هرچقدر هم کتاب بخوانم باز هم بیرون ذهن من را فراموش نخواهم کرد. شخصیت ملودی به‌قدری برایم باورپذیر بود که تمام عیبب‌های کتاب را می‌توان به همین شخصیت‌پردازی بی‌نظیر بخشید :)
        

          این کتاب در مورد دختریه به نام ملودی که مبتلا به فلج مغزیه و علی‌رغم هوش زیادی که داره، قادر به انجام هیچ کاری نیست، حتی حرف زدن. به همین دلیل تا مدت‌ها فکر می‌کنن از نظر ذهنی هم عقب افتاده‌ست. مثل "پای چپ من". خود ملودی راوی داستانه و کتاب از دو، سه سالگی تا یازده سالگی‌ش رو پوشش می‌ده.
در کل کتاب خوبیه اما می‌تونست بهتر باشه.
من موضوع کتابو خیلی دوست داشتم، اما ایراداتی هم به کتاب وارده. اولیش اینکه من بزرگ شدن ملودی رو احساس نمی‌کردم، ملودی سه ساله و پنج ساله و یازده ساله تفاوتی با هم نداشتن. دوم اینکه ملودی خیلی راحت می‌تونست با اسپل کردن کلمات افکارشو با اطرافیانش به اشتراک بذاره، اما خودش رو محدود کرده بود به یک سری کلمه روی تخته‌ش، و این با شخصیت ملودی و تصویری که کتاب سعی کرده بود ازش بسازه جور در نمیاد. سوم اینکه والدین ملودی خیلی منفعل بودن. واقعا تلاش خاصی برای تغییر موقعیت ملودی نکردن. خیلی راحت می‌تونستن بعد از تشخیص معلولیت ذهنی، اونو پیش چند دکتر دیگه ببرن، یا ابزار بهتری برای ارتباط برقرار کردن با ملودی پیدا کنن، یا حتی گفتاردرمانی، توانبخشی و گزینه‌های دیگه رو امتحان کنن که کیفیت زندگی دخترشون بهتر بشه. مخصوصا اینکه مادر ملودی پرستاره. و چهارم هم اینکه پایانش به نظر من زیادی تلخ بود.
از خوندنش پشیمون نیستم، اما به پای "شگفتی" یا "ماجرای عجیب سگی در شب" نمی‌رسه.
        

          این داستان بسیار زیبا و غم انگیز بود
من با ملودی شخصیت اصلی این داستان همراه میشدم
با او گریه میکردم، با او میخندیدم، با او تنها میشدم و.... 
این کتاب بسیار دوست داشتنی بود😍
        

          اولین بار که این کتاب رو خوندم ، ۱۲ سالم بود و برای منه ۱۲ ساله پر احساس و حس عدالت طلب خیلی تاثیر گذار بود ، در حدی که با دو تا از بچه های مدرسه که اختلال ذهنی داشتن دوست شدم . در کل امتیاز رو بخاطر بار تاثیر مثبتش دادم .
        

          موقعیتی را تصور کنید که در یک جمع دوستانه نشسته اید. همه شما را یک احمق به تمام معنا میدانند! و ناگهان در همین بین که دیگران در حال قیاس شما هستند، بحثی بین این جمع راه میوفته که شما رد آن اطلاعات کافی دارید. بهتر بگویم ، شما در آن مورد یک نابغه اید! و حالا وقتی که میخواهید نظر دهید تا خود را از اتهامات وارد شما ، تبرئه کنید، می‌بینید نمیتوانید صحبت کنید ....و این موقعیت بارها و بارها و بارها پیش می‌آید .
ملودی دختری زندانی است ! زندانی در ذهن خود ! او نمیتواند حرف بزند ...میلیون ها کلمه در ذهنش شناور هستند ، میلیون ها اطلاعات .....او یک نابغه است! اما نابغه ای که نتواند صحبت کند به چه درد میخورد؟ دیگران حتی نمی‌دانند او میفهمد ....
        

          اونقدر کتاب شناخته شده ای نیست ولی میتونم به جرات بگم از بهترین کتاب‌هایی بود که خوندم و اینکه  روند داستان جوری بود که انگار داخل ذهن ملودی بودم و واقعااا کتاب زیبایی بودد 
        

          ملودی دختری که نمی تواند صحبت کند . 

