راز شیدایی حبیب بن مظاهر و عشق او به امامش در این کتاب کم حجم و مختصر به خوبی بیان شده است .
        

          این کتاب در کوتاه‌ترین حالت، یکی از بزرگترین عواطف و احساسات عاشق به معشوق را روایت کرده است. عشقی که حبیب را به رنگ و رو و بانشاطی جوانی در می‌آورد تا هر آنچه دارد به پای معشوق نثار کند.
        

          مختصر و دلنشین
        

          نثری شرین از روایت دلدادگی حبیب ابن مظاهر و امام حسین ع. به قلم دلنشین سید مهدی شجاعی. یاد کتاب سقای اب و ادب و پرد عشق پسر افتادم
        

          حبیب در چشمه عشق وضوی ارادت گرفته بود و لجام به دست عشق سپرده بود
        

          حیف که کوتاه بود
        

          کتابی کوتاه و زیبا و پر احساس و پر از حماسه و غم درباره یار با وفای امام حسین علیه‌السلام ، پیرمرد با صفا حبیب بن مظاهر. 
«از دیار حبیب» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/67605
        

          نویسنده به صورت مختصر و با تقسیم‌بندی فصل به فصل، به حوادث نزدیک به واقعه عاشورا پرداخته
از دعوت کوفیان گرفته تا پیوستن حبیب بن مظاهر به امام حسین(ع)، شهادت حبیب و...
ادیبانه، غم‌انگیز و خواندنی
البته که می‌شد مفصل‌تر باشه و کامل‌تر
        

          سراسر کتاب غبطه خوردم. و جای حبیب تک تک اون لحظه های محبت امام حسین، نگاهش حرفاش رو تصور میکردم.  مگه میشه غبطه نخورد؟
        

          📚 *از دیار حبیب*

🏴 اربعین ۹۶، *سقای آب و ادب* را در پیاده‌روی اربعین خواندم. حقاً هنوز طعم خوش آن زیر دندان روح و روان باقی مانده... امسال اثر دیگری از سیدمهدی شجاعی به دست گرفتم و *از دیار حبیب* را در مسیر خواندم...

📍برای کسی که با قلم سیدمهدی شجاعی آشنایی دارد، از دیار حبیب نیاز به معرفی ندارد؛ گویی نه رمان است نه متن ادبی، نه شعر است نه داستان... دقیق نمی‌دانم چیست! سبکی است که علی‌الظاهر خود شجاعی مبدع آن است و الحق هم از پس آن برآمده...

♨️ برخی جملات کلیشه‌ای بنظر می‌رسد اما اینقدر حجم تشبیهاتِ فوق‌العاده و عبارات ادبیِ خاص سیدمهدی شجاعی زیاد است که اندک جملات کلیشه‌ای به چشم نمی‌آید.

📌خواندنش مطابق معمول متون دینی سیدمهدی شجاعی، آمیخته با بغض و حسرت بود...

🔻🔻🔻
پی‌نوشت:
اما جای *سقای آب و ادب* را نمی‌گیرد!


#معرفی_کتاب
#کتاب_سیزدهم
#رمان
✒️ در پیامرسان بله: derang_td@
        

          کتاب از دیار حبیب به قلم توانای سید مهدی شجاعی به بخشی از زندگی حبیب بن مظاهر پرداخته است که حبیب با دوران امامت امام حسین علیه السلام در زمان حکومت یزید معاصر است و این روایت تا شهادت حبیب در کربلا ادامه دارد
واقعا دیگه قلم آقای شجاعی جای تعریف نداره فکر کنم همه طعم خوندن کتاب های خواندنیِ ایشون رو چشیدند
        

          ادبیاتی بسیار فاخر و زیبا داشت. از مطالعه کتاب لذت بردم
        

          اگه تو حرم حضرت معصومه (س) بخونیش حس و حال بهتری هم داره . عالی بودش 
        

          میتونم بگم یکی از زیباترین کتاب کوتاهی بود که من از خواندنش لذت میبردم خیلی خیلی زیبا بود 
        

          📝 از عوامانگی تا شاعرانگی!

▪️ «از دیار حبیب»، اثر نویسندهٔ محبوب قشر مذهبی جامعه، سیدمهدی شجاعی‌ست که وقایع کربلا را از زاویهٔ دید حبیب بن مُظاهر، یار باوفای سیدالشهدا (ع)، روایت می‌کند. روایت کوتاه این کتاب از ملاقات حبیب با میثم تمار در کوفه شروع می‌شود، با خبر حرکت امام حسین (ع) به کوفه ادامه پیدا می‌کند. سپس مولف از منظر حبیب دریچه‌ای به اردوی امام و یارانش می‌گشاید و برخی از اتفاقات مهم محرم سال ۶۱ هجری را نقل می‌کند. آخرین جملات کتاب از زاویهٔ دید فرزند حبیب است که توانسته انتقام پدرش را از قاتل و حاملِ سرِ حبیب، بستاند. 

▪️ من پیش‌تر کتاب «کشتی پهلوگرفته» را از همین نویسنده خوانده بودم و دوستش داشتم. با اینکه می‌شود گفت رویکرد نویسنده به تاریخ در آن کتاب مشابهت زیادی با «از دیار حبیب» داشت، اما راستش را بخواهید این یکی چندان به دلم ننشست و نتونستم با آن ارتباطِ عاطفی برقرار کنم. غیر از بخش اول کتاب که به ملاقات میثم و حبیب پرداخت و روایتش برایم تازگی داشت و با طنزی لطیف و ضربه‌ای در پایان روایت شد، باقی داستان خیلی برایم تکراری بود. نه روایت جدید و شنیده‌نشده‌ای از حبیب در آن بود، نه پرداخت متفاوتی را از رویدادهای مشهور تاریخ شاهد بودیم. اقتباس ادبی از داستان‌های تاریخی مشهور که به کرّات شنیده شده‌اند، کار سختی‌ست و کسی که پای در این عرصه می‌گذارد، باید چیزی بیش از تکرارِ نقل‌های مقاتل عرضه کند. 

▪️ در این‌گونه متون اقتباسی انتظار می‌رود که نویسنده بتواند از اشخاص تاریخی «شخصیت» بسازد. شخصیت داستانی یا دراماتیک هم صرفاً با بیان حس‌های درونی و حالات چهره و اشک ریختن و خندیدن خلق نمی‌شود. باید از طریق نزاع‌های درونی، دوراهی‌های اخلاقی، زخم‌های گذشته، بحران‌های عاطفی، دیدگاه‌های منحصربه‌فرد، منحنی تحول و... شخصیت را عمق ببخشیم. اما حبیب و میثم و نافع و غلام حبیب و همسر حبیب، هیچ‌کدام «شخصیت» نشده‌اند. آن‌ها اشخاصی هستند که به نوبت واگویه‌هایشان را بیان می‌کنند و از صحنه خارج می‌شوند؛ همان اشخاص تاریخی که در مقاتل جملاتی از آن‌ها یا در وصف آن‌ها نقل شده؛ دقیقاً با همان کیفیت و کمیّت.

▪️ یکی دیگر از ابزارهای نویسنده در نگارش اقتباس ادبی از تاریخ اسلام، توصیف‌های دقیق و چشم‌نواز است که در کتب تاریخی پیدا نمی‌شود. در یک کتاب تاریخ‌نگاری شما با کلیات تاریخ سروکار دارید. اما نویسندهٔ داستان می‌تواند خواننده‌اش را به درون خانهٔ حبیب ببرد، اوضاع خانه را نشان دهد، ظاهر غلام یا همسرش را توصیف کند و... . نویسندهٔ «از دیار حبیب» این کار را هم نمی‌کند! خبری از توصیف‌ هنرمندانهٔ محیط و ظاهر اشخاص و شرح نبرد نیست. همان توصیفات اندک و تک‌گویی‌های کتاب هم در بعضی موارد لوس و سانتی‌مانتال می‌شود؛ مثل تک‌گویی غلامِ حبیب خطاب به اسبش. این تک‌گویی بیشتر شبیه یک «دل‌نوشته» بود تا متنی داستانی از یک نویسندهٔ صاحب‌نام.

