سلام.این کتاب یه کم منو گیج میکنه.آقای حسن زاده داستان روایتگر داستان رو نوشتن یا تخیلات خودشونو ؟آخر کتاب هم حدودا نیمه بازه.لهجه ای هم که استفاده شده بود دوست داشتم.بعضی جاها کمی حال به هم زن بود.خیلی پیشنهاد نمیکنم.
        

          این کتاب به طرز خوبی  شخصیت پردازی خوبی داشته، مخصوصاً درمورد دختر نوجوونی که در وبلاگش داستان رو روایت می‌کنه. اما برای من در اواخر کتاب، داستان جذابیت خاص اولیه خودش رو کم کم از دست داد و پایان زیاد جالبی نداشت. به نظرم با کار کردن بهتر روی پایان داستان، کتاب عالی تر از این می‌شد.
        

          این کتاب شروع خیلی جالبی داره و داستان قشنگی داشت و واقعا بعضی جاها کنجکاو کننده بود ،مثلا اینکه غریب آشنا کی بود، سرنوشت زال و .. باعث کنجکاوی آدم میشد .اینکه شخصیتها لهجه داشتن خیلی جالب بود .
البته بعضی جاهاش خیلی ناراحت کننده بود مثلا رفتار قادرقناری با زال و ... 
دوست داشتم راجع به درنا چیزهای بیشتری بدونم . یادداشتهایی که توی وبلاگش غیر از داستان میذاشت جالب بود . 
آخر داستان خیلی غم انگیز بود و وقتی خوندم که چه اتفاقی میفته واقعا شوکه شدم و انتظار نداشتم اینطوری باشه اما به نظرم اینطوری بهتر بود چون لااقل پایانش کلیشه ای نبود و این خوب بود .
در کل داستان قشنگیه و ارزش اینکه وقت بگذارید و بخونید رو داره 🙃
        

          سوال ، سوال ، سوال،  سوال ها توی سرم ول میخورند ،می پرسند غریب آشنا که بود ؟ فریبا بود؟ یا  لطیفه ؟ 
پدر زال برای چه بر نگشت؟ اصلا چه شد؟اما من بعد از گذشت سه سال از خواندن این داستان جوابی برای این سوال ها پیدا نکردام 😔
_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_

ممنون از استاد حسن زاده  بابت این کتاب جالب و خواندنی ❤❤
        

          متاسفانه زیاد نتونستم با داستان ارتباط بگیرم ، به نظرم با اینکه شخصیت پردازی ها بسیار قوی بود اما داستان پر از سوالات و ابهاماتی بود که هرگز جوابش تو کتاب نوشته نشده بود. اینکه این داستان بر اساس واقعیت بوده یا خیر.
        

          *یادداشتی بر رمان این وبلاگ واگذار می‌شود نوشته فرهاد حسن‌زاده*

دسته‌کلید عاشق و رازی که سر به مُهر نخواهد ماند!

