سال های دور که به فضای مجازی دسترسی نداشتم و معیارم برای انتخاب کتاب پیشنهاد فروشنده ها و خلاصه ی پشت جلد بود، گاهی خواهرم میرفت کتاب فروشی و با همین دو روش بالا برایم کتاب انتخاب میکرد و میخرید. این کتاب هم به دلیل فضای معمایی اش انتخاب کرد. شاید همین شد که آخرش کارم به خوندن کتابای آگاتا کریستی کشیده! 
اون موقع اوج کتاب خون بودنم بود. بیکار بودم و دلم ماجراجویی میخواست‌. این کتاب هم تو یه روز تموم کردم و ازون موقع تا الان ۳ یا ۴ بار خوندمش.
خب حالا شاید با خودتون بگید عجب داستان فوق‌العاده ای داره! راستش باید بگم که نه. خیلی کتاب خاصی نیست، ولی به شدت برای من دوست داشتنیه. و امیدوارم برای شما هم باشه. 
بعضی وقتا دلم برای کتاب تنگ میشه، برای شخصیت اصلی باحال و خلاقش، و ماجرا هایی که از سر میگذرونه‌.
خلاصه که، نمیتونم بهتون تضمین کنم حتما ازش لذت میبرید(اگه بالای ۱۴ سال دارید احتمالا لذت چندانی نخواهید برد) ولی فکر میکنم اگه به دلتون بشینه تبدیل به یه دوست همیشگی میشه که هر چند وقت یبار لازمه برید سراغش.
      

        دوسش داشتم، ولی نه به اندازه ی جلد اول.
پایان غیر قابل پیش‌بینی و بسیار زیبایی هم داشت.
      

        وقتی بچه بودم و انیمه ی آن شرلی رو دیدم، اصلا ازش خوشم نیمد. به نظرم یه بچه ی پر و سر و صدا و رو اعصاب بود و تنها دلیلی که کارتونشو میدیدم این بود که کار دیگه ای نداشتم. تا این که یکی مجموعه ی کاملشو بهم هدیه داد، و منم حس کردم چون آدم کتاب خونیم خیلی زشته اگه آن شرلی رو نخونده باشم. برای همین شروع به خوندنش کردم و بر خلاف انتظار متوجه شدم که خوندن این کتاب چه تجربه ی لذت بخشیه!
چیزی که بیشتر از همه دوست دارم، توصیف های زیاد و قشنگشه. شاید از نظر بعضی ها حوصله سر بر باشن، ولی من دوسشون دارم.
و تازه جلد یک اونقدرا هم قوی نبود. داستان و کشش جلد های دو و سه چند برابر بهتر از جلد یک بود و جلد چهار هم با وجود این که تا حدی متفاوت بود، ولی بازم لذت بخش بود.
هرچند بنظرم بعد از جلد پنج کتاب افت کرد و دیگه اونقد لذت بخش نبود، و شاید حتی غم انگیز بود. از پیر شدن آن و گیلبرت اصلا خوشم نیمد و بچه هاشونم به دلم ننشست. در نتیجه آخرای کتاب رو دوست نداشتم و هنوز هم جلد آخر رو تموم نکردم. ولی در کل، پنج جلد اول کتاب ارزشش رو دارن که مجموعه به طور کامل خونده بشه.
      

        سه جلد اول این کتابو خیلی دوست داشتم ولی جلد ها چهار و پنج  واقعااا مسخره بودن. و تنها دلیلی که باعث شد تا تهش بخونم این بود که صرفا این مجموعه رو تموم کنم. انگار نویسنده خودش هم از کاری که توی جلد سه انجام داده پشیمون شده و میخواد یجوری جمعش بکنه، ولی نمیتونه و روند داستان رو خراب میکنه. در کل مجموعه ی خوبی  ولی پایان خیلی بدی داشت.
      

        بنظرم یکی از بهترین کتاب های آگاتا کریستی پس از تشییع جنازه است. کتابی که پایانش واقعا غیر قابل پیش بینیه، و نکته ای که بیشتر از همه دوست دارم اینه که اطلاعات لازم برای حل معما توی خود کتاب هست و خواننده هم به اندازه ی پوارو شانس اینو داره که قاتل رو پیدا کنه.
      

        از بهترین کتاب هاییه که تا حالا خوندم. اولش یکم شک داشتم که نکنه ازون دسته کتابا باشه که الکی معروف شدن، ولی وقتی کتاب ازون حالت گنگش اومد بیرون و کم کم شروع کرد به تعریف کردن گذشته ی شخصیت اصلی، داستان من رو توی خودش غرق کرد. خیلی ازش لذت بردم.