بار سوم ایت که مینویسم و پاک میشود این کتاب بسیار روان و غلطان است در ارئه جزییات ،شما از اول بارداری جویس(همسر جان فانته)با او همراه میشوید و مثل یک روح ولگرد که از دیوار هم رد میشود در تمام لحظات با جان همرا میشوید از خانه خودشان تا خانه پدری از توی قطار تا توی ماشین ،از کنار ملات شن ماسه پدرش رد میشوید و مثل جان از اخلاق پدر ناراحت میشوید،پدر جان هم عین همه پدرهای جهان گاهی خیلی حرص در آر است،با اینکه ناداستان است اصلا شما حس ناداستان خواندن بهتان دست نمیدهد،خصوصا اگر مثل من اولین کار از فانته را دارید میخوانید ،چقدر به جا و درست کلمات پشت هم قطار میشوند،واقعا جهان فانته را دوست دارم و برآن شدم تا چهارگانه باندینی از این نویسنده را بخوانم چون نوشتن همه چیز او بوده و واقعا حقش را خورده اند به خاطر عدم معرفی کتاب های های او و خودش به عنوان یک نویسنده بزرگ،اگر طرفدار جلال آل احمد هستید و رضا امیرخوانی احتمال صد و بیست و شش درصد از این کار خوشتان بیاید ،این را با احتملات دقیق ریاضی میگویم😁
        

          وقتی همسرم پیشنهاد کرد بخوانمش  و گفت "یک جاهایی با صدای بلند خواهی خندید" فکر کردم اغراق می‌کند. ولی درست می‌گفت.
        

          اغلب وقتی زوجی صاحب فرزند میشن همه توجهات میره سمت مادر بچه که بارداره. توی این کتاب ