اگر انسان بودن این است ، کاش هیچ وقت انسان نباشم.
این کتاب از بچه هایی میگوید که کودکی را از آنها دریدند.

      

        داستان در مورد پسری به اسم داگ هست که به شهری جدید مهاجرت کرده اند و اتفاقات ناخوشایندی برایش در آنجا رخ میدهد.
اگر اول به سراغ نکات مثبت بروم ، نویسنده توانسته فضایی واقعی و قابل درک رو برای مخاطب ایجاد کنه. همه ی ما به نوعی توانستیم با داگ و احساسات سرکوب شده اش ارتباط برقرار کنیم.
اما نکات منفی این کتاب قابل چشم پوشی نیستند. اول از همه من ابتدا فکر میکردم داستان اثری ضد جنگ است و قرار است مظلومیت جنگ زده های بی گناه ویتنام را نشان دهد ، اما ظاهراً این هدف نویسنده نبوده است. نویسنده در لایه های زیرین کتاب نوعی حس ترحم به سربازان آمریکایی را القا میکند . طوری که  آنها ( که با بی رحمی خون افراد زیادی را ریخته اند)را درک می‌کنیم و حس همدردی پیدا میکنیم.
نکته ی بعدی در رابطه ی داگ و لیل است. ما به تدریج شاهد علامت های ایجاد علاقه نسبت به لیل ،در درون داگ هستیم .( با توجه به اینکه هر دو نوجوان هستند این موضوع بیشتر حائز اهمیت است)
و أخرین نکته هم پایان بی معنی کتاب است. شما رو نمی‌دونم ، اما خود من فکر نمیکنم چیزی از این کتاب یاد گرفته باشم، مدام منتظر پایان فوق العاده کتاب بودم که به من درس بزرگی بدهد، اما اینگونه نشد . 

در کل به نظر من ، از کتاب « فعلا خوبم» بیشتر از یک سرگرمی نمیتوان انتظار داشت.

      

        ابیگل...داستانی از لایه های پنهان جنگ
خب...حقیقتا توقع ام خیلی بالاتر بود . با خودم گفتم  به به ، داستانی که در مورد یه دختر محصل  باشه ، مدرسه شبانه روزی باشه ، جنگ جهانی باشه و... دیگه چی میشه!!!!
ولی نتونست توقع من رو بر آورده کنه . 
نمیگم داستان قشنگ نبود ، اما خیلی طولانی بود و اونقدری جالب نبود که پیشنهاد کنم .:(

      

        هیچ وقت فکر نمی‌کردم به جولیان حق بدم!
ممکنه است تصور کنید رمان اعجوبه تمام شده.امت نه! ما هنوز نمیدونیم که جولیان چه دلیل برای دشمنی داشت؟ یا کریستوفر دوست قدیمی اوگی ، او را چگونه میدید؟ یا.... این رمان یک نوع پیوست هست . کتابی که به داستان های سه شخصیت فرعی داستان میپردازد.داستان هایی که به گونه ای همه به اوگی مربوط است و کمک میکند ما او را بهتر بشناسیم.
نویسنده به خوبی و بدون اضافه گویی توانسته ابعاد جدیدی از یک قصه را نشان دهد .
 همیشه میدونستم که در یک قضیه دو طرف ماجرا احساسات مشخص و قانع کننده ای دارند ؛ خب این کتاب هم دلیلش!😃
      

        چطور یه مجموعه میتونست تا این اندازه ، زیبا ، دلنشین ، سبک ، و ملایم باشه ؟!
به شدت زیبا و لذت بردم ، و از ته دل مفاهیم و احساسات عمیق افراد رو درک کردم :)
به شدت توصیه میکنم ❤️
      

        خاطرات دخترکی اهل سرزمین آفتاب ، که چه زیبا گرفتار درد عشق به خدا میشود!.
خاطراتی که در آن قهرمان داستان  از تاریکی به روشنایی میرود! 
و چه زیباست روشنایی ای که اسلام باشد ! 
و چه زیباست مکان پر از نور اسلامی که ایران باشد ! 

