گول اسمش را نخورید، این یکی از آن دست کتابهایی است که حال آدم را خوش می‌کند
        

          تمام حرف این کتاب این است: دم و لحظه را دریاب.
کتابی که ابتدا فیلم آن ساخته شد ،بعد کتاب نوشته شد. من متاسفانه فیلم را ندیده ام، اما کتاب را دوست داشتم. نمی‌دانم آن را به نوجوانان توصیه کنم یا نه، با اینکه داستان کتاب در دبیرستان پسرانه ای روایت می‌شود، اما به نظرم محتوایش تا حدودی بزرگسال است و اگر نوجوانی آن را بخواند شاید پیام کتاب را اشتباه متوجه شود و بیشتر درگیر حواشی اش بشود. اگر احیانا قصد معرفی آن را به یک نوجوان داشتید حتما در کنارش به او بگویید با احتیاط این کتاب را بخواند!
        

          این کتاب رو به عنوان یه کتاب حال خوب کن خریدمش
ولی...
ظاهرا فیلمش بهتره
اول هم فیلمنامه بوده بعد شده رمان
احتمالا برای همین هم بیشتر تصویر داره و نمایشیه که هم خوبه هم خوب نیست.

کتاب ماجرای یه مدرسه سخت گیر و یه معلم که خلاف جریان آب شنا میکنه.
و عشق ها و هیجانات و قانون شکنی های چند تا بچه دبیرستانی. 
از خوندنش به اندازه کافی لذت نبردم ولی اگه نمیخوندمش میموند تو دلم. 
تصویر روی جلد رو هم از فیلم برداشتن.
با اینکه تعریفش رو از کتابخون های حرفه ای شنیدم ولی خوندنش رو به دوستانم پیشنهاد نمیکنم.
پ.ن من دوتا ترجمه از این کتاب دیدم. این ترجمه، ترجمه خیلی خوبیه.
        

          وقتی کتاب رو تهیه کردم نمیدونستم ابتدا فیلمنامه نوشته شده و فیلم ساخته شده و بعد رمانش رو فردی به جز نویسنده‌ی اصلی فیلمنامه نوشته. از خوندن کتاب پشیمون نیستم ولی فقط با دیدن فیلمش هم متوجه قضیه میشید (حتی جزئیات فیلم بیشترم هست)
باید اعتراف کنم فیلمش خیلی بیشتر به دلم نشست.

این اثر، داستان معلمیه که قصد داره آزاداندیشی رو به دانش آموزان یاد بده، اونم در محیطی که دیکتاتوری وحشتناکی حاکمه و همه‌ی دانش آموزا باید مثل ربات باشن و درس بخونن. (فضایی که بی شباهت به محیط آموزشی کشور خودمون نیست!)
        

          می دونین من همیشه کتاب هایی با تم مدرسه ای رو خیلی دوست داشتم. شاید عمده ی دلیلش این بوده باشه که اونقدری که باید و شاید از دوران خوش مدرسه لذت نبردم. اینکه شاگرد نمونه بودن رو به شاگرد بی انضباط بودن ترجیح می دادم اما ته دلم همیشه جسارت اون دسته از دوستانم رو که به خاطر شیطنت ها و بازیگوشی هاشون تو دردسر می افتادن، تحسین می کردم. این کتاب برای من یادآور همون دوران از دست رفته بود

بیشتر شخصیت های این کتاب رو دست داشتم. از"تاد" و تمام اون خجالت کشیدن ها و آرزوهاش برای درک و دیده شدن گرفته تا "نیل" ، پسر جسور و دوست داشتنی داستان که به واسطه ی پدر سختگیرش آرزوهای بر باد رفته ی زیادی داشت و همین طور "چارلی" ، پسر جذاب و دلربای قصه که دل در گروی عشق دختران زیبارو داشت، اما در زمان های لازم با بی عدالتی ها می جنگید و هیچ وقت پشت دوستانش رو خالی نمی کرد. در کنار همه ی اونا معلمشون " کیتینگ"  و تمام تلاشش برای آموختن معنای واقعی زندگی به این بچه ها واقعا دوست داشتنی و بی نظیر بود
یه چیز خیلی جالبی که من تو این کتاب دوست داشتم این بود که نویسنده زیاد وارد عمق شخصیت های داستانش نمی شد، به جای اون به نکته های ظریفی درباره ی اونا اشاره می کرد و بعد ذهن خواننده هاش رو رها می کرد تا هر جور که دوست دارن شخصیت ها رو برای خودشون مجسم کنن
با این حال کتاب واقعا پایان غافلگیر کننده ای داشت. به تصور من نویسنده یک مقدار زیادی عجولانه کتاب رو به اتمام رسوند در حالی که هنوز خیلی جا برای رسیدن به یک همچین پایانی داشت 

