این جلد هم تمام شد. تمام قصه‌ها پایانی دارند و پایان مجموعه‌ی چهارجلدی امیر علی خوب بود.از همان پایان ها که با یک نفس بلند کتاب را می بندی و آرام می گذاری گوشه‌ی میز!
از نظر کیفی همچنان معتقدم جلد ۳ بهترین است و بعد جلد ۴ و مقام سوم و چهارم زیاد فرقی ندارد که جلد اول و دوم در کدام جایگاه بنشینند.
با همه کم و کاستی‌ های کتاب، در آشفته بازاری که کتاب های زیادی به اسم طنز چاپ می‌شوند، (ولی دریغ از طنز که در آن کتاب باشد و یا  هر توهین و حرف نامربوطی را برچسب طنز زده‌اند)،این مجموعه داستان واقعا طنز بود که البته درجه کیفی طنز در هر داستان کم و زیاد می شد.
کتابی قابل توصیه به نوجوان و بزرگسال 

        

          قصه آخر امیر علی هم برام با یه خنده از ته دل پایانی تموم شد و دوباره برام یه خاطره خوب به جا گذاشت. هر چند که بازهم هیچکدوم از قصه هاش به خوبی قصه های جلد ۲ نیست.
        

          کتاب خیلی جالب و نزی بود مخصوصاً داستان‌های خود امیرعلی و مهران واقعاً لذت بردم
        

          قصه های امیرعلی مجموعه ای از داستان های کمدی و زیباست که آقای نبویان آن را به بهترین نحوه اجرا کرده اند و به نطر بنده خواندن کتب ایشان بسیار لذت بخش است در حدی که حتی یک جلد آن را بار ها می توان خواند و خسته نشد
        

          فکر کنم ۵ ستاره انتخابی کاملا احساسی‌ست؛ ولی دلم نمی‌خواهد کمتر بدهم. احساس خوبی که از این مجموعه می‌گرفتم، با تمام شدن این جلد به پایان رسید و احساس کردم یک دوست خوب را از دست داده‌ام. امیرعلی و قصه‌های عجیب اما باورکردنی‌اش هیچ‌وقت از خاطرم نمی‌رود و امیدوارم امیرعلی نبویان هر جای جهان که هست، خوشحال و موفق باشد.
        

          برای آرامش ذهن قبل خواب!
عین   رادیو ۷


دیده باشی‌ش می‌دونی وی میگم😊
        

          مجتبی شکوری در یکی از گفت‌وگوهاش درباره‌ی معمولی بودن صحبت می‌کنه.
در واقع اسم پادکست اینه: در ستایش معمولی بودن.
به ما یادآوری می‌کنه که در دنیایی قرار گرفتیم که همه چیز در صورت "ترین" بودن، ارزش و معنا پیدا میکنه و مستحق توجه میشه.
مثلا، زیباترین، هنری ترین، زشت ترین، پربازدیدترین...
و در این بین، آدم‌ها و مسائل معمولی و واقعی اغلب گم و در نهایت محو می‌شوند غافل از اینکه زندگی، مجموعه‌ای از همین معمولی بودن‌هاست که در نمودار سینوسی خود، در نقاط کم‌شماری، "ترین"هایی هم دارد.
کتاب "قصه‌های امیرعلی" از همین دست آثاریست که من آن را در این زمانه‌ی پر از "ترین"، سهل ممتنع می‌نامم!
این دست آثار، دید ما را به زندگی عادی و در‌جریانِ خود، عمیق‌تر کرده و سهم بسیار قابل توجهی در درک لذایذ کوچک اما ماندگار زندگی و روزمرگی‌های به‌ظاهر کم‌اهمیت، دارد.
        

          جلد یک و دو سه و این یکی یعنی چهار رو بخونین ، خوووووووبه خییییییییلی ..
 
جلد یکشو دادم به یکی که بخونه ، هنوز پس نداده ، عاقا اگ میبینی این پیامو بیا بدش کتاب منو پس 😭😂
        

          نمی‌دونم یادتونه یا نه 
ولی قدیما که رادیو هفت عزیزم پخش می‌شد، یه قسمت‌هاییش امیرعلی میومد و داستان می‌خوند:))) 

بعد اون داستان‌ها رو کرد ۴تا کتاب که خیلی کار درستی کرد دمش گرم 

+دلم برای رادیو هفت تنگ شد اصلا:-(
        

          حقیقتا برای این کتاب نمی‌شد یادداشت ننوشت :) با اینکه حدود 8سال پیش هر 4جلدشو خوندم و داستاناش دقیق یادم نمونده، اما خوب یادمه همون زمان چقدر مجذوب قلم امیرعلی شدم، هر نکته و ظرافتی که می‌تونه یک متن طنز رو غنی کنه تو این قصه‌ها رعایت کرده . از اغراق و بزرگ‌نمایی گرفته تا اشاره به کوچیک‌ترین جزئیات زندگی روزمره با نگاه نقادانه... و واژه‌های جدید و فراوانی که نمیدونم از کجای زبان فارسی پیداشون کرده، تنها کتابیه که جمله‌بندی‌های طولانی‌ش خسته‌کننده و غیرقابل فهم نیست.
الحق که با قلم طنازانه‌ش می‌تونه لحظات شیرینی رو برای سلایق متفاوت بسازه، و البته... گوش دادن این قصه‌ها با صدای خود امیرعلی یه حال و مزه‌ی دیگه ای داره
در کل دمش گرم
        

          شما طنز فارسی رو تو این مجموعه درک میکنین و واقعا نویسنده خیلی خوب یه خانواده و جامعه ایرانی رو به تصویر میکشه