کتابی پر از حرف که قلب آدم را رقیق می‌کند.

      

        کتاب خوان‌آشامی جذاب از مارتین با نمایش مدل متفاوتی از  خون‌آشام ها .
در کل کتاب هیجان‌انگیزی بود و بیشتر شبیه یک فیلم سینمایی بود ، ولی با این حال هنوز خیلی کارداشت تا به یک شاهکار تبدیل بشه.
شخصیت‌ها باهوش نبودند و این موضوع آدم رو اذیت میکرد. میتوانست موقعیت‌های هوشمندانه‌تری خلق کند که نکرد.

      

        سبک روایت را دوست داشتم.
نوع نوشته سیال  بود و شاید در ابتدا خواننده را کمی سردرگم کند ولی هرچه جلو میرود خواننده با این نوع روایت بهتر هماهنگ می‌شود.
شاید شبیه ترین نوع روایت به این کتاب ، سمفونی مردگان بود.
      

        داستان نوجوان با محتوا ضد جنگ و عاشقانه.
داستانی دوست داشتنی و ساده حول خوانواده های درگیر جنگ.
      

        مثل سایر نوشته های زویا پیرزاد ساده و روان ولی از نظر متن ضعیف تر
داستان به قدرت چراغ ها را من خاموش میکنم نیست و در کل اگر به دنبال پیچیدگی یا مفهوم سنگین در این کتاب میگردید اشتباه اومدید فقط باید از سادگی و در عین حال زیبایی داستان لذت برد.
      

        کتاب ساده هست و بی آلایش مثل خود موری
کتاب آنقدر ها ارزش روان شناختی نداره ولی با این حال دید استاد به مسائل مختلف زندگی قابل تامل هست و تلنگری برای تفکر 
همین و بس و نه چیزی بیشتر
      

        کتاب را دوست داشتم و از خواندنش لذت بردم.
ساده و روان نوشته بود با جزییاتی به اندازه که آدم را خسته نمیکرد.
با اینکه خود داستان فراز و نشیب خاصی نداشت و مگر زندگی روزمره چه کششی دارد ولی با این حال دوست نداشتی کتاب را زمین بگذاری و از خواندن دست بکشی و لذت خواندنش را از دست بدهی که این دلیلی بر قدرت نویسندگی خانم پیرزاد است.
      

        پدرو پارامو از اون دست کتاب‌هایی هست که یا باید دوبار خوانده بشه یا با قلم و کاغذ در کنار دست
نجواهایی در مرز بین جهان زندگان و مردگان و آشنایی با دید مردمان آمریکای لاتین به مغوله مرگ
پدرو پارامو در بین مجموعه کتاب های محبوبم قرار ندارد ولی کتابی بود که حتما باید خوانده می‌شد