در آخر بگم که من فرمت پی دی اف کتاب رو خوندم که اصلا و ابدا به هیچ کس توصیه نمی کنم. سانسورهای زیاد، غلطهای املایی و جملاتی که سر و تهشون معلوم نبود همه از جمله دلایلی بودن که باعث شدن نتونم اونجوری که دلم می خواست از کتاب لذت ببرم
        

          دلم میخواد این کتاب رو به تمام والدین سختگیری که بچه‌هاشون رو مجبور به انتخاب رشته یا شغل خاصی می‌کنن معرفی کنم. 

        

          چه زیبا بود این کتاب:)
حرفی ندارم ولی بنظرم به اندازه ی فیلمش زیبا بود
        

          عالی بود .
خیلی قشنگ بود 
فیلمشم همینطور.
        

          فیلمش دیدم
        

          از قلب یک دبیرستان پسرانه که نماد کوچکی از جامعه‌ی زنگار گرفته است، ذهن خاموش چند نوجوان توسط معلمشان شعله ور می‌شود. آنها سفیران نبرد با باورهای سنتی و غیرقابل تغییر می‌شوند‌. آنها با شعر به جنگ احساسات سرکوب شده و عقایدی که مانع خلاقیت و تغییر افکار می شود؛ می‌روند. 
نظام آموزشی، خانواده و به طور کلی شرایط جامعه بزرگترین مخالفان آنها در این میدان هستند.
        

          خود را بر رویا بی‌افکن وگرنه تکرار سرنگونت خواهد کرد.
به قلب خود مومن باش حتی اگر دریا ها شعله ور شوند و با عشق زی حتی اگر ستارگان وا پس روند.
گذشته را عرج بنه اما آینده را خوش آمد گویی
دنیا را به هیچ بگیر با فرومایگانش و قهرمانانش.
        

          خیلی کتاب خوبی بود .با اینکه قبلش فیلمو دیده بودم ولی بازم برام جالب بود و پایانش غیر منتظره بود .
شخصیت آقای کیتینگ خیلی خیلی جالب بود .بین کل شخصیت ها آقای کیتینگ و نیل پری رو از همه بیشتر دوست داشتم .
دیدگاه های آقای کیتینگ و چیزایی که به دانش آموزانش میگفت چیزهایی بود که به نظرم از‌ درسهای مدرسه هم حتی‌مهمتره . فیلمش هم خیلی عالیه حتما ببینید مخصوصا بازیگرهای خیلی خوبی هم داشت که برای کاراکتر هاشون خیلی مناسب بودند. من فیلم رو به شدت دوست داشتم و حس خیلی خوبی میداد . با اینکه قدیمیه ولی خب من فیلم های قدیمی رو خیلی دوست دارم :)
در کل کتاب به نظرم حس و حال خوبی‌داشت . ایکاش ادامه هم داشت چون واقعا پایانش خیلی عجیب بود :)و ارزش خوندن رو داره. 
        

