حس خاصی نسبت ب این کتاب نداشتم. دوستش داشتم اما نه خیلی.
کتاب خاص و متفاوتی نبود! داستانی معمولی با شخصیتی معمولی. اما نویسنده همین عادی بودن را هم به خوبی توصیف کرده بود.
به نسبت دیالوگ های خوبی داشت و بعضی از شخصیت های فرعیش جذاب بودند. تکرار تیکه کلام شخصیت اذیتم می کرد، البته این موضوع میتواند جالب هم باشد.(وجود تیکه کلام)
چیز مشهودی وجود نداشت که بخواهم به آن اشاره کنم!
اگر یک داستان معمولی و یک روند ساده را دوست دارید، میتوانید فعلا خوب باشید:)
        

          مدت‌ها بود این همه احساس رو یک‌جا نداشتم (اونم با خوندن یه کتاب). خیلی چسبید خوندنش. حتماً می‌رم دنبال بقیه کارهای نویسنده.
        

          اولین کتابی که خوندم محشر بود
        

          رمان هایی هستند که اگر آنها را نخوانیم ، چیزی کم خواهیم داشت.
رمان هایی هستند که باید خواند...
و داگ عزیز قطعا داستان تو یکی از این رمان‌هاست:)
تو نقاشی های محبوبت رو به جایی که بهشون تعلق داشتن برگردوندی و در عوض تیکه های قلب من رو ازم دزدیدی
        

          تقریبا تا ۲۰۰ صفحه خوندم ولی جذبش نشدم و دلم نمیخواست ادامه اش رو بخونم.
و پایان دادم این کتاب رو.
برای وقتایی که همینجوری صرفا یه چیزی میخوای بخونی خوبه.
البته این نظر من بود.
        

          عاشق این کتاب و شخصیت هاش شدم
        

          خیلی دوستش داشتم.
همراه داگلاس زندگی کردم ، غصه خوردم، ترسیدم و حتی خندیدم.

شخصیت هایی که اشمیت در این کتاب ترسیم کرده چند لایه بوده و جنبه های مختلفی از خود را به نمایش می‌گذارند. به گونه ای که شما میتوانید عاشق شخصیتی شوید که تا چند صفحه قبل از آن متنفر بودید.
        

          از بهترین کتاب هاییه که تا حالا خوندم. اولش یکم شک داشتم که نکنه ازون دسته کتابا باشه که الکی معروف شدن، ولی وقتی کتاب ازون حالت گنگش اومد بیرون و کم کم شروع کرد به تعریف کردن گذشته ی شخصیت اصلی، داستان من رو توی خودش غرق کرد. خیلی ازش لذت بردم.
        

          همون طور که پشت کتاب نوشته؛ پر از کمدی و تراژدی
        

          I don't really remember
Read it really fast in December
And when I look at back
I see It was a game changer 
بعدا اضافه خواهم کرد ممکنه برای همه نباشه اما من دوستش داشتم.

https://taaghche.com/book/21824
        

          توی دنیایی که پدری ناموفق و عصبی و بداخلاق داری، برادری که برات قلدری می‌کنه، برادر دیگری که توی جنگ ویتنام آسیب جدی دیده و بخشی از جامعه هم علیهش هست، شهر جدید تو و خانواده‌ات رو نمی‌پذیره و تو به جرم کارهای نکرده محکوم به تحمل طرد شدن‌های مکرر میشی ووو...دلخوشی‌های کوچیک، جرقه‌های کوچیک استعدادهای درونی و محبت‌های کوچیک ادامه دادن رو ممکن می‌کنن.
کتابی پر از فراز و فرودهای احساسی برای نوجوان خوبی که در شرایط بدی قرار گرفته. 

        

          داستان در مورد پسری به اسم داگ هست که به شهری جدید مهاجرت کرده اند و اتفاقات ناخوشایندی برایش در آنجا رخ میدهد.
اگر اول به سراغ نکات مثبت بروم ، نویسنده توانسته فضایی واقعی و قابل درک رو برای مخاطب ایجاد کنه. همه ی ما به نوعی توانستیم با داگ و احساسات سرکوب شده اش ارتباط برقرار کنیم.
اما نکات منفی این کتاب قابل چشم پوشی نیستند. اول از همه من ابتدا فکر میکردم داستان اثری ضد جنگ است و قرار است مظلومیت جنگ زده های بی گناه ویتنام را نشان دهد ، اما ظاهراً این هدف نویسنده نبوده است. نویسنده در لایه های زیرین کتاب نوعی حس ترحم به سربازان آمریکایی را القا میکند . طوری که  آنها ( که با بی رحمی خون افراد زیادی را ریخته اند)را درک می‌کنیم و حس همدردی پیدا میکنیم.
نکته ی بعدی در رابطه ی داگ و لیل است. ما به تدریج شاهد علامت های ایجاد علاقه نسبت به لیل ،در درون داگ هستیم .( با توجه به اینکه هر دو نوجوان هستند این موضوع بیشتر حائز اهمیت است)
و أخرین نکته هم پایان بی معنی کتاب است. شما رو نمی‌دونم ، اما خود من فکر نمیکنم چیزی از این کتاب یاد گرفته باشم، مدام منتظر پایان فوق العاده کتاب بودم که به من درس بزرگی بدهد، اما اینگونه نشد . 

در کل به نظر من ، از کتاب « فعلا خوبم» بیشتر از یک سرگرمی نمیتوان انتظار داشت.

        

          #یادداشت_کتاب 
#فعلا_خوبم
این دومین کتابِ گری دی اشمیت بود که می‌خواندم. نکته جالب اینکه داستان ادامه کتاب قبلی، یعنی جنگ چهارشنبه‌ها بود. این بار شخصیت اصلی یکی از دوستان هولدینگ هود هود بود، همان پسری که برادر شری داشت یعنی داگ سوییتک.

داستان کتاب فعلا خوبم از جایی شروع می‌شود که داگ بخاطر مشکلات خانوادگی در حال نقل مکان به شهری دیگر است و ماجرای کتاب کلا حول این مهاجرت و جا افتادن داگ در این شهر و مدرسه جدید می‌گذرد.

فضای داستان باز هم مثل کتاب قبلی در سال‌های جنگ ویتنام می‌گذرد و تاثیرات آن بر روی زندگی مردم نشان داده می‌شود. از جمله بازگشت برادر داگ از ویتنام و رفتار خاص یکی از معلم های مدرسه که او هم مدتی در ویتنام می‌جنگیده است. 

نویسنده باوجود اینکه در هر دو کتاب روی یک موضوع کار کرده، ولی چنان شخصیت‌های متفاوتی آفریده و آنقدر اتفاقات و سوژه‌های جدید خلق کرده که اصلا نمی‌شود هیچ بخش دو کتاب را تکرار و کپی یکدیگر در نظر گرفت!

در این کتاب هم مثل کتاب جنگ چهارشنبه‌ها، شخصیت پدر باوجود اینکه در داستان حضور زیادی ندارد ولی بسیار پررنگ است. البته پدری متفاوت از پدر کتاب قبلی، پدری که بخاطر فقر مادی و فکری، از فرزندان خودش هم سوءاستفاده می‌کند.
تکنیک دیگری که در هر دو کتاب تکرار شده و بر جذابیت داستان افزوده، ذکر نام برادر داگ از نیمه داستان به بعد است. کریستوفر تا اواسط ماجرا فقط به اسم "برادرم" در داستان شناخته می‌شود، تا اینکه با یک اتفاق، ناگهان نام او ذکر می‌شود و از آن به بعد به اسم کریستوفر در کتاب شناخته می‌شود. (شیوه‌ای که در کتاب قبلی هم برای خواهر هولدینگ استفاده شد.) 

در مجموع کتاب جذاب و خواندنی است خصوصا برای نویسندگان رمان نوجوان، معلمان و نوجوانانی که درگیر تغییر محل زندگی یا مدرسه هستند یا بخاطر داشتن خانواده‌ای غیرعادی، حس می‌کنند نمی‌توانند زندگی طبیعی داشته باشند.
        

          《هوالحق》
 یک رمان نوجوان ، برای بزرگسالان