کتاب مجموعا شامل ۳۷ غزل است . تلمیحات تکراری است ؛ به طوری که قبل از شروع هر غزل می توان پیش بینی کرد که کدام تلمیحات به کار رود ؛ اما مضامین نویی که حاوی آشنایی زدایی های جالبی باشد نیز به چشم می‌خورد.
        

          عالیی ‌ و خیلی دوست داشتنی:))
        

          نظرم تخصصی نیست. 
 وارد شدن به فضای ذهنی عاشقی در دوران قاجار و اصطلاحاتی که برای آن به کار گرفته می‌شد برایم تازگی داشت.
        

          جالب بود، در حد اشعار عادی این روزها
        

          اولین کتاب شعری بود که از آقای حامد عسکری خواندم ؛  چند غزل خیلی خوب داشت ولی من در مجموع توقع بیشتری داشتم ...
        

          بسم‌ الله

۳۷ غزل عاشقانه 
مجموعه‌ای از تک بیت‌های نسبتاً جذاب
البته این دو بیت استثنا است.
با من برنو به دوش یاغی مشروطه خواه
عشق کاری کرده که تبریز میسوزد به اه
بعدها تاریخ میگوید که چشمانت چه کرد
با من تنهاتر ازستارخان بی سپاه

گاهی هم نمه هایی از طنز بین بعضی شعرها دیده می‌شود.
مثلاً
تو دو شانه داری و اندوه انبوه مرا
فرش پانصد شانه ی تبریز هم باشد کم است

یا این بیت
عشق قلیانی ست با طعم خوش نعنا دوسیب
می کشـــی آزاد باشی، مبتَــلاتر می شَــوی

کُلَّاً بخوانید، خوب است، غزل هرچه باشد خوب است.
        

          آخرین غزل رو از زبان خود شاعر در قاب تلویزیون دیدم، شنیدم و چشیدم. خیلی دلنشین بود برای همین سرمه‌"ای" را به چشم هایم کشیدم
ای کاش شعر های مربوط به یوسف و زلیخا  و مشروطه فصل جدا از هم داشت همین...
        

           کتاب اشعار زیبایی داشت ولی یوسف و زلیخا و مشروطه و.. خیلی زیاد به چشم می خوردند و کمی تکراری شده بودند. شاید اگر ترتیب اشعار یا فصل بندی کتاب به نحو دیگری بود امتیاز بیشتری میدادم. به نوعی، تلمیحات کمی تکراری بود. ضمن اینکه اولین کتابی بود که از حامد عسکری خواندم و شاید آثار دیگرش بیشتر نظرم رو جلب کند ولی قطعا خواندنش خالی از لطف نیست و دارای اشعار زیبا و لطیف است👌
        

          بد نبود...
با بعضی از شعراش خیلی کیف کردم.
        

          بیاید نگیم شاعر
باید بگیم دل نوشته‌هایی با وزن خاص
قشنگ و دل نشین
        

          شاید توقع من از حامد عسکری بالاست که این غزل‌ها به چشم‌ام نیامد.
        

          شعر لطیف می‌کنه آدم رو
استعاره‌های قشنگی داشت.
تک بیت‌های خوبی هم داشت.
قشنگ بود.
یه حاهاییش رو با صدای حامد عسکری می‌شنیدم توی سرم
        

          اشعار این کتاب مثل موجی از عشق‌اند که آدمی در آن‌ها شنا می‌کند!
        

          آغوش تو حق داشت سرم را نشناسد
حق داشت سر در به درم را نشناسد

انبوه غمی نیست که سنگین و سترون
ابعاد نحیف کمرم را نشناسد

دنیای عجیبی است چگونه بپذیرم؟
که هم قفسم عطر پرم را نشناسد

در شهر نمانده ست درختی که به یادت
بر سینه خود ضربدرم را نشناسد

من کور شدم چشم به دروازه‌ی کنعان
ای کاش زلیخا پسرم را نشناسد
        

          کتابی دوست داشتنی.
        

          هر شب عمرم به یادت اشک می‌ریزم ولی
بعد حافظ‌خوانی شب‌های یلدا بیشتر..
 درمورد حامد عسکری نمیشه حرف زد. فقط باید غرق بشی توی کلماتش
        

          اصلا از این به بعد شما باش و شانه هات
مارا برای گریه سرِ آستين بس است..
_حامد عسکری
        

          اگه بگم از فاضل بیشتر خوشم اومد گزافه؟ واقعا در استعاره ها و مجاز ها فوق العاده بود
        

          اکثر شعر‌ها خام بود. توصیفات و تشبیهات سعی داشتند که خلاقانه باشند ولی خوب به شعر نچسبیده بودند.
برای یک دور گذرا خوندن بد نبود. 
        

          حامد عسکری غزل‌سرای چیره دستی ست و به حق در این کتاب هم خوب تونسته مخاطب رو سحر کنه با غزلیات زیباش