یادآوری گذشته، آن هم گذشته‌های دور، قلب را به تپش می‌اندازد و دست آدم را می‌گیرد و هُل می‌دهد به آن زمان... . 
نمی‌شود آنجا ماند و زندگی کرد، زمان حال را اما می‌توان به زمان گذشته پیوند زد و ثمره این پیوند را به تماشا نشست.
رمان *این وبلاگ واگذار می‌شود* ماجرای نوجوانی است که پیوند گذشته و حال را به تماشا نشسته است.
ماجرای دختری ۱۶ ساله که وبلاگ نویس است و داستان می‌نویسد و شاید سودای شهرت در سرش جوانه زده.
درنا در پی آن است که ماجرای عشقی قدیمی را برای مخاطب روایت کند.
نویسنده ماجرای این عشق را ذره‌ذره و مطابق اصول داستان‌نویسی از زبان دختر نوجوان برای مخاطب تعریف می‌کند.
از دیگر شخصیت‌های تاثیر گذار این رمان می‌توان به آقای زال، قادر قناری، توران خانم، فریبا، فرشته، لطیف، لطیفه، آقا رضا اشاره کرد.
در این رمان نکات ظریف داستان‌نویسی هم لابه‌لای ماجرای اصلی آموزش داده می‌شود. نکاتی مثل *فلاش بک یا برگشت به گذشته*  *رمزگذاری در داستان* و...
ماجرا در سال‌هایی روایت شده که بازار وبلاگ و وبلاگ‌نویسی داغ بوده و نویسنده به صورت هوشمندانه داستان را در قالب وبلاگ بیان کرده و بازخوردهای مخاطبین را هم در کنار ماجرا آورده که این به جذابیت داستان اضافه می‌کند.
این داستان در کنار روایت عشق زال به فریبا به موضوعاتی مثل امانتداری، انسان‌دوستی، وطن‌دوستی، شجاعت، روبه‌رو شدن با سختی‌ها و مشکلات می‌پردازد.
پیرنگ داستان چیزی نیست جز روایت عشق یک‌طرفه پسری نوجوان به نام زال به دختر همسایه که موظف می‌شود در سال‌های جنگ و در نبود آنها دسته کلید خانه‌شان را حفظ کند و به خانه آنها رسیدگی کند...
سال‌ها از جنگ می‌گذرد و زال همچنان کلید خانه را بر دیوار مغازه و در قلبش حفظ کرده تا اینکه در نهایت ماجرای این عشق ختم می‌شود به....

و کم نیستند عشق‌هایی که گذر زمان نه تنها رنگشان را خاک‌آلود و محو نکرده، که شاید حتی جان‌دار‌تر هم کرده باشد... آن‌قدر که تنها کافی است نامی از معشوق برده شود تا رنگ به رخسار عاشق بازگزدد و قلب از تپش افتاده‌اش، بیشتر و بهتر از همیشه بتپد!
درست مثل حکایت زال و عشقش به فریبا!

عشقی ظریف سرتاسر داستان در جریان است و همین است که کلمات داستان نبض دارند و از تپش نمی‌افتند. عشق ظریف لطیفه... عشق لطیف... و عشق زال...

اینکه داستان در قالب وبلاگ بیان شده هم می‌تواند نقطه قوت داستان باشد و هم نقطه ضعف. در دوره‌ای که وبلاگ‌نویسی کمرنگ‌تر از گذشته شده، شاید بتوان گفت کاش داستان به گونه‌ای دیگر روایت می‌شد. درواقع مخاطب باید کمی صبوری کند و دو سه صفحه آغازین داستان را با صبوری بخواند تا ذره‌ذره داستان در قلبش بنشیند. آن‌وقت دیگر بی‌محابا داستان را تا انتها می‌خواند.
از توصیفات فوق‌العاده و ظریف و خوشخوان نویسنده نباید غافل شد که هم نمکین است و هم جذاب... فضای تلخ و گس جنگ را طوری به نمایش کشیده که تلخی‌هایش در دل‌ ته‌نشین می‌شود و شیرینی‌اش نمایان می‌شود. خانه توران خانم... مغازه قادر قناری و وانت سیمرغ و صحنه پرواز پرنده‌هایی که بی‌شناسنامه به دل آسمان می‌زنند، صحنه‌هایی است که تا همیشه در ذهن مخاطب خواهد ماند.
این رمان نوجوان ۱۴۳ صفحه‌‌ای که به قلم فرهاد حسن‌زاده و توسط انتشارات افق به چاپ رسیده
هم خوشایند مخاطب نوجوان است و هم خوشایند مخاطب بزرگسال.
        

          هوالحق
از شخصیت پردازی اقای حسن زاده لذت می برم. به نظر من خیلی جذاب بود بخصوص نیمه ی اول داستان  ، ادبیات کتاب دقیقا همسو با ادبیات نوجوان است و زبان درنا برای خواننده قابل فهم .
        