کتاب درمورد دختری 11 ساله است که مبتلا به فلج مغزی و ناتوانی در حرکت و گفتار است ، کتاب  از تولد تا همین سن ملودی است . 
داستان خط کاملا یکنواختی دارد ، متولد می شود خانمی در همسایگی آنها کمکشان می‌کند 
مثل همه کتاب های این شکلی وارد مدرسه و جمع بچه های همسنشان می شود ، در مسابقات شرکت می‌کند معلوم می شود خیلی باهوش است و دوستانش ترکش میکنند و در نهایت می فهمند چه کار اشتباهی کردند .
همین 
درست است که نویسنده سعی کرده ملودی را نماینده آدم های این شکلی نشان دهد اما به نظر من کافی نبوده 
خیلی های دیگر به جز استفان هاوکینگ که داری مشکلات این چنینی بودند وجود داشتند و حتی پیشرفت هم کردند 
بدون حضور تکنولوژی
ملودی هیچ جا هم هرگز سعی نمیکند پیشرفت بیشتری کند
در حالی که با تلاش این افراد می‌توانند تا حدی صحبت کنند و از بدنشان استفاده کنند 
به نظرم نویسنده باید بیشتر به شخصیت ملودی می پرداخت یا تلاش خانواده برای ملودی 
در این زمینه کتاب اعجوبه خیلی بهتر عمل کرده 
بخش مثبت کتاب پرداختن به تلاش بهیار ها ، کمکاری آموزش در کار کردن با این بچه ها ، مشکلات والدین ، طرد شدگی از جامعه و زندگی با آروزهای معمولیشان است. 
در نهایت شماره 11 . بیرون از ذهن من 

| با کسایی که ناتوانی جسمی و ذهنی دارن خوش رفتار باشید ، نادیده شون نگیرید 
اون ها همیشه نادیده گرفتن 
کسی نمیتونه انکارش کنه 
اگر اینطور نبود اون ها همیشه تنها نبودن 

ما آدمای سالم جسمی رو با هر نوع تفاوتی  ترجیح میدیم بدون اینکه فکر کنیم شاید یه ذهن سالم مهم تر از یه جسم سالم باشه
        

          هیچوقت با یک کتاب انقدر ارتباط برقرار نکرده بودم 
دنیای ملودی با دنیای من فرق داشت ولی انگار داشتم توی دنیای ملودی زندگی میکردم و چیز هایی رو تجربه میکردم که مخصوص خودش بود 
من با ملودی گریه کردم باهاش خندیدم باهاش از آدما بدم اومد و  باعث شد شکرگذار خیلی نعمت های زندگی ام بشم 
ملودی دوست خوبی برای من بود چون با من فرق داشت و این خیلی برای من قابل احترامه
        

          کل کتاب به کنار، آخر آخرش، من اون قدر گریه کردم که دیگه نمی تونستم نفس بکشم.
        

          بیرون ذهن من
سفری است به دنیای یک ماهی در تنگ؛
به زندگی یک شیر در قفس؛
به زندگی پرنده ای که بال پریدن ندارد؛
داستان ذهنی که هر روز از کلمات پر می شود بی آنکه راهی برای خروج داشته باشد.
رمان بیرون ذهن من درباره ناتوانی است . از این نظر شاید با ماهی بالای درخت و جنگی که نجاتم داد، شبیه باشد. ولی نویسنده تمرکز بیشتری بر روایت درونی شخصیت داشته است و با جزییات بیشتری زندگی شخصیت اصلی(ملودی) را بررسی می کند بدون اینکه او را در افعال و کنش نشان دهد.
در سی درصد ابتدای کتاب ملودی از خودش می گوید و آدم‌های اطرافش را تعریف می کند و بعد از آن ماجرا آغاز می شود.
در همان سی درصد ابتدایی حس حفقان اذیتم می کرد .از تصور شرایطی که با آن روبرو می شدم.
پدر و مادر ملودی خصوصا پدرش خیلی پشتیبان و امنیت دهنده پردازش شده است.عالی و با جزییات. 
داستان و آدم‌هایش به دلیل پرداخت به یک مسئله انسانی و جهانی، قابل درک هستند. فرهنگ آمریکایی بستر داستان آنچنان پر رنگ نیست که خواننده را به خود بخواند و توجه او را جلب کند.یک خانواده قابل درک و باور پذیر می بینیم و به واسطه آنها از اصل حرف داستان غافل نمی شویم.
از حواشی نامطلوب هم خبری نیست.
با عینک بدبینانه یکی دوجای کتاب را هایلایت کردم ولی ارزش گفتن ندارد آن هم برای کتابی که درجه رضایتمندی ام از آن بالای ۹۰ درصد است.
چند فصل آخرش به شدت من را تکان داد... نمی دانم چه قدر بگویم که داستان افشا نشود فقط می توانم بگم داغ کردم واقعا درک اتفاقی که افتاده برام ممکن نبود. احسنت به نویسنده ای که بلد است خواننده‌را  غافلگیر کند.
از نظر من این کتاب امتیاز کاملی دریافت می کند و قابل توصیه به نوجوان ۱۲ سال به بالا و بزرگسالان است.

https://eitaa.com/vazhband
https://behkhaan.ir/profile/R.Babaee
        

          اولین بار بود که این سبک کتاب میخوندم و برام لذت‌بخش و مفید بود. فارغ از هوش ملودی، پذیرش و اعتماد خانواده به ملودی برام جالب بود. 
تربیت درست از هر بچه‌ای با هر توانایی، میتونه بهترین نسخه اون بچه رو به بار بیاره.
        

          
خلاصه کتاب : این کتاب راجع به دختر معلولی به اسم ملودی است که خیلی غمگین است زیرا در مدرسه همه ادای اورا در می آورند و مشکل این است که او حتی نمی تواند صحبت کند. اما وقتی در مسابقه برنده می شود...
        

