارم
و از اون به بعد عاشق کتابای خوب شدم
شاید حرف دوری نباشه که بگم رمانخون شدنم رو مدیون حس بی نظیری بودم که داوود امیریان تو بچگی برام ایجاد کرد❤
حسای خوب بچگی واقعا تو بزرگیمون خیلی تاثیر شگرفی داره واقعا
برا من که عالی بود ولی اگه میدونستم خیلی خیلی میتونستم بهترش کنم
        

          سلام. از نظر من این کتاب خیلی خوبه ولی در قسمت های از آن یکم احساساتی میشین و اگر چندتا تصویر هم می  کشیدند خوب می شد.
البته درسته که تصویر نداشت ولی خیلی داستانش قشنگ بود.داستان  تخیلی بود ولی برای خواندن خوبه. این ها یک گروه بودند از بچه های تهران که جام کچک درست کردند ولی به نظر من خیلی جام بزرگی بود. اگر من بودم تمام تلاشم را می کردم تا قهرمان بشم گر چه آن ها هم تلاش کردند ولی مقام سوم را گرفتند.

        

          وایبش رو خیلی دوست داشتم و قشنگ بود و بنظرم برای نوجوان ها گزینه خیلی خوبیه حتی برای شروع کتابخونی 
هم شروعش قشنگ بود و هم پایانش 
منی که به فوتبال هیچ علاقه ای نداشتم جذب این کتاب شدم و شروع کردم به خوندنش
        

          شاید قریب به ده سال پیش بود. فکر می‌کنم در یکی از چالش‌ها و مسابقات کتابخوانی، تصمیم به خواندنش گرفتم. وقتی تورق اولیه کتاب را شروع کردم، مثل این که من آهن باشم و جام جهانی در جوادیه، آهن ربا باشد. طوری به هم چسبیدیم که به سرعت تمامش کردم. چه قدر قشنگ و جذاب یک جام جهانی در یک محله پایین شهری را روایت کرده بود. چه قدر عشق کوچولوی بین شخصیت اصلی و دیگری را پاک و قشنگ روایت کرده بود. همین چیزهایش یادم مانده که الان نوشتم، اگر ده سال پیش بود، خیلی بهتر و بیشتر درباره‌اش می‌نوشتم. خواندنش هم جذاب است و هم به علاقه مندان به داستان نویسی، کمک شایانی می‌کند. 
باشد باز هم از این کتاب‌های یهویی آمده و قشنگ و جذاب...
        

          نوجونیام خوندم.
 به عنوان رمان نوجوان ایده خلاقانه و خوبی داشت.
پایان خوبی هم داشت.
پرداخت خوبی هم داشت.
دیالوگ ها  و اتفاقات طنزشم جذاب بود.
پیام خاصی نداشت ولی.
به عنوان سرگرمی توصیه‌اش می‌کنم (البته اگه رمان نوجوون دوست دارید)
        

          زمان مسابقه کتاب‌خوانی خندوانه خوندمش اما
واقعا ارزشش رو نداشت