          این که موقع خوندن، یه وقت‌هایی کتاب رو ببندم و خودم توی ذهنم داستان رو پیش ببرم و خیال‌پردازی کنم رو دوست دارم. خیلی زیاد. ولی در نهایت دوست دارم کتاب رو باز کنم و چیزی که توی ذهن نویسنده بوده رو بخونم.
موقع خوندن سوال‌های زیادی برامون پیش میاد که اکثرشون بعد از پایان کتاب هم بی‌جواب می‌مونن.
داستان تا اواسطش مدام جذاب‌تر می‌شد اما رفته رفته جذابیتش رو از دست داد. از یه جایی به بعد، خوندن رو فقط به‌خاطر این ادامه دادم که بفهمم "غریب آشنا" کیه؛ اما هنوز هم نمی‌دونم. خلاصه که پایان باز خوبه، ولی نه دیگه در این حد!TT
سه ستاره برای شخصیت‌پردازی خوب و استفاده از لهجه‌ی قشنگ آبادانی.
        

          حقیقتا من این کتاب رو برای مسابقات کتابخوانی پارسالم خوندم و اصلا دوسش نداشتم.....
خیلی بی سر و ته شروع شد ، موضوع خیلی جذابی نداشت ، یکم اتفاقات به عنوان یه داستان مثلا واقعی دور از ذهن بود و....
البته شخصیت پردازی خوبی داشت و من شخصیتی که داستان رو روایت میکرد خیلی دوست داشتم ولی اونم یکم زیادی متفرقه حرف میزد..
کلا از نظرم فقط برای یه بار خوندن خوبه نه بیشتر..
        

          دفعه اول که کتاب رو خوندم، زیاد دوستش نداشتم. ترجیح می دادم یادداشت های خود درنا رو بخونم تا داستان زال رو!

اما دیروز که دوباره خوندمش، عمیقاً دوستش داشتم. دنیای وبلاگ نویسی، برای من دنیای آشناییه. زمانی که با اینترنت دایال آپ کلی منتظر می موندیم که وبلاگ هایی که دوستشون داشتیم باز بشه و پست های جدیدشون رو بخونیم و اگه پست جدید نداشتن، سری به آرشیوشون بزنیم...

این کتاب درباره ی یه وبلاگه، وبلاگ یه دختر که برای کار کلاسیش درست کرده و توش داره یه داستان واقعی رو می نویسه که تمومش هم نمی کنه.

+ فقط کاش یه جایی یه مقدار از متن نوشته ی اصلی رو هم می اورد که ببینیم خود زال چه شکلی می نویسه ^-^
        

          عشق های این طوری را نمی فهمم...اصلا خوشم نمی آید...یعنی فکر می کنم اسم این جور احساس های بچگانه را نمی توان عشق گذاشت و برایم باور پذیر نیست که کسی برای همچین عشقی سال ها انتظار بکشد. ولی با همه ی این حرف ها عشق لطیفه را دوست داشتم چون خیلی غریبانه بود...خیلی.
نوع روایت داستان خوب بود. خود داستان خوب بود. شخصیت ها خوب بودند...کلا خوب بود در حد سه و نیم ستاره و نیم ستاره هم برای این که خیلی وقت بود رمان نوجوان نخوانده بودم و حس نوستالژیش چسبید.

پی نوشت: لهجه جنوبی را خیلی دوست دارم:))
        

          من فقط محو کتاب بودم:)
آنقدری محو کتاب بودم که فراموش کردم چه ساعتی کلاس دارم و از کلاس جا موندم:))))
خیلی قشنگ بود،خیلی زیاد..
        