          کتاب با جشن صدسالگی دبیرستان ولتون که به نظم و اجرای قوانین سخت گیرانه مشهور است، آغاز می شود. شخصیت های اصلی کتاب چارلی، تاد، ناکس و نیل با وجود تفاوت های شخصیتی یک وجه مشترک دارند: پدر و مادر هایی که می خواهند هر طور شده آنها را به هاروارد بفرستند و آینده آنها را از قبل مشخص کرده اند! اما شخصیت اصلی کتاب آقای کیتینگ که معلم جدید مدرسه است، همه آنچه که نولان مدیر مدرسه و خانواده ها می خواهند را نقش بر آب می کند.
آقای کیتینگ که خودش هم شاگرد همین مدرسه بوده، حالا معلم شده تا آنچه را که برای زندگی بهتر لازم است به شاگردانش بیاموزد. کیتینگ تلاش می کند تا به بچه ها جسارت انتخاب سرنوشت خودشان، غنیمت شمردن فرصت ها و متفاوت اندیشیدن را یاد بدهد. ابزار کیتینگ برای این کار شعر است. او تلاش می کند که بچه ها را با ادبیات آشنا کند و به وسیله آموزه های شعر، مسیر جدیدی را پیش روی آنها بگذارد.
شخصیت های کتاب، با ویژگی های متفاوت، هر کدام کاراکتر های نزدیک به ذهنی هستند که مخاطب می تواند با آنها همذات پنداری کند. "تاد" دانش آموز خجالتی و سربه زیر که به کمک آقای کیتینگ به انسانی جسور و شجاع تبدیل می شود. "نیل" پسر جسور و دوست داشتنی داستان که با وجود مخالفت پدرش می خواهد بازیگر شود؛ و "چارلی" ، پسر جذاب و دخترباز گروه که در زمان های لازم با بی عدالتی ها می جنگید و هیچ وقت پشت دوستانش رو خالی نمی کرد. شخصیت هایی که همگی محبوب شما می شوند. 
یکی از نقاط قوت کتاب، استفاده از شعر است که به جذابیت آن اضافه کرده؛ هرچند که با توجه به ترجمه شدن، لذت واقعی آن درک نمی شود.

غرق در خیال فرداییم 
وقتی فردایی در کار نیست
غرق در اندیشه‌ی شکوه پیروزی
وقتی به راستی آن را نمی‌خواهیم
غرق در اندیشه‌ی روزی تازه‌ایم
وقتی روز تازه همین امروز است
از جنگ می‌گریزیم
وقتی باید با آن بجنگیم.

یاد خواهید گرفت طعم زبان و ادبیات کلمات رو مزه مزه کنید چون فارغ از همه حرف‌هایی که دیگران می‌گن، اندیشه و کلمات چنان قدرتی دارند که می‌تونن جهان را دگرگون کنند.

در وجود همه ما نیاز بزرگی هست که دوست داره پذیرفته و تایید بشه. اما باید به چیزی که در شما متفاوت و منحصر به فرد هست، اعتماد کنید حتی اگر عجیب و غریبه یا بقیه اون رو نمی‌پسندن. به قول فراست: «یک دو راهی در جنگل سر بر آورده بود و من جاده‌ای را در پی گرفتم که رد کمتری در آن نمایان بود و این همانی بود که راه را متفاوت می‌ساخت.»
        

          از سری کتاب هایی که روح آدم را تازه میکند.
فیلمش هم دیدنی است.
        

          خب. همونطوری که از اسمش پیداست این کتاب برمی‌گرده به فیلم مشهوری به همین نام که احتمالا دیدیدش یا اگه ندیدید ممکنه اسمش رو شنیده باشه.
من با خود کتاب و ترجمه و ایناش مشکلی نداشتم و اتفاقا از خوندن اشعارش (و طبعاً ترجمه‌اشون) لذت بردم اما حسرتم اونجایی اتفاق افتاد که فهمیدم این کتاب براساس فیلمنامۀ فیلم نوشته شده! یعنی اون منبع اصلی‌ای که من فکر می‌کردم قراره بخونم نبود و خب در نتیجه اون چیزی که من فکر می‌کردم قراره بهش برسم -یعنی درک جامع‌تری از اونچه که قراره قبل از بازبینی فیلم نصیبم بشه- برام اتفاق نیوفتاد و کتاب دقیقا منطبق با متن فیلمنامه بود و حالا شاید با چندتا تفاوت جزئی کوچیک :(
در کل کتاب جمع‌وجور و روونیه و به خاطر حجم کمش، خوندنش وقت زیادی از آدم نمی‌گیره.
        

          بعضی از کتاب ها اول نوشته میشن و بعد فیلمشون ساخته میشه ولی انجمن شاعران مرده برعکسه. اول فیلمش ساخته شده بعد خانم نانسی کتاب و داستان رو نوشته. من این فیلم رو خیلی دوست دارم و برای همین اومدم سراغ کتابش ولی خوشحالم نکرد. جزئیات و وقایعی که اتفاق میفته رو شما در فیلم بهتر متوجه میشین و میبینین. کتاب یه جورایی ناقصه و آنچنان که ازش انتظار داشتم، پیش نرفت.
        

