از خواندن چنین رمانی نباید توقع داشته باشید که یک داستان متفاوت بشنوید. حماسی است ، روایتگر ایثار و شجاعت است ولی در قالبی کاملا تکراری.
آنچه که کتاب رو ارزشمند میکنه اینه که کتاب روایتگر بستری خام و دست نخورده از تاریخ روسیه س.
با وجود دنیای فعلی که به لطف رسانه فرهنگ ها به شدت در همدیگر آمیخته شده اند و سنت های خوب به لطف جو های مجازی از بین رفته اند ، رمان تاریخی میتواند راه خوبی برای درک مفاهیم خوبی باشد که دیگر در میان ما رایج نیست. مانند غیرت،ایثار ، تعهد و ... .
البته فایده رمان تاریخی منحصر در این نیست اما بنظرم یکی از فواید مهم آن تلنگری بر فقدان چیز های خوبی است که قبلا بوده اند و  در زمان حال احتمالا منقرض شده اند.
      

        حرف های فراوانی درباره این شاهکار هنری میتوان زد اما؛
هنر تولستوی در این بود که توانست این باور را در جان ما بنشاند که مرگ برای همسایه نیست.
شاید تلقی اولیه این باشد که تولستوی میخواهد بگوید زندگی پوچ و بی معناست اما من به نظرم میخواست بگوید زندگی ایوان ایلیچ منتهی به پوچی و بی معنایی شد. میان ماه من تا ماه گردون فاصله زمین تا آسمان است.
      

        حرفها دارم؛
خلاصه بگم ایثار گذشتن از جان نیست چون جان برای خیلی ها تو دیار ما اصلا ارزشمند نیست. ایثار یعنی گذشتن از یک وابستگی عاشقانه شدید.
کاش میشد منم به اندازه احمد و فخری دلی به اندازه دریا داشتم


ازجمله کتابهایی ست که دوست دارم حتنا دوباره بخونمش
      

        از جمله کتاب هایی که به توصیه یه بهخوانی خواندم.
بخونیدو تقریبا کیف کنید:)
      

        جزوه ای کوچک در پاسخ به این سوال قدیمی که خلق شرور چگونه با حکمت الهی سازگار است.
بحث در دو بخش حکمت شرور و چگونگی مواجهه ما با آنها دنبال میشود.
خصوصیت کتاب اولا در مختصر بودن ان است دوما در پاسخگویی قابل هضم تر از پاسخ های قدیمی اهل کلام.
در کل خوب بود هرچند در بخش سوال و جواب ها احساس میکردم خیلی تناسب بین سوال و جواب وجود ندارد.
      

        کتابی که بتونه ظلم رو طوری به تصویر بکشه که از خشم مالامال بشی قطعا تمامی غرض از خودش رو براورده کرده.
سووشون روایتگر حلقه مفقوده ای است که در ایرانیان بوده و به لطف استعمار فرهنگی از صد و اندی سال پیش تا کنون رو افول و نابودی است ، یعنی غیرت و باج ندادن به ظالم.
مضاف بر محتوای بسیار حماسی و قلم جذاب و زنده خانم دانشور کتاب پر است توصفیاتی ست بسیار اصیل و زیبا از فضای حاکم بر معاشرت اجتماعی ایرانی. اگر فقط کمی آشنایی داشته باشید شما رو غرق در لذت میکنه. 
واقعا لذت بردم ... .
      

        بعد از چند یک سال نشستم پای داستان سرایی یک قصه گوی چانه گرم.
لذت بردم. از همه چیز لذت بردم؛ اشارات تاریخی، طنز های تاریخی ، ابهام های جذاب و خلاصه از همه چیز.
      

        چقدر زبیا و دلنشین !
اینقدر دلچسب و خودمونی نوشته شده که احساس میکنم این شاهزاده خانم یکی از دوستای قدیمی منه.
چقدر فرهیخته و عاقل و خوش ذوق بودند ایشون.
اصلا توقع نداشتم یه خانم توی زمان قاجار یه سفرنامه به این شیرینی نوشته باشه.
حواشی ابوالقاسم عماد الملک هم نگم براتون؛ صد برابر به جذایبت های کتاب اضافه کرده. 
یکی از چیزهایی که به شدت من رو به اعجاب وا داشت میزان معرفت دینی و دید توحیدی ایشون بود.
توصیفات شون از حال دلشون نسبت به امیرالمومنین ع واقعا قند رو تو دل آدم اب میکنه از بس که شاعرانه و پر از عشق به مولاست.
      

