نمیتوانم درک کنم که چرا سفر در زمان اینقدر بی رحم است🍂
        

          در آرزوی فرصتی برای خواندن دوباره و دوباره و .....
به جرات می تونم بگم عالی بود!
        

          کتاب خوب کتابیه که حداقل یک موضوع برای به فکر فرو رفتن داشته باشه. توی کتاب های نوجوان معمولا این یک مورد، روابط و دوستی های توی مدرسه س. یا ارتباط های خانوادگی، یا موضوعاتی مثل تبعیض نژادی و جنسیتی، یا موضوعات تخیلی مثل سفر توی زمان، یا عشق بین دو تا دوست از دو جنس مختلف، یا وضعیت مالی و سختی های زندگی یک خانواده با درآمد پایین ...
توی این کتاب همه ی این موضوعات خیلی زیبا و هنرمندانه کنار هم چیده شده ن. خواندنی ست، بسیار خواندنی...
        

          یک ماجرای معمایی پیچیده و جذاب که در بستر مسائل نوجوانی مثل دوستی، ارتباط با والدین، ورود به جامعه و مسئولیت‌پذیری  مطرح می‌شود.
رمان یک پازل هیجان‌انگیز است: بخش‌ها و نکات به آرامی کنار هم قرار می‌گیرند، سرنخ‌ها در نقشه‌ی داستان، در تک تک کلمات و حتی عناوین فصل‌ها  قرار دارند.
و در آخر همه‌چیز بهم چفت می‌شود و معنی پیدا می‌کند.

⚠️خطر لو رفتن داستان!⚠️
داستان "وقتی به من می‌رسی" سه خط داستانی دارد:
شرکت مامان میراندا در مسابقه، حرف نزدن ناگهانی سال با میراندا و ظاهر شدن مرد خنده‌رو در محله.
و به چند موضوع مهم می‌پردازد: استقلال دوره‌ی نوجوانی، کنار گذاشتن دوست، سفر در زمان و امکان‌هایی که ایجاد می‌کند، اوضاع نیویورک در دهه‌ی هشتاد میلادی و خودکفاتر بودن بچه‌ها در آن دوران.
.
میراندا مثل اغلب مردم باور دارد "آخر یک ماجرا نمی‌تواند قبل از وسط آن رخ دهد" ولی به نظر نویسنده بازگشت به گذشته، آینده را کامل می‌کند نه اینکه آنرا کاملا تغییر دهد.
میراندا تلاش می‌کند تا راز نامه‌ها را کشف کند و در این کوشش او می‌فهمد که دنیایش ارزشمند است و آدم‌هایی هستند که از او مراقبت می‌کنند.
        

          سفر مشکلی نیست، ولی وقتی به تو برسم، خودم نیستم.
        

          خانم استدپ خیلی قشنگ آینده و حال رو باهم ترکیب کرده بود و یک داستان هیجان انگیز خلق کردن...!

        

          رمان نوجوان درباره ی سفر در زمان ، روال داستان معمایی ست و به همین دلیل کشش زیادی برای خواندن ایجاد میکند
        

          وقتی دوست صمیمی شما که از قضا  نصف حرف‌هایی که با هم می‌زنید به نوعی به کتاب ختم میشه، یه کتاب مورد علاقه تو کل دنیا داره، شما دیر یا زود باید اون رو بخونی. 

و اینجوری شد که من خیلیییی دیر، وقتی به من می‌رسی رو خوندم. اون زمان‌ها که هر آخر هفته‌ای که پیش بابا بودم می‌رفتیم نشر افق و من هر سری یکی از کتاب‌های "داستان نوجوان" رو می‌خریدم همیشه چشمم به "وقتی به من می‌رسی" می‌خورد اما به هر دلیلی هیچ‌وقت سمتش نرفتم. شاید داستان زمان و مکان مناسب که میراندای 12 ساله توی این کتاب تا دلتون بخواد راجع بهش حرف می‌زنه، از اون موقع داشته روی من اثر می‌ذاشته. 

من چند سالی هست که راجع به ادبیات کودک و نوجوان کنجکاو شدم و از آخرهای پارسال خیلی جدی‌تر دارم در موردش فکر می‌کنم. و فکر می‌کنم این کتاب نه تنها از بهترین کتاب‌هاییه که برای نوجوون‌ها نوشته شده، بلکه یکی از بهترین کتاب‌های نوجوونیه که آدم بزرگ‌ها می‌تونن برن سراغش. 

لا به لای تک تک جملات این کتاب، تک تک رفتارهای شخصیت‌های اصلی و فرعی اون و بین ریز به ریز اتفاقات کوچیک و بزرگ "وقتی به من می‌رسی"، مشخص‌ترین حس و حالی که وجود داره، حس و حال "شگفت‌انگیز بودن جهان" عه. اینکه ما به این دید به دنیا نگاه کنیم هم برای ‌کوچیک‌ترهایی که به مرور به رسم و رسوم زندگی آدم بزرگ‌ها عادت می‌کنن و هم برای خود این آدم بزرگ‌ها واجب و لازمه. و خوشحالم که این کتاب وقتی به من رسید که رویدادهای روتین زندگیم بیشتر از همیشه به اون نیاز داشت.