      

        «برادلی چاکرز»
ظاهراً  یک اسم پسرانه است، اما در حقیقت یک نوع ناسزاست!!
هیچکس نمیخواهد برادلی چاکرز باشد!
او ته کلاس مینشیند ، کل زنگ مداد هایش را میشکند و دوباره می‌تراشد ، تکالیفش را انجام نمی‌دهد ،دروغ میگوید ، روی صورت بقیه تف می‌کند و هیچ دوستی ندارد...
اما تغییر ممکن است ....شاید !
      

        موقعیتی را تصور کنید که در یک جمع دوستانه نشسته اید. همه شما را یک احمق به تمام معنا میدانند! و ناگهان در همین بین که دیگران در حال قیاس شما هستند، بحثی بین این جمع راه میوفته که شما رد آن اطلاعات کافی دارید. بهتر بگویم ، شما در آن مورد یک نابغه اید! و حالا وقتی که میخواهید نظر دهید تا خود را از اتهامات وارد شما ، تبرئه کنید، می‌بینید نمیتوانید صحبت کنید ....و این موقعیت بارها و بارها و بارها پیش می‌آید .
ملودی دختری زندانی است ! زندانی در ذهن خود ! او نمیتواند حرف بزند ...میلیون ها کلمه در ذهنش شناور هستند ، میلیون ها اطلاعات .....او یک نابغه است! اما نابغه ای که نتواند صحبت کند به چه درد میخورد؟ دیگران حتی نمی‌دانند او میفهمد ....
      

        «سرباز کوچک امام»، خاطرات سربازی کوچک در راه امام! نوجوانی که در جنگ  پله های رشد و تکامل دو تا_یکی می‌پیماید و مانند همه ی کودکان و نوجوانان آن روز ها ، کودکی نکرده، بزرگ میشوند. 
اما اسارت جور دیگری است....
و اسارت این پسر نوجوان هم جور دیگری ...
      

        بچه ها در فاصله ی چند روز خود را  از منزلی زیبا در شهر ، در خانه ای کوچک در روستا  می‌بینند. همه چیز از آن شب شروع شد .همان شبی که دو نفر به منزل زیبایشان در شهر آمدند .و دقایقی را در.اتاقی در بسته آرام و زمزمه کنان گذراندند. همان شبی که دیگر پدر را ندیدند .....! و حالا در این روستا غریب اند .تنها دوست آنها در این شهر ، راه آهنی خلوت  است .:)
      

        خیلی زیبا و فوق العاده
      

        موبایل‌هایشان زنگ میخورد...اما زنگ تلفن شبیه همیشه نیست، این صدای زنگ تلفن آشنا و در عین حال غریبه است. روزانه افراد زیادی این زنگ را میشنوند...اما «متیو» و «روفوس» تاحالا این صدا را نشنیده اند، حداقل از موبایل خودشان...
هر دو میدانند پشت خط چه کسی است..«قاصد مرگ » و هر دو میدانند قاصد مرگ چه میخواد بگوید .
قاصد مرگ ، خبر مرگ میدهد ! 
و «متیو » و « روفوس» هر دو در نهایت می‌میرند!
      

        در کل کتاب تنهایی دختری برونگرا ، اجتماعی و با نشاط مشخصه...هیچکس به یاد آوردن خاطرات را دوست ندارد .هیچکس !! حتی همشهری هایش، حتی خانواده ی خودش، حتی خواهر دوقلویش..... و حالا  او میماند و یک دنیا خاطره که کسی را ندارد که با او به اشتراک بگذارد.اگر «الودی» و « نائومی» را ببینید ، شبیه به همیند. صورتی کک‌مکی و موهایی قرمز ..اما در چشمان نائومی چیزی به نام خاطرات پیدا نمیشود ..الودی باید  همه ی خاطرات را به دوش بکشد ، آن هم تنها....