کتاب به سبک رئالیسم جادویی ست. یک نمونه‌ی کمیاب بی نقص از  روایت ایرانی. نویسنده  دانه‌های باورپذیری را در داستان می‌کارد و به موقع می‌درود. 


      

        با لاوید از دوران راهنمایی دوست هستم. صمیمی نیستیم ولی از این مدل‌هاست که به داشتن هم دلگرمیم. سال دوم لیسانس بودم که کارت عروسی‌اش دستم رسید. نه بخاطر دوستیمان. چون همسایه بودیم از طرف خانواده‌اش، خانوادگی دعوت شدیم. مراسم خوبی بود و همه چیز سر جایش بود. آقای داماد خوشتیپ به نظر می‌رسید و به قول معروف عروس و داماد به هم می‌آمدند.
پنج شش ماه بعد شنیدیم از هم جدا شدند.
می‌دانستم که شرایط سختی دارد. بهش نزدیک شدم. از این مدل‌ها که در کتاب "خرگوش گوش داد" سالها بعد برای پسرم خواندم. آقا مبتلا به یک بیماری بود که بلافاصله بعد از مطرح کردن در دادگاه حکم به نفع خانم جاری شده و پروسه‌ی طولانی طلاق در یک جلسه به سرانجام رسیده بود.
اگر روزی بنا به نوشتنش داشته باشم؛ حتما با خواننده‌ام روراست خواهم بود و قصه‌ی دوستم را با من راوی روایت نمی‌کنم. کاری که در چند روایت از مجموعه‌ی " مرثیه‌ای بر یک رهایی" که مجموعه روایت‌های طلاق است، خواندیم. این فرم نوشتار نه داستان کوتاه است و نه در قالب روایت تعریف می‌شود.
اگر از این نقطه ضعف کتاب به انضمام  ایرادهای متعدد فرمی و ویراستاری روایت‌ها بگذریم؛ نفس پرداختن به مسئله‌ای که روز‌به‌روز برای جامعه‌ جدّی‌تر مطرح می‌شود آن هم در فرم جذاب روایت که مخاطب عام دارد؛ بسیار ارزشمند است.


      

        این کتاب در زمینه ادبیات تروما و بخش جنگ و زخم قرار دارد. اگر جنایاتی که این اواخر توسط صهیونیست ها در پیش چشم ما اتفاق افتاده را نمی‌دیدیم، باور بخش‌هایی از کتاب؛ که یک رمان مستند است، سخت می‌شد. 
در این کتاب با یک خانواده فلسطینی از همان ابتدای اشغال‌گری اسرائیل همراه می‌شویم و سرنوشتشان را حتی در سازش‌پذیرترین انتخاب‌هایشان در مقابل اسرائیل پی می‌گیریم.  . نویسنده کتاب، خانم سوزان ابوالهواء یک عرب فلسطینی‌ست که در اردوگاه آوارگان به دنیا آمده  و اکنون ساکن آمریکاست. نویسنده در این کتاب، علاوه بر ارائه‌ی اطلاعاتی همه جانبه، از یک خانواده عرب فلسطینی؛ احساسات خواننده‌ را هم برمی‌انگیزد. 
باشد که به زودی، پایانِ باشکوه این ماجرا را به تماشا بنشینیم.
      

        بهترین کتابی‌ست که در ژانر آئینی‌ و در برهه‌ی زمانی پس از رحلت حضرت رسول خوانده‌ام. با این کتاب، خودتان را به خواندن یک کار حرفه‌ای تاریخی با نثری تمیز و تاثیرگذار، مهمان کنید.
      

        کتاب "راهی" نوشته‌ی رضوان کفایتی، داستانی‌ست که به وقایع زمان پس از رحلت رسول اکرم و شهادت حضرت زهرا  (سلام الله علیها) می‌پردازد. شخصیت اصلی این کتاب که فرستاده‌ی خلیفه‌ی اول است؛ با دو نفر دیگر از ماموران خلیفه برای گرفتن بیعت، از مدینه به یمن می‌روند. آنجا درگیر عشقی می‌شود که سرنوشتش را تغییر می‌دهد. از امتیازات این کتاب خوشخوان، استفاده از منابعی‌ست که وقایع تاریخی آن را  مستند می‌کند و خواننده را با فضای حاکم بر آن دوره‌ی حساس تاریخِ اسلام آشنا می‌سازد.
مصاحبه‌ام را با نویسنده‌ی کتاب می‌توانید در این لینک بخوانید

https://www.banooyefarhang.com/مصاحبه-خانم-نادیا-جوینده-با-نویسنده-کتاب-راهی
      

        با معرفی خیلی از دوستان کتابخوان و با ذهنیتی بسیار مثبت سراغ کتاب رفتم. ولی با سر به دیوار توصیفات اغراق‌آمیز غیر قابل باور و تحول شخصیت‌های آبکی برخورد کردم.
چه کسی باور می‌کند وزیری که باعث آنهمه جنایت و کشتار شیعیان شده در پایان کتاب به آن طرز کودکانه دچار تحول شود. فضای کلی دربار، اصلا سفاکیّت حاکم را انتقال نمی‌داد و شکنجه‌ها و سیاه‌چال، بیشتر از بازیگوشی‌های بچگانه و سرگرمی جوانان بیکار آب می‌خورد. از لحاظ فرم کلی، دیالوگ‌های محاوره با سبک کتاب نمی‌خواند.
تنها امتیاز کتاب، که شاید همین باعث اقبالش شده؛ سوژه‌ی جالب عشق دو نفر از مذهب‌های متفاوت است و همینطور مهجوریت حضرت ولی‌عصر که انقدر اثر در این زمینه محدود است که این کار در بین ارادتمندانش مورد استقبال قرار می‌گیرد.
      