        فهمیدن شیوه و روش زندگی اجداد نچندان دور ما خودش یه جذابیت خاص و ویژه ای برام داره . حالا فرض کنید این رو از زبان یه روزمره نویس در قالب سفرنامه بشنوید؛واقعا لذت بخشه.
متاسفانه کتاب خیلی دور از فضای سفرنامه های حرفه ای و مدرن فعلیه و شاید همین یکم آزارتون بده اما اگر علاقه مند به شناخت جزییات زندگی نسل های قبل خودتون باشید قطعا با دست پر از پیش کتاب برمیگردید.
چند تا چیز واقعا برام جالب و عجیب بود:
نحوه سفر رفتن ها در قدیم نچندان دور
نحوه معاشرت مردم و کیفیت مهمانی ها و جزییات انها
رفتار زشت و زننده ناصر الدین شاه در مورد خانم ها که اتفاقا نویسنده هم تلویحا زیاد از ان ناراحته
و ...
      

        چقدر عالی بود!!!
اگر قبل از تمامی مشکلاتی که برام پیش اومد این کتاب رو خونده بودم به آسانی از کنار همه شون گذر میکردم.
وقتی نسبتت رو با مشکل و حلال مشکلات درست متوجه بشی اونوقت میفهمی که هیچ چیز جای غصه خوردن ندارد و این یک استفاره نیست بلکه حقیقت محض است.
      

        اگر به دنبال شنیدن تجربه زندگی در خانه های قدیمی تهران هستید آدرس تقریبا اشتباهی را امده اید.
خانه خوانی با کمال احترامی که برای نویسنده قائلم  مطلب خیلی اندکی درباره موضوع کتاب به شما خواهد داد.
به اقرار نویسنده بیشتر نوعی همذات پنداری با حال و هوای برخی خانه ها بود.در کل به جز انتقال برخی حس و حال های خوب آن هم فقط در بخش هایی جزیی از کتاب چیزی دستگیرم نشد.
بد نبود ولی در نظر من قطعا بالاتر از متوسط نبود.
      

        سوال بزرگی که نویسنده برای مخاطب خود ایجاد میکند و در پس گفتار نیز انچنان که باید از پس حل کردن آن بر نمیاید این است که چگونه میشود در راه شناخت صحیح به انسانهایی اعتماد کرد که آنچنان غرقه در تباهی و فساد و حماقت بوده اند که شبهه عدم تعادل ذهنی در انها میرود؟

      

        بسم الله الرحمن الرحیم
روایت مخالفت، لجاجت ، حسادت و استقلال.
رمان بسیار زیبایی که زیبایی ان در گرو دقت کردن در ان است. روایت یک انسان آزاد که ب دنبال ارزوهای خود است و چالشی که با ان رو ب رو میشود و در آخر منجر ب جنون او میشود، یعنی خانواده.
عباس معروفی واقعا زیبا و لذت بخش این داستان رو روایت کرده . البته اعتقاد من اینه که کتاب خوب کتابی است که شما در حالی متناسب با ان کتاب آن را خوانده باشید و سمفونی مردگان دقیقا برای من اینگونه بود.
علاوه براینکه داستان یک داستان فی حد نفسه زیبا و دنبال کردنی بود روایت داستان در بهترین حالت ممکن خود قرار داشت. از جمله داستان هایی که اگر ب آنها دل بدهید و همراه با نویسنده شوید ب یک عروج خواهید رسید و در اعماق داستان غرق خواهید شد.
هنر تصویرگری یک فضای تاریک و غم انگیز و روایت گری ان چیزی است که ب وضوح میتوانید آن را درسمفونی مردگان بیابید.
اگر بیش از خود داستان ب دنبال یک روایت خوب از یک داستان باشید قطعا سمفونی مردگان یکی از بهترین ها برای روایتگری غم ،شکست های پیایی ، محرومیت و تنهایی ست.
سرگذشت ایدین واقعا برای من جذاب و در عین حال تاثر برانگیز بود. تصویر یک مرد که در کشاکش زندگی سنگ زیرین آسیا قرار گرفته و خرد شده حقیقتا یک حماسه است. 
حماسه ای که یک مرد در عین پایداری و استقامت و تحمل مشقات میشکند حقیقتا یک حماسه ب شدت ناراحت کننده و در عین حال برای جنس مرد جذاب است.


      

        ویلت هر چند تو آثار کلاسیک ی اثر شناخته شده و خوب باشه اما اگه جین ایر رو قبلش خونده باشید بنظرم هیچ وقت نتونید این کتاب رو در رده آثار کلاسیک خوب بشمرید
خوبه ولی انصافش اینه که خوب داریم تا خوب و ویلت در خوبها کمترین امتیازو داره 
      

        یکی از نظریات خیلی جالب در مورد ائمه ع نگاه مجموعی به زندگانی اونهاست
با انضمام این نکته که با افرادی مواجه هستیم که از عصمت برخوردارند کاملا هضم این حرف آسونه خواهد بود که اگر امام حسین ع هم جای امام حسن ع بود دقیقا همان کار را میکرد که ایشان کرد.

تطبیق چنین نظریه ای بر تاریخ سیاسی ائمه ع انچنان جذابیتی دارد که فقط خود خواندن کتاب است که میتواند یک توصیف خوب از ان باشد