اولین جشن امضایی که رفتم سر بلاتکلیف بود، واسه همین ازش خاطره‌ خوبی دارم، مخصوصا اینکه تا رسیدم خونه نشستم به خوندنش.
 اما در کل کتاب تلخه و غمگینم می‌کرد. البته که مشکل از کتاب نیست. 
      

        خیلی لذت میبرم از خوندن کتاب های ضابطیان، همین.
      

        راستش من این کتابو اشتباهی خریدم، فکر می‌کردم چارلی و کارخانه شکلات سازیه و خب واسه همین هم ازش لذت نبردم . اگه کسی فن رولد دال باشه شاید بیشتر مشتاق خوندنش باشه.
      

        تقریبا پارسال این موقع ها بود. همون روزی که با یه شخصی آشنا شدم و توی کتابفروشی بالای سر شازده کوچولو ایستاده بودیم، یهو دیدم کتابو واسم هدیه گرفت . من هم دیگه ندیدمش و باهاش حرف هم نزدم.  میخواستم در ادامه بنویسم امیدوارم هرجایی که هست حالش خوب باشه که دیدم پیام داد، همون موقعی که کتاب رو تموم کردم، بعد از ۱ سال. عجیب نیست؟
شازده کوچولو رو دوست داشتم و بعضی از جملاتش واقعا ماندگارن، اما وقتی توی داستان باشید واقعا میفهمیدشون، نه وقتی اینور و اونور اونارو خونده باشید.
      

        اگر پایانش جور دیگه ای می‌بود یا بیشتر بهش پرداخته میشد شاید بهش ۵ هم میدادم، چون تا اواسط کتاب من رو خیلی مشتاق خوندن کرده بود. با این حال از شب های روشن بیشتر دوستش داشتم. 
      

        روی جلد بزرگ نوشته: رمان ‌هایی که باید خواند. منم کل مدت می‌خواستم به این نتیجه برسم که واقعا اینطور هست یا نه، که باید بگم بله هست  تا هیچوقت کسی شبیه یکی از بچه‌های کلاس پنجم رفتار نکنه.
پ.ن: اینقدر این مجموعه کتاب ها خشک‌ان که من برای اولین بار عطف یه کتابو شکوندم چون به زور می‌شد باز نگهش داشت. (البته بعدش پشیمون شدم)
      

        این کتاب رو توی کتابفروشی همون لحظه خوندم و تصمیم گرفتم  بخرمش و هدیه بدم به دوستم. تقریبا ۳ ماه بعدش یه شخص دیگه ای همین کتابو بهم هدیه داد و خیلی بامزه بود.
      

        کتاب رو توی ۲۹۲۰۰۳۰۰۲۹۲ پارت مختلف خوندم، اونقدر طول کشید که تاریخ شروع کردنشو یادم نمیاد. شاید به خاطر این بود که خیلی من رو نمی‌نشوند پای کتاب به جز مواقعی که اسمی از دارسی برده میشد و داستان میرفت به اون سمت. حتی اون قسمت ها هم قابل پیش بینی بود کاملا  و حتی قسمت‌های مربوط به جین اما با اینکه میدونستم چی میشه نمیتونم انکار کنم که خوندنش لذت بخش بود.