{مرگ با دست غیبش لکه‌های گذشته را محو می‌کند و یاد مرده را مانند الماسی تازه تراشیده می‌درخشاند}

کینکاس، یک پیرمرد بی‌اعتبار، ورق‌باز، آواره، با سوراخ‌هایی در جوراب‌هایش و چربی روی جلیقه دوخته‌شده‌اش، در بدبختی خود به‌تنهایی می‌میرد.
از آنجایی که او زمانی شهروندی برجسته، کارمندی شریف و پدری دلسوز بوده، دخترش می‌خواهد راه‌های شرم‌آور او را برای جلوگیری از شرمندگی افشا کند. او طرفدار تشییع جنازه محتاطانه و بدون هیاهو است.
دوستان بدنام و در عین حال وفادار او، او را تنها به عنوان یک افسانه محلی بسیار دوست داشتنی می شناسند و برعکس خانواده‌اش او را می‌ستایند.
اما...
لطفاً این رمان خورخه(ژرژه) آمادو را دست کم نگیرید. کمتر از صد صفحه است و حاوی انرژی، هیجان و سرخوشی، شادی و شادی محض بیشتری نسبت به یک قفسه کامل آثار است که چندین برابر طول آن توسط تعداد زیادی نویسنده دیگر نوشته شده است :)
        

          داستان با مرگ کینکاس شروع میشود
زندگی کینکاس به دو بخش تقسیم میشود بخش اول وقتی که کارمند  نمونه و آبرودار دولت بود و بخش دوم که به یکباره تبدیل به یک ولگرد افسانه ای میشود
مواجهه خانواده و دوستان بی خانمان کینکاس با مرگش یک داستان جذاب و قابل تامل رو خلق کرده

از بهترین کتاب هایی که امسال خوندم