انقد تعریفشو اینور اونور خوندم که وسوسه شدم بخونمش.
خب اولش که شروع به خوندن کردم گفتم آخه چرا باید من حرفای یه پسر پنج ساله رو بخونم؟ اما یکم که جلوتر رفت فهمیدم داستان از چه قراره و یه جاهایی واقعا نمیشد زمینش گذاشت اما نیمه دوم کتاب تقریبا افتاد رو یه شیب تند... دیگه فقط توضیحاتی بود که البته برای ما لازم بود ولی دیگه مثه نیمه اول کتاب جذاب نبود.
داستان اتاق از زبان جک پسربچه ای روایت میشه که همراه مادرش توی یه اتاق حبس شدن و همه ی دنیای اون همین اتاقه... کتاب قشنگیه... جزو کتاباییه که برای لذت کتاب خوندن باید خوندش... حتی تصورات جک کوچولو خیلی جالبن...
        

          یکی از سخت‌ترین اتفاقاتی که میتونه برای یه آدم اتفاق میفته قضاوت شدنه.
ولی قضاوت‌کنندگان هیچ‌وقت خودشون رو جای دیگران نمیذارن که اگه تو اون موقعیت بودن چه تصمیمی می‌گرفتن.
این کتاب از اون کتابهاست که بهتره بدون هیچ پیش‌زمینه ذهنی دنبالش رفت وگرنه نصف لذتش رو از دست میده.
سوژه خیلی بدیعه و خیلی قابل بحث و قابل تأمل.
        

          همزمان با خواندن این کتاب اشک هایم هم جاری می‌شود و از خودم همش میپرسیدم چرا 
چرا این دختر ، او فقط میخواست مهربان باشد و کمک کرده باشد 
ولی وقتی به خودش آمد یک پسر بچه در بغلش بود
به معصومیت جک که فکر میکنم بغض گلویم را می‌گیرد وقتی برای بار اول بیرون از اتاق را دید و میگفت اینجا تلوزیون هست 
کاملا قلبم شکست از بی رحمی آن مرد
        

          یادمه اولین بار که شروعش کردم، فقط ۲۰ صفحه رو خوندم و گذاشتمش کنار. بنظرم اومد که یک کتاب بچگانه هست و صرفا چون ایده جدیدی داره و از زبون یک بچه پنج ساله نوشته شده اینقدر معروفه. باور نمیکردم که آدمای بزرگتر از من این کتاب رو تموم کردن و تازه این همه تعریفم میکنن!
با این حال به خودم گفتم حداقل بذار یکم دیگه بخونمش که اگر یه موقع خواستم به یکی بگم چرا نخونش داستان جلو رفته باشه که بتونم درموردش حرف بزنم.
حالا میخوام به کسانیکه مثل من اینطور اول راه رهاش کردن بگم:
لطفا به خوندن ادامه بدید!

یک پسربچه پنج ساله در یک اتاق معمولی نه چندان بزرگ داریم. از وقتی که به دنیا اومده با مادرش همونجا زندگی کرده و هرگز بیرون از اون رو ندیده و با بیرون از اتاق ارتباطی نداشته. تنها انسانی که میشناسه مادرشه و البته یک نفر که فقط صداش رو شنیده ولی هیچوقت اونو ندیده چون به مادرش قول داده هیچوقت خودش جلوی اون مرد آفتابی نشه. وسایل اتاق ساده هستند و تنها جاذبه اتاق یک تلویزیون هست که خیلی چیزها از زندگی بیرون از اتاق رو در اون میبینه اما هرگز فکرش رو هم نمیکنه که واقعا بیرون از اتاق زندگی جریان داره.
و بالاخره روزی میرسه که باید حقایق رو بشنوه و لازمه درباره زندگی در اتاق تصمیم بگیره. فکر میکنید به عنوان یک بچه پنج ساله چه فکری در سرش میاد، چه تصمیماتی میگیره و اصلا آیا چیزی رو میپذیره؟ 
این کتاب به خوبی تفاوتهای آدم بزرگسالی که هم زندگی بیرون از اتاق و هم درون اون رو تجربه کرده، با بچه‌ای که فقط داخل اتاق رو دیده رو به تصویر میکشه.
همینطور تغییراتی که در آدم بخاطر دوری از عزیزانش، دوستانش و اجتماع رخ میده رو نشون میده.
من با این کتاب حسهای مختلفی رو تجربه کردم. پیشنهاد میکنم فرصت تجربه زندگی در اتاق و درگیری با چالشهای اونا رو از خودتون نگیرید.
        

          کتاب منبعث از واقعیت  است و  بر اساس یک واقعه ی بسیار  دردناک  از زاویه دید یک کودک نوشته شده. چیزی که برای من جالب توجه بود انتقال روحیه ی پاک و مذهبی توسط مادر به کودک بود. در دل جهنمی که در آن می‌زیستند
        

          کتاب فوق‌العاده یود 
 پیشنهاد میکنم حتما بخونید 
        

          خوشبختانه از کتابخونه گرفته بودمش.
برای من از اون کتابا بود که: "خوب شد نخریدمش ولی خوب شد خوندمش"
یه جا خوندم داناهیو این داستان رو با تاثیرپذیری از ماجرای پسر پنج ساله به نام فیلیکس در پرونده فریتزل نوشته…
و خب....😶‍🌫️
8/10
        

          این کتاب توصیفات زیادی داره و باید حوصله ی این توصیفات رو داشته باشید البته زیاده گویی نمیکنه. من دوستش داشتم. فیلمشم‌ قشنگ بود. 
        