          به نام او....
این کتاب را در یک بعدازظهر زمستانی در چند ساعت کوتاه در ماشین مطالعه کردم. 
طرح روی جلد، ایده داستان و لهجه ی زیبای شخصیت ها همگی جالب و زیبا بودند فقط 
 اواسط داستان کمی گنگ و مبهم به نظر می رسید ولی در کل داستان جالبی بود.
        

          کتاب جذابی بود و کشش خوبی داشت فقط گاهی اوقات لحن حرف زدن شخصیت را دوست نداشتم.دوست داشتم رسمی تر صحبت می کرد شاید هم کمی لوس به نظر می رسید البته که من مخاطب بزرگسال هستم نه نوجوان و این شاید برای من بزرگسال این طور بود.ولی در کل خواندن آن را توصیه می کنم.
        

          کتاب شخصیت پردازی خوبی داشت و هر کدام از کارکترها جای خودشان بودند.
قلم داستان روان و گیرا و تصویرسازی های خوبی ساخته شده بود
فقط:در یکی دوتا جا کمی پیچ داشت متن که بعد رفع ابهام شده بود
و بعدی:پایان خوبی نداشت داستان جا داشت بیشتر از این جلو بره.....
        

          این کتاب هم مثل بقیه رمان‌های آقای حسن زاده قشنگ و به زبان نوجوانان  نوشته‌شده. داستان جالبی پرداخته، و اسم زال  که برای شخصیت گذاشته بود,برام جالب بود. و واقعا متوجه  نشدم داستان واقعی بود یا نه؟
        

          خب داستانش جالب بود ولی نصفه نیمه بود. کلی گره وجید داشت که باز نشد. انگار نویسنده پایانی برای داستان زال درنظر نگرفته بود. مثلا ما هیچوقت نفهمیدیم بابای زال کجا رفته بود آیا اصلا بر می گرده؟ اینکه زندگی زال تو شهر چجوری شد. اینکه اون دختره چجوری ازدواج کرده و اینا ما هیچی نمیدونیم
اصلا اصلا توصیه نمیکنم
*این یادداشت رو خواهر 14ساله نوشته*
        

          هو الباقی.

سعی می‌کنم جمع‌وجور بنویسم و باتوجه به یادداشت‌های  پیش‌تر نوشته‌شده:
▪︎تصویری از عشق که در این رمان ارایه شده، هم‌سو با تصویر اغلب نوجوانان از عشق (عاشقی خودشان یا عشق به‌طورکلی) است. و راستش بعید می‌دانم در کت نوجوانی برود که مثلا چند سال دیگر تو عاشق فلانی نخواهی‌بود! این درک و هم‌راهی حسن‌زاده با نوجوان، صد دست مریزاد دارد. :)
▪︎حسن‌زاده به دنبال ابداع و نوآوری در قالب است. برای برخی این نوآوری، گیج‌کننده بوده. من هم از این نوآوری خوشم نیامد، یعنی به نظرم رسید اتفاق چندان خاصی نیفتاده و می‌شد دست به ابتکارهای خلاقانه‌تری زد. اما به‌هرحال فکر می‌کنم همین تمایل و پی‌گیری نوآوری، قابل تحسین و تقدیر است.
▪︎آن‌جاها که مجال بروز می‌یافت، آی از نثرش! چه قلم شگفتی. جمله‌های کوتاه و موثر.. (منظورم از مجال بروز: آن بخش‌هایی که -مثلا- درنا در حال داستان‌پردازی است.)
▪︎علی‌رغم دو مورد پیش‌گفته، بنای حسن‌زاده بر صراحت است. حتی پایان تقریبا باز این کتاب، کاری نمی‌کند که بگوییم از ابهام به شکل زیبا و سازنده‌ای بهره جسته‌است.
▪︎مهم‌تر از همه‌ی این‌ها:
این کتاب جان می‌دهد برای مقایسه با "عاشقانه‌های یونس در شکم ماهی".. الهی که هر دو نویسنده، سالم و تن‌درست باشند، هم حسن‌زاده و هم خانیان.