یادداشت آیدا، کتابخوار اکسوپلنت

        کتابی که وقتی خیلی بچه بودم انیمیشنش رو دیدم و ازش متنفر بودم؛ برای آیدایی که هنوز سنش دو رقمی نشده بود فضای خفقان‌آوری داشت ولی الان از سر بیکاری و نداشتن کتابِ نخوانده، شروعش کردم و دیوانه‌وار عاشقش شدم. به معنی واقعی کلمه شاهکار بود؛ حتی یک ایراد کوچک از این کتاب جایز نیست. ذره ذره‌ی وجودم از این داستان مهیج لذت برد و دلم نمیخواست درس‌هایی که از این کتاب میگیرم به اتمام برسد. فضاسازی جذاب و ترجمه هم قابل قبول بود.
چه گریه‌ها که برای ادموند دانتسِ عزیز نکردم؛ چه سرنوشت غم‌انگیز و آشنایی. آش نخورده و دهن سوخته قطعا جز فشار آورترین چیزی‌هاییست که تا سر حد مرگ من را می‌سوزاند.
کاش می‌شد دانگلار را با دستان خودم خفه کنم و وقتی برای ذره‌ای هوا دست و پا میزند از دیدنش لذت ببرم.