داستانی آرام و یکنواخت که در یک‌ مهمان‌خانه زوار در رفته و قدیمی جاری است.
روزمرگی دخترک مهماندار بعد از دیدن یک توریست فرانسوی که از قضا نویسنده کتابهای کمیک‌ نیز هست دچار تغییرات و چالش‌هایی عجیب و جالب می‌شود.
 هر چند به نظر من نویسنده در پرش بین موقعیت خوب عمل نکرده و بعضا باعث شده روند داستان گنگ بشه اما در نقطه مقابل پردازش موقعیت ها و علی الخصوص شهر سوکچو و  بخش  هایی که داستان درش رخ میده فوق العاده بوده و تونسته اون حس سردی و تنهایی رو به کاملا به مخاطب القا کنه.
 و همین باعث میشه بخوای داستان رو ادامه بدی و تا آخرش بری.

        

          28 اسفند 03
خیلی معمولی بود:)
کتاب فیزیکیش رو دارم ولی صوتی گوش دادم در حین تمیز کردن اتاقم.
        

          (( فقط می‌خواستم احساس کنم که دوست داشته می‌شوم. ))
دختری تنها که در مسافر‌خانه کار می‌کند مجذوب هنرمندی می‌شود‌ که برای خلق اثر جدیدش به شهر کوچک و مرزی به نام سوکچو آمده. کنجکاوی‌های دختر و درخواست‌های کمک مرد برای شناخت شهری که می‌خواهد منبع الهامش باشد، باعث می‌شود رابطه‌ای فراتر از مستخدم و مسافر بین آن دو شکل بگیرد. 
کتاب عمیق نیست و فقط کمی به مسئله‌ی هویت پرداخته می‌شود. اما توصیفات زیبای‌ نویسنده‌ از فضای سرد و تاریک آن شهر، و روان بودن متن و جذابیت داستان باعث می‌شود خواندن این کتاب تجربه‌ای خوشایند برای خواننده بسازد. 
شخصیت پردازی ضعیف بود و ریتم داستان کمی سریع‌تر از چیزی بود که باید. 
زنگ تفریحِ عالی و داستانی جذاب. 
        

          معمولا داستان‌هایی که یکنواختن و خیلی فراز و نشیب ندارن، انتخابِ من نیستن. (اگه انتخابِ شما هم نیستن این موضوع رو در نظر داشته باشید)
این کتاب با وجود این‌که اتفاقِ ویژه‌ای نداشت، در عوض لحظات احساسیِ زیادی داشت که باعث می‌شد منتظر باشم و حس کنم الان یه اتفاقی می‌افته.

داستانش درباره‌ی دختریه که در یک مسافرخونه‌ی قدیمی در شهرِ مرزیِ سوکچو کار می‌کنه(راوی). یک مرد فرانسوی که طراحی و تصویرسازی انجام می‌ده به این مسافرخونه میاد تا منبعِ الهام‌بخشی برای اثر جدیدش پیدا کنه.
این دو نفر با هم ارتباط می‌گیرن، رابطه‌ای که اشاره‌ی خاصی هم بهش نمی‌شه و فقط حس می‌شه.!

شخصیت‌پردازیِ راویِ این قصه رو دوست داشتم؛ احساساتش، تنهایی و معذب بودنش و حتی مشکلاتی که با مادرش داشت به نظرم خوب توصیف شده بود.

برای من کتاب ساده و لطیفی بود. حدود ۱۰۰ صفحه‌ست و خوش‌خوانه، و در یک نشست یکی دو ساعته هم می‌شه خوند. وسطِ کتاب‌های غم‌انگیز و بی‌رحمی که این ر‌وزا می‌خونم نیاز داشتم با همچین کتابی آشنا بشم .
        

          زمستان در سوکچو (شهری توریستی واقع‌در مرز بین کره شمالی و جنوبی) فرارسیده و سرما همه‌چیز را درگیر کندی و ملال کرده‌است. راوی بدون نام این داستان غرق در روزمرگی‌های خود، در بخش پذیرش مهمان‌خانه‌ای قدیمی کار می‌کند تا اینکه یک روز کاریکاتوریستی فرانسوی به‌نام کرند پا به آن‌جا می‌گذارد. او که می‌خواهد از محیط سوکچو برای خلق کتاب جدیدش الهام بگیرد، از راوی می‌خواهد تا برای شناخت بیشتر آن‌جا به او کمک کند. این اتفاق، سرآغازی برای شکل‌گیری رابطه‌ای فراتر از مسافر و مهماندار بین آن‌هاست. راوی داستان شاهد این است که کرند شب‌ها در اتاقش طرح‌هایی از یک زن می‌کشد و بعد از آن با ریختن جوهر روی کاغذ، آن زن را ناپدید می‌کند. او به دنبال این است که برای داستانش قهرمانی خلق کند که جاودانه و بی‌عیب و نقص باشد.
موضوع کتاب تفاوت فرهنگ، هویت و مسئله‌ی زبان به‌عنوان ابزاری برای برقراری ارتباط است.
داستانی کوتاه و لطیف با توصیفات جذاب که پایانش غافل‌گیر‌کننده است.
        

          چرت و پرت ترین کتاب حال حاضر در بازار کتاب ایران 
        

          قبل از هر چیز باید بگویم که من نسخه‌ی دیگری از این اثر را با ترجمه‌ی «مریم شریف» از «نشر چشمه» خوانده‌ام.

کتاب فضای عجیب و غریبی داشت، جملات کوتاه کوتاه، سر راست و عاری از پیچیدگی...

این کتاب کوتاه را دوست داشتم.