عالییییی حتی باید بزرگسال ها هم بخونن و همینطور بچه ها 
اصلا خدا بود برای خودش
        

          این کتاب ، کتابی است که به شدت تصویر سازی قوی داشت و توصیف های عالی ای از صحنه های مختلف داشت به طوری که خواننده میتوانست به خوبی ان را توی ذهنش پیاده کند. خیلی روند سریع و خوبی داشت، و در هر لحظه ادم رو بیشتر مشتاق خواندن صفحه و بعضی وقت ها خط بعدی میکرد در کل من خیلی این کتاب را دوست داشتم و پیشنهادش میکنم مخصوصا به افراد علاقمند به کتاب های کلاسیک قدیمی با مدل زبان و ترجمه ی این نوع کتاب ها
        

          کتاب قشنگیه.  چندین سریال ازش ساخته شده و باید بگم که قلم نویسنده قابل تحسینه. هرچند چون طولانیه ممکنه برای خیلی ها اونطور که باید دلنشین نباشه. 
        

          من ترجمه ماه‌منیر مینوی رو خوندم و دوست دارم ترجمه ذبیح‌الله منصوری رو  هم بخونم
        

          تابستون بین دوم و سوم دبیرستان [نظام قدیم] بودم که کنت مونت کریستو رو خوندم
اینکه اصلا از اول چطور شد که به این داستان علاقمند شدم دقیق یادم نیست ولی دیدن اقتباس سینمایی که سال ۲۰۰۲ ساخته شده بود باعث شد عزمم رو جزم کنم و برم سراغ کتاب و همین شد آغاز یکی از تجربه های تکرار نشدنی زندگیم
من کلمه به کلمه و بند به بند توی این داستان ذوب شدم، از هر خطی که میخوندم واقعا لذت می‌بردم و بعد از هر بار خوندن بارها با خودم مرورش می‌کردم و نقشه می‌ریختم که چطور مهر برای دوستام تعریفش کنم
دو سال پیش به امید اینکه دوباره اون تجربه برام تکرار بشه از کتابخونه مرکزی گرفتمش و شروع کردم به خوندن ولی زهی خیال باطل
اونقدر عمیق خوندن داستان ده سال پیش باعث شده بود که ۹۵ درصد داستان و صحبت ها و... یادم باشه پس مسلما دیگه اون تجربه برام تکرار نمیشه💔 مگه اینکه حافظه مربوط به خاطرات این کتاب پاک بشه😂
با اینحال درسته تیرم در مورد تکرار اون تجربه به سنگ خورد ولی به شما کاربران عزیز بهخوان میگم کنت مونت کریستو همچنان تو صدر لیست کتاب های مورد علاقه منه و همونطور که تو یادداشت سه جلدی هم گفتم به حق شاهکار الکساندر دومای پدره. تا حالا هیچ کتابی نخوندم که بتونه مثل اون روح و ذهن منو با خودش درگیر کنه و فکر نمی‌کنم از این به بعد هم پیدا بشه 
به قول ثافون اینجور کتاب ها یه بار توی زندگی هر آدمی پیدا میشن و به ندرت پیش میاد که کتاب دیگه ای بتونه تاثیر اونها رو روی فرد داشته باشه

در مورد همین جلد اول هم می‌تونم بگم این بار که خوندمش متوجه شدم نسبت به جلد ۲ و ۳ روند آروم‌تری داره، نه اینکه روند کندی داشته باشه فقط در مقایسه با جلد ۲ و ۳، سرعتش بنظرم پایین تره. با اینکه اتفاقات خیلی مهمی توش رخ میده و اصلا شاکله اصلی داستان تو این جلد شکل می‌گیره ولی هیجان اصلی داستان تازه بعد از این جلد شروع میشه. 
نوع روایت هم سوم شخص و دانای کل محدوده و اکثر مواقع ما همراه ادموند دانتس هستیم و بعضی مواقع هم با شخصیت های دیگه همراه می‌شیم. ترجمه ماه منیر مینوی خوب و روونه و قلم دوما هم طبق معمول دلنشینه. داستان کتاب فوق العاده، درگیرکننده و هیجان انگیزه و محاوره ها واقعا جذابن.

 پ.ن¹: با اینکه این کتاب شدیدا معروفه و کلی اقتباس از روش ساخته شده و اسمش جاهای مختلفی اومده ولی حس میکنم تو ایران به نوعی مهجور مونده. فقط یه نگاه به تعداد یادداشت های بهخوان به خوبی این مسئله رو نشون میده. این برای خود من خیلی ناراحت کننده اس هر چند احتمال میدم این مسئله بخاطر ترجمه های این کتاب باشه. 
پ.ن²: این کتاب به طور کلی سه تا ترجمه داره:
- ترجمه میرزا طاهر اسکندری (نوه عباس میرزا قاجار) که خب نثر قجری داره و در حال حاضر بیشترین ترجمه بازار برای این ترجمه اس بخاطر نشر هرمس. 
- ترجمه ذبیح الله منصوری که حواشی خودشو داره.
- ترجمه ماه منیر مینوی که دیگه تجدید چاپ نشده و تو بازار پیدا نمیشه💔.
از لحاظ روون بودن و صحت ترجمه من ترجمه ماه منیر مینوی رو توصیه می‌کنم. با اینکه تو بازار پیدا نمیشه ولی کتابخانه های عمومی اکثرا دارنش و نسخه الکترونیکش هم موجوده.
پ.ن³: بعد خوندن کتاب از اقتباس سینماییش بدم اومد. هیچ کدوم از اقتباس هایی که ساخته شدن در حد و اندازه کتاب نیستن و تحریف های زیادی دارن و همشون بلا استثنا پایان داستان رو عوض کردن ولی اقتباسی که جدیدا تو سال ۲۰۲۴ ساخته شده نسبت به بقیه بهتره
        

          کتابی که وقتی خیلی بچه بودم انیمیشنش رو دیدم و ازش متنفر بودم؛ برای آیدایی که هنوز سنش دو رقمی نشده بود فضای خفقان‌آوری داشت ولی الان از سر بیکاری و نداشتن کتابِ نخوانده، شروعش کردم و دیوانه‌وار عاشقش شدم. به معنی واقعی کلمه شاهکار بود؛ حتی یک ایراد کوچک از این کتاب جایز نیست. ذره ذره‌ی وجودم از این داستان مهیج لذت برد و دلم نمیخواست درس‌هایی که از این کتاب میگیرم به اتمام برسد. فضاسازی جذاب و ترجمه هم قابل قبول بود.
چه گریه‌ها که برای ادموند دانتسِ عزیز نکردم؛ چه سرنوشت غم‌انگیز و آشنایی. آش نخورده و دهن سوخته قطعا جز فشار آورترین چیزی‌هاییست که تا سر حد مرگ من را می‌سوزاند.
کاش می‌شد دانگلار را با دستان خودم خفه کنم و وقتی برای ذره‌ای هوا دست و پا میزند از دیدنش لذت ببرم.
        

          لذت لذت لذت. چقدر نثر لطیف و زیبایی داره. چقدر احساسات رو درگیر میکنه. استرس ، غم، شادی ، هیجان، عصبانیت ، همه درگیر شدن توی این ۵۰۰ صفحه. تند تند خوندمش تا برم سراغ جلد بعدی .