        داستایفسکی، به سان یک روانشناس فوق حرفه ای که به حالات و روحیات انسان احاطه کامل دارد؛ در این رمان شخصیت‌هایی خلق می‌کند که ابعاد گوناگونی از انسان را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد.

آرزو می‌کردم ای کاش از شاهکارهای ادبی جهان، فیلمی ساخته نمی‌شد.
      

        راسکولنیکوف یکی از آدم های طبقه روشنفکر دانشگاهی‌ست که به سنت‌ها باور ندارد. ولی برخلاف دانشجویان سطحی که مادی‌گرا هستند؛ دنبال تجدد است. معتقد است ریشه‌ی فساد در مسائل اقتصادی مبتنی بر رباست و بیشتر بار مشکلات اجتماعی شهر را زیر سر پیرزن رباخوار می‌داند.
ولی بعد می‌بینیم که ما ۱۰۰ صفحه جنایت داریم و ۵۰۰ صفحه مکافات. داستایفسکی نشان می‌دهد که گناه، ذاتی دارد که حتی اگر از همه مخفی بماند؛ مکافاتش از سمت تکوین وارد زندگی فرد می‌شود. این چیزی نیست که در جهان مدرن معنی داشته باشد.
      

        ماکسیم گورکی همراه با لنین یکی از افراد اصلی انقلاب اکتبر روسیه بوده است. کتاب مادر ماکسیم گورکی در قرن نوزدهم تا سالها پس از انقلاب، به عنوان یکی از دو سه رمان اصلی جریان های مارکسیستی و مبارزاتی تلقی می‌شد.گرچه در قرن بیستم و پس از ارائه‌ی کارهایی مثل دن آرام شولوخوف درخشش سابق را از دست می‌دهد ولی همواره به عنوان یکی از مهمترین کتاب‌های الهام بخش برای مبارزه و تشویق جوانان که می‌خواهند وارد گروه های مبارزاتی شوند باقی می‌ماند.
داستان، مربوط به جماعتی‌ست که ساکن شهرکی در جوار یک کارخانه بزرگ هستند. کم کم گروه های مبارزاتی شکل می‌گیرد که جزء طبقه کارگر هستند و علیه طبقه حاکم از جمله استثمارگری و بهره‌کشی کارخانه قیام می‌کنند. سیر تحول مادر از یک زن تحت ظلم همسر تا آشنایی با مکتب مبارزاتی پسر و ایفای نقش مادرانگی و حمایت گری برای افراد حزب، بسیار درخشان به نمایش گذاشته شده بطوریکه خانه‌اش محل امن افراد مبارز می‌شود. کتاب، یک روایت مادی‌گرایانه از جهان هستی مطابق با عقاید مارکسیستی ارائه می‌دهد.
      

        هنگام خواندن کتاب  به دست گرگ زیر پوست بره  عنایت داشته باشید. کتاب نمونه ی کامل سیاست روباه پیر است . در ظاهر  رئوف و در باطن به دنبال چپاول .
پدر سارا کورو در هند به دنبال معدن الماس چه میکرده که با مهربانی و سخاوت دارایی‌اش را به دختر عزیزش تقدیم کند.
      

        محتوای کتاب قابل تامل است اما ویرایش اساسی نیاز دارد.
      

        کتاب منبعث از واقعیت  است و  بر اساس یک واقعه ی بسیار  دردناک  از زاویه دید یک کودک نوشته شده. چیزی که برای من جالب توجه بود انتقال روحیه ی پاک و مذهبی توسط مادر به کودک بود. در دل جهنمی که در آن می‌زیستند
      

        داستانی پر  حادثه و همینطور پر از سطرهای سفید از استعمارگری بریتانیای کبیر. 
بیرون کشیدن و شرح و تفسیر  استعمارگری های دولت  فخیمه از لابلای سطرهای کتاب، از خواندن متن اصلی جذاب تر است.

      

        کتاب میتوانست خلاصه تر باشد.
بعضی صحنه ها آن های  خوبی داشت.
 با اینکه سرانجام کتاب مشخص بود همراه ماجراهای کتاب می‌شدیم. پایان کتاب  حس و حال خوبی داشت.
      

        چیزی که دیدم توصیفات اغراق آمیز از شخصیت های سیاه و سفید و فرجام نیک بر محوریت پول  که البته این آخری جزء جدایی ناپذیر داستان های انگلیسی ست.
شکستن کلیشه ی  زیبایی شخصیت اصلی دلنشین بود