کتاب روند خیلی خسته کننده ای داشت و این تا آخرین صفحات کتاب ادامه داشت و چیز خاصی اتفاق نمی افتاد
فقط ۱۰ صفحه آخر کمی جالب شد 
        

          به نظرم کتاب قشنگی بود. قبول دارم بعضی جاها کمی خسته کننده بود ولی دوسش داشتم. 
به این فکر کردم که دوست داشتم منم به جایی مثل کتاب برم یا نه. حقیقتا نه‌. چون اونجا بیش از حد تنهایی. فقط گذروندن با مجسمه اونم کل روز زیاد برای من جالب نیست. شاید اونجا یه جور سفر جالب چندروزه برام باشه.
مهمترین چیز این کتاب که من رو جذب خودش کرد ایده متفاوت و جدیدش بود
        

          ساعت ۱:۵۰ شب بود و منتظر بودم ساعت ۲ شه تا بتونم از نت استفاده کنم. برای اینکه توی این فاصله حوصله‌م سر نره، اولین کتابی که قبلاً روی طاقچه دانلود کرده بودم رو باز کردم. همون‌طور که بین خواب و بیداری ورق می‌زدم، دیدم دارم غرق میشم تو دنیای کتاب! تو همین فاصله ۶۵ صفحه خوندم و هرچی جلوتر می‌رفتم، بیشتر جذبش می‌شدم. آخرش وقتی به خودم اومدم، ساعت نزدیک ۴ صبح بود و من کل داستان رو تموم کرده بودم!

کتاب پیرانزی از اون داستان‌هایی‌ه که اولش یه مقدار گیج‌کننده‌ست. فضاها خیلی خاصن، شخصیت‌ها محدودن، و اولش حس می‌کنی داری یه دفتر خاطرات می‌خونی که نمی‌دونی مال کیه و چرا اصلاً داره اینا رو می‌نویسه. اما دقیقاً همین فضای مرموز و رازآلود، باعث میشه که بخوای ادامه بدی و بفهمی ته ماجرا چیه.

اوایل کتاب یکم خسته‌کننده‌ست، روند داستان کند پیش میره و اطلاعاتی که در مورد شخصیتا میده یه جاهایی اضافی به نظر میاد. ولی از یه جایی به بعد، پازل‌ها شروع می‌کنن به کامل شدن و داستان یه پیچش جالب پیدا می‌کنه که باعث میشه ورق زدن صفحات پشت‌سر هم آسون بشه.

از نظر من، پیرانزی یه کتاب عجیب و متفاوت بود. نه اونقدر خاص که بگم شاهکاره، نه اونقدر معمولی که بگم ارزش خوندن نداره. بیشتر شبیه یه تجربه‌ست. یه سفر کوتاه به یه دنیای دیگه که هم حس تنهایی داره، هم تعلیق، هم یه‌جور زیبایی شاعرانه تو توصیف فضاها و حس و حال آدم‌ها.

اگه دنبال یه داستان اکشن‌دار یا پر از دیالوگای عمیق و فلسفی هستی، شاید این کتاب به دلت نشینه. ولی اگه حوصله‌ت سر رفته، یا یه شب مثل من نمی‌دونی چیکار کنی، پیرانزی می‌تونه همدم خوبی برات باشه. داستانیه که از یه حس ساده شروع میشه و کم‌کم به یه داستان چندلایه با مفاهیم حافظه، هویت، و واقعیت تبدیل میشه.

خلاصه که انتظار یه کتاب فوق‌العاده رو نداشته باش، اما اگه حوصله یه تجربه متفاوت و یه ذره عجیب رو داری، این کتاب ارزش یه بار خوندن رو داره.
        

          داستان عجیب غریبی بود.روند داستان اونقدری ک گفته بودن کند نبود هیجان هم داشت.
        

          من این کتاب رو دوست داشتم. 
داستان راجع به یه دنیای دیگست. یه دنیای موازی که تشکیل شده از تالار های بزرگی که پر از مجسمه های مختلف هستن.این تالار ها تا بی نهایت و از هر طرف ادامه دارن و داستان راجع به شخصیتی به نام پیرانزی و یه نفر دیگست که پیرانزی "دیگری" صداش میکنه.طبق چیزی که پیرانزی میدونه، توی کل این دنیا فقط این دو نفر هستن. ولی چرا؟

 روند آرومی داشت و انگار میخواست قدم به قدم با شخصیت اصلی خودت رو توی تالار ها و بین مجسمه های داستان تصور کنی و اون فضا و آرامشش رو احساس کنی. 
پایان خوبی هم داشت. در کل اگه با کتابایی که روندشون آرومه ارتباط برقرار میکنید، مثل من میتونید از حضور توی تالار های این کتاب لذت ببرید.
        

          کتاب پیرانزی یکی از کتابهایی بود که وقتی باهاش آشنا شدم تصمیم به خریدش گرفتم. 
وقتی داشتم چندتا کتاب رو باهم میخوندم یه صفحه ی اول این کتاب هم خوندم ولی به نظرم در اون زمان می‌رسید که بیش از حد گیج میشم.
بالخره کتاب رو شروع کردم و داستان رو از دید یه شخصیت برونگرا، رویاپرداز، احساسی و بداهه پرداز نویسنده تعریف می‌کرد. شخصیتی که کارهاش واقعا برام روی اعصاب بود. در تضاد "پیرانزی" ، "دیگری " شخصیتی درون‌گرا،  رویاپرداز، منطقی و برنامه ریز بود. 
اوایل کتاب واقعا حوصله م سر رفته بود و از طرفی هم ذهنم نظم نداشت و به خاطر همین دیگه صدام در اومد. درست همون روزی که با صدای بلند توی خونمون گفتم که کتاب داره حوصله م رو سر میبره شبش که کتاب رو خوندم مشخص شد راز ها داره فاش میشه .( حدودا صفحه ی ۱۰۰ اینا ماجرا ها شروع شد) 
یسری اتفاقاتش مثل فیلمی که ساخته شده بود و قلعه نام گرفته بود یه مقدار دلهره آور بود .
آخرای کتاب رو کورکورانه پیش رفتم و اینکه واقعا نمیتونم بگم چیز خاصی داشت یا نه فقط راز هایی رو فاش می‌کرد مثل اینکه چرا پیرانزی ( اسم داره ولی فعلا اینجوری صداش کنیم) توی این تالار ها بود. اطلاعات دقیقی نداده بود که مثلا دیگری در حالت عادی کجاست و ... که البته میشه یه جورایی گفت تصمیم گرفته بوده که به این ماجرا ها بعدا بپردازه.  
حس خاصی بهش ندارم و اینکه کتاب یه جورایی عین این می‌بود که داخل یه دنیای فانتزی داری یه زندگی معمولی و کسالت بار رو میگذرونی. 
خلاصه بگم نه کتاب بده نه خوبه ولی خب بی انصافی نکردم و بهش چهارتا دادم.
درواقع زندگیش هیچ ایرادی نداشت ولی نویسنده بهمش زد و اونو وارد یه زندگی تازه کرد.
آنقدر خستم که نمیدونم واقعا واقعا چه حسی به کتاب دارم حالا بعدا بهش فکر میکنم شاید تغییر کرد نظرم براتون مینویسم.