▪️ شاید بعدها دربارهٔ اقتباس از تاریخ و به‌خصوص تاریخ اسلام متن مفصلی نوشتم‌. اما عجالتاً این نکته را عرض کنم که: دو دام بزرگ پیش روی داستان‌نویسان مذهبی‌ست که قصد دارند داستان‌های تاریخی-مذهبی با موضوع اولیا و اهل بیت بنویسند. اول، عوامانه نوشتن و دوم، تلاش برای شکسپیر شدن! گروهی با این خیال که رویدادهای تاریخی را برای مخاطب عام دلچسب کنند، آنچنان عوامانه و لوس و بی‌نزاکت می‌نویسند و هر رفتاری را به معصومان و اولیا نسبت می‌دهند و زبان فصیح اهل بیت را به زبان کوچه‌بازاری و کم‌مایه یا رمانتیک و تینیجری بدل می‌کنند که آدم خجالت می‌کشد (بروید نگاهی به کتاب «حیدر» از آزاده اسکندری بیندازید تا به عمق فاجعه پی ببرید.) گروه دیگر هم دلشان می‌خواهد مثل شکسپیر یا مانند تراژدی‌نویسان یونان باستان، متن‌شان را پر کنند از جلوه‌گری‌های کلامی و شاعرانگی؛ آن‌قدر که شورِ فاخر بودن را درمی‌آورند و محتوا و حتی احساس را قربانیِ اثبات توانمندی‌های ادبی و نمایش دایرهٔ واژگان گستردهٔ خود می‌کنند. 

▪️«از دیار حبیب» جزء این دو دسته نیست. اما گاه‌گاه به سمت یکی از این دو غش می‌کند. در این کتاب چندان در ادبی نوشتن و کهن‌گرایی و شاعرانه کردن روایت افراط نشده؛ اما نویسنده به این سمت و سو رفته که یک منبر شاعرانه برایمان برپا کند؛ منبری با موضوع مقتل‌خوانی و با همان مصالح داستانی که بارها شنیده‌ایم.

▪️ خلاصه اینکه: اقتباس ادبی از تاریخ اسلام باید چیزی فراتر از نقل وقایع باشد. اگر همان روایت مقتل را با کلمات لطیف‌تر بازگو کنیم و این وسط گفت‌وگوهای نقل‌شدهٔ اشخاص را هم کمی بیشتر آب و تاب بدهیم، تاریخ‌نگاری تبدیل به روایت داستانی نمی‌شود! اگر هم غرض بازگویی تاریخ است، بهتر است برویم به جای «از دیار حبیب» مقتل بخوانیم؛ هم مستندتر است و هم تکلیفش با خودش معلوم!
        

          حبیب ابن مظاهر از شهدای کربلا و از یاران بلندمرتبه‌ی حضرت علی‌ست. در کتاب از دیار حبیب از کمی قبل از واقعه‌ی کربلا در کوفه با حبیب همراه میشویم که در گفت‌گویی با میثم تمار خبر از عاقبت هم میدهند که در گذشته از امام علی شنیده‌اند و توسط کسانی که آنجا هستند به کذب گویی متهم می‌شوند. در ادامه با دعوت حبیب از امام حسین و فضای کوفه و فرار حبیب از کوفه و در نهایت ماجرای کربلا همراه میشیم. با متن روان و استعاره‌های جالب این کتاب کوتاه خواندنی‌ست.ه
        

          بعد از کتاب( نشان حُسن )انتخاب مناسبی بود، انگار به گونه ای تکمیل کننده قسمتی از آن بود. کتاب نثری دلنشین و تصویرسازی خوبی داشت که بسیار دوسش داشتم.
هر چند کوتاه بود اما در ذهن میماند به بلندای یک عمر.
        

          کوتاه، روان، زیبا
تا تمام نشه کتاب رو نمی‌گذارید زمین.
پشیمون نمیشید از مطالعه‌ش😊
        

          از دیار حبیب، رمانی است کوتاه که گوشه هایی از زندگی حبیب بن مظاهر یار سالخورده ی حضرت سیدالشهدا(ع) را به تصویر می کشد؛ البته قسمت اعظم آن، به شهادت حبیب در کربلا اختصاص دارد و وصف عشق و شیدایی او به امام زمانش. داستان از زاویه دید دانای کل روایت می شود و به ده بخش تقسیم شده است.
        

          قابل قبول بود...
کلا البته حس می‌کنم با این سبک کتاب‌ها خیلی ارتباط نمی‌گیرم... تنها مثال نقضی که الان به ذهنم میاد فصل شیدایی لیلاهاست...

https://taaghche.com/book/104093