          این کتاب اصلا بدای من جذاب نبود و منو نتونست راضی کنی داستان مادر و بچه ای هست در یک اتاق  زندگی میکنند و اتفاقات متعددی رو رقم میزنند.داستان بد نبود ولی چون سبک کتاب به صورت نمایشنامه ای بود برای من جذاب نبود.
        

          فکر میکردم جذاب تر باشه، تقریبا بیش از نصف داستان صرف مشکلات روانی ناشی از این اتفاق ( موندن توی اتاق ) شده بود که کلا اعصاب خوردی و بدبختی بود. من توقع داشتم بیشتر کتاب در مورد داخل اتاق و زندگی به اون روش باشه 
ولی درنهایت خوب بود و تصویر سازی دقیق و واقعی ای داشت
        

          خوب بود دنیا از نگاه کودکی که از یک اتاق بیرون نرفته
        

          در سال ۲۰۰۸ وقتی یک نوجوان بیهوش پیدا میشود، پلیس برای یافتن خانواده این نوجوان اعلامیه پخش می‌کنه و با اطلاعات از افراد ناشناس مادر این نوجوان رو پیدا می‌کنند. این آغاز پرونده‌ای موسوم به «پرونده‌ی فریتزل» در اتریشه. مادر این نوجوان که الیزابت نام داره فاش می‌کنه که به تازگی و پس از بیش از بیست سال زندانی بودن در زیرزمین خانه به دست پدرش از دست اون نجات پیدا کرده. یوزف فریتزل دختر ۱۸-۱۹ ساله‌اش رو توی زیرزمین خونه به مدت ۲۴ سال زندانی کرده و در این مدت بارها بهش تجاوز کرده و ازش صاحب ۷ فرزند شده که کوچکترین اونها یک پسر ۵ ساله‌ بوده در اون زمان که یعنی الان حدوداً باید بیست ساله باشه. نکته‌ی جالب اینکه این پدر در مصاحبه‌ای گفته برای محافظت از فرزندش این کار رو کرده چون به دستوراتش عمل نمی‌کرده و زیاد به بار و ... میرفته.ه
این داستان باعث یک جرقه در ذهن نویسنده‌ی کتاب اتاق شده. در کتاب اتاق ما داستان رو از زبان یک پسر ۵ ساله می‌خونیم که در اتاقی با مادرش زندگی می‌کنه. و ابتدا از شرایط زندگی و چگونگی گذرانش میگه و بعد کم‌کم متوجه میشیم که این پسر و مادر حبس هستند به دست مردی که سالها پیش مادرش رو دزدیده و ادامه‌ی داستان.ه

پ.ن: از هر دو داستان بالا، یعنی داستان اصلی و داستان اتاق فیلم ساخته شده. فیلم جریان اصلی به اسم «دختری در زیرزمین» و فیلم کتاب با همون اسم کتاب «اتاق» هست.ه
        

          من نمیدونم برای همه این قدر این کتاب و فکرای جک جذابه یا چون دختر منم همسن و سال جکه من انقد لذت بردم از این کتاب 😁

خیلی خوب بود کتابش ؛ فیلمش رو هم دوست داشتم قبلا که دیدم 
در کل توصیه میشه خوندنش 🙂
        

          ی رمان از زبون یه پسر ۵ ساله :)
این رمان الهام گرفته از یه اتفاق هولناک واقعی و پیشنهاد میکنم بعد کتابش سراغ فیلمش برین (Room) 

        

          روایت عجیب و تامل‌برانگیز زندگی کودکی که در جهانی به شدت محدود متولد شده و ۵ سال از عمر خود را گذرانده و تلاش او و مادرش برای برقراری ارتباط با جهان نامحدود بیرون.
        

          چجالب! من این کتاب رو نخوندم، اما فیلمش  رو دیدم.

چقدر درک شرایط اون مادر سخت بود برام، بهش که فکر میکردم نفسم میگرفت!
        

          رمانی از دید یک پسر بچه ۵ ساله 
دید متفاوت مادر و پسر نسبت به زندگی و اتاقی که در اون زندگی میکردن خیلی قشنگ بود 
اوایل کتاب خیلی جذاب تر بود نسبت به اخراش 
ولی از جمله کتاب هایی بود که دوست داشتم زودتر بخونم و برم جلوتر و ببینم چه اتفاقی قراره بیفته 
و به نظرم ارزش یکبار خوندن رو داره 
        

          من این به کسی پیشنهادش نمیکنم تا بخوندش به نظرم بهتر سمتش نرید 
با اینکه قشنگ بود و داستان جالبی داشت  ولی خیلی هم دردناک تلخ بود و دارک و وقتی بفهمی این داستان واقعی خیلی دارک تر میشه 
تقریباً باعث میشه روحت آسیب ببین به نظرم 
خودم تا صفحه ۵۰ خونده بودم این طوری بودم که کاش کتاب رو نخونده بودم اصن چون یک چیز های صحفه به صحفه متوجه می‌شدم که این طوری بودم که نه بابا امکان ندارع واقعی باشه 
آدم نمیتونه انقد بد باشه 
ولی اون بچه فقط پنج سالش بود((:
        

          داستان تلخی بود ،
 کاش سرنوشت هیچ انسانی در دنیا اینطور نباشد ..
        

          حتما و حتما کتاب شو بخونید .. با خوندن این کتاب تازه فهمیدم چرا همه میگن کتاب نسبت به فیلم خیلی بهتره... با کلمه به کلمه هیجان زده شدم و شوکه می شدم بعضی جا ها ولی با فیلمش اصلا