          یه کتاب دیگه که درباره زندگی کودک_نوجوانی است که دچار یک بیماری خاص هستند و تلاش میکنند بیماری رو کنار بزنن و بین دوستان و همشاگردی هاشون موفق میشد
ملودی "بیرون ذهن من" مثل آگوست "شگفتی" بود؛ دچار عقب موندگی جسمی که بین بقیه بچه ها، خاصش میکرد. ملودی نه میتونه راه بره، نه حرف بزنه و نه حتی با دستاش غذا بخوره، ولی هوش بشدت بالایی داره
سعی و تلاش فراوان میکنه تا بتونه مثل بچه های عادی تو مسابقه تیزهوش شرکت کنه
در کل این نوع کتابها، سعی دارند به بچه ها یاد بدن و بفهمونن حتی اگه نقص و کمبودی داری، با سعی و تلاش میتونی موفق بشی
و از طرفی هم تلنگری هست برای بچه های زرنگ و به قول معروف همه چیز تموم
        

          سالها قبل دختری را می‌شناختیم که روی ویلچر بود، همسن خودم بود، با اینکه دلم میخواست با او دوست باشم نمیدانم چرا هر بار ارتباط مان بیشتر از یک سلام و علیک نبود. بعد از فوتش نامه ای که خطاب به مادرش بود را پیدا کردند و ما هم خواندیم.... عجیب بود، چقدر حرف برای گفتن داشت چقدر احساسات و عواطف زیبا... اما من هیچ کدامشان را نفهمیدم.
اگر بپذیریم که هر کدام از ما ناتوانی مخصوص به خودمان را داریم میتوانیم امثال ملودی را درک کنیم. ملودی داستان هم در محاصره کلمه ها و رنگ ها است، او هم ذهن بسیار قوی دارد، اما افراد کمی می‌توانند درک کنند بیرون از شکل ظاهری او چه چیزهایی نهفته است.
        

          داستان زیبایی بود. درست است که نویسنده خواسته دلمان برای ملودی نسوزد اما این اتفاق افتاد.
صحنه های آخر کتاب که اتفاقات پشت هم ردیف شدند، برایم هیجان انگیز بود.
اینکه دختری باهوش درون بدنی ناتوان گیر بیفتد رنجی زیاد با خود به همراه دارد و نویسنده هز پس بیان آن برآمده است.

        

          این کتاب رو ،خیلی اتفاقی در فروشگاه دیدم و بعد خوندن خلاصه ی پشت جلد تصمیم گرفتم که بخرمش. 
درواقع هنگام خوندن،نمیدونم چطور دقیق توصیفش بکنم ولی انگار در تک تک لحظات من هم همراه با ملودی غم های بزرگ و شادی های کوچکش را تجربه میکردم. 
 بعد از پایان کتاب ،دیدگاهم نسبت به افرادی با شرایط خاص عوض شده و حالا یجورایی انگار با دیدگاه ملودی به این افراد نگاه میکنم:)
و فکر کنم بشه گفت این جمله خاطره انگیز ترین جمله این کتابه
        

          این کتاب جای خاصی در قلبم داره. راجب دختری با اراده و خوش‌ذوق و باهوش به نام ملودی‌ئه که بقیه به خاطر معلولیت‌اش قضاوتش می‌کنن.
اگه کتاب شگفتی رو دوست داشتین از این هم خوشتون میاد.
        

          ایده کتاب و تلنگری که به خواننده می‌زنه (یا شاید یادآوری و تذکری که داره) خیلی عالیه. این زاویه دید برام جدید بود و حتی مایه شرمساری که مبادا جایی با کسی که شرایط مشابه داشته رفتار نادرستی داشتم.
طبیعتا حرف زدن و فکر کردن از جانب این شخصیت کار سختیه و نویسنده حرکت شجاعانه‌ای انجام داده. اما در هر حال تو شخصیت‌پردازی ایراد داره. درسته که ملودی خیلی اطلاعات داره اما در هر حال یه دختر ۱۲ ساله‌اس. خیلی جاها نویسنده طوری می‌نویسه انگار با دختری ۱۷ ساله روبه‌رو هستیم. یا به قول یکی از نظرها همین‌جا، فرقی بین ملودی ۳ ساله و هفت ساله و ۱۲ ساله نیست.
با این حال کتابیه که خوندنش توصیه میشه.
        

          اولین رمانی بود که با این‌مضمون خواندم
وقتل می‌خواندمش مدام از خودم می‌پرسیدم که چرا تا به حال از این‌زاویه به انسان‌های کم‌توان نگاه نکرده بودم؟ واقعا به ذهنم هم نمی‌رسید که چنین جهان شگفت‌انگیزی درون یک‌آدمی که حتی نمی‌تواند بنشیند، حرف بزند و بنویسد وجود داشته باشد
در کمال حماقت گمان می‌کردم در وجود این‌انسان‌ها سكوت مطلق برپاست
شگفت‌انگیز و بسیار خواندنی
روایت شیرین و بی‌نقص
        

          با خوندن این کتاب ،ادم به این میرسه ،که خدا چقدر بهش نعمت داده و شکرشو بجا نمیاره و اصلا حواسشم نیست