          کامرون یه .... به تمام معناست! درسته که زندگی (اکثراوقات) مزخرفه. ولی صرفا چون ما زنده ایم، دال بر این نیست که‌مزخرفیم. 
ولی کامرون از اون دسته آدمهایی بود که باعث شد زندگی و زنده بودن و افراد زنده و حتی کسانی که روزگاری زنده بودن، مزخرف به نظر برسه. آیا این یک استعداد نیست؟:)) البته خب اون هم کاری که فکر می کرد درسته انجام داد. پدر نیل هم کاری که فکر میکرد درسته انجام داد. کیتینگ و تاد هم کاری که فکر میکرد درسته انجام دادن. ولی این لابه لا از اون دوست عزیزی که با نظردادنش در بهخوان در مورد این کتاب باعث شد تا سراغش برم ممنونم‌. از نویسنده برای خلق شخصیت کیتینگ هم ممنونم. از برنامه ی .... برای اینکه محض رضای خدا یه بار هم کتاب رایگان گذاشت نسبتا ممنونم. اما فارغ از همه ی اینها اگه بخوام درباره ی ویژگی های  کتاب بگم باید به قلم روان کتاب هم زیر چشمی اشاره ای هم کنم. هرچند من حس کردم کتاب دراون حد که باید و شاید کشش نداره(غیر از اواخر) اما موضوع و کلیت داستان جذاب و جالبه. 
        

          چی بود این؟
        

          اگر درباره مسئله لی مطمئن هستید ، خودتون رو وادارید که به یه نحو دیگه درباره اش فور کنید ، حتی اگر بدونید که این دید گاه تازه ی شما، نادرست یا احمقانه است‌ وقتی مطلبی میخونید تنها فکر نویسنده رو مد نظر قرار ندید، کمی درنگ کنید و ببینید نظر خودتون درباره ی اون موضوع چیه
        

          بسم الله 

"تاد اندرسون" و دوستانش پسرانی هستند که به دبیرستان ولتون می روند تا خانواده هایشان از قبولی آن ها در کالج اطمینان داشته باشند. این دبیرستان قوانین سختی دارد و بسیار منظم است. پسرها در چنین شرایطی به سختی می توانند باور کنند که زندگی می تواند چیز متفاوتی نیز داشته باشد. اما استاد جدید انگلیسی آن ها، "جان کیتینگ" آن ها را به چالش می کشد تا زندگی را دریابند...

پیش از هر چیز خوشحالم که این کتاب را قبل از دیدن فیلم اقتباس شده از آن خوانده‌ام. به طور کل اعتقاد دارم که خواندن کتاب‌ها از دیدن فیلم‌شان هیجان انگیزتر است. شما به عنوان خواننده، کتاب را مقابل چشمان‌تان می‌گیرید، سکانس به سکانس و پلان به پلان فیلمی را می‌سازید که خودتان کارگردانش هستید. اما دیدن فیلم، آن هم فیلم اقتباسی از یک کتاب، لقمه‌ای حاضر و آماده است. شاید یک یا دو ساعت از دیدن فیلم لذت ببرید و بعدش هم از آن به خوبی یاد کنید، اما مهم آن است که با این داستان، زندگی کنید. و به عقیده من زندگی با یک داستان جز با خواندن کتاب محقق نمی‌شود. 

از دو زاویه می‌توان به داستان کتاب نگاه کرد، بعضی آن را نوعی از آنارشیسم می‌دانند و بعضی آن را حرکتی آوانگارد.
به شخصه داستان کتاب را دوست داشتم. اینکه حواس‌مان باشد ما لزوماً نباید جریان تکرار شونده زندگی را،  که دیگران آزموده‌اند ادامه دهیم، اتفاق خوبی است. اینکه در دور باطلی گیر نکنیم ارزشمند است. البته باید توجه داشته باشیم که متفاوت بودن همیشه دلیل بر درست بودن نیست. گاهی انتخاب یک راه تکرار شونده، انتخاب درست ماست.
معلم داستان و جریان فکری که برای بچه‌ها ایجاد کرد، عالی بود. او جریان‌ساز نبود، بلکه آنچه خواسته حقیقی دانش آموزان بود را به یادشان آورد.

تنها نکته در داستان دعوت به ارتباط‌های جنسی متعدد از زبان معلم بود، و آن را مهم می‌دانست. چیزی که در عرفان‌های باب شده امروز بسیار به چشم می‌خورد و طبیعتاً با سرشت بشر ستیزه دارد.