عاقل و آگاه بودن، علاقه ما را به خیلی از مسائل، انسان ها و اشیاء کم می کند.

پدر با ما مهربان بود و وقتی داشت می رفت من برای اولی بار گریه اش را دیدم. اصلا فکرش را نمی کردم که او بتواند اشک بریزد؛ آخر همیشه آدم ساکتی بود و هرگز احساساتش را بروز نمی داد؛ حتی وقتی که مجبور بود از مرخصی به سرکار برگردد و ما تا ایستگاه راه آهن بدرقه اش میکردیم، گریه نمی کرد؛ همه مان گریه می کردیم، مادر و مادربزرگ، پدربزرگ و ما، ولی او نه _ نگاه کن!

مادرم اغلب می گفت که هیچ کسی بدبخت تمام عیار نیست .در زندان هنگامی که آسمان به خود رنگ می گرفت و روز نو آهسته به سلولم می لغزید، حرف او را تصدیق می کردم.

از لحاظ فیزیکی ، انسان ها خیلی معمولی اند. ما ضعیف، کند و نحیف هستیم و به راحتی از پا در می آییم؛ با این حال پردازنده های اطلاعات طبیعت هستیم. ما تنها گونه ای هستیم که می تواند گذشته و آینده را مفهوم سازی کند، که می تواند زنجیره های طولانی علت و معلول را استنباط کند، که می تواند در شرایط انتزاعی برنامه ریزی کند، که پیوسته توانایی ساخت ، ابداع و حل مشکل را دارد. به واسطه میلیون سال تکامل، ذهن عقلانی یا همان ذهن هوشیار مقدس کانت، چیزی است که طی چند هزار سال مختصر، کل سیاره را تحت سلطه گرفته و شبکه پیچیده و وسیعی از تولید و فناوری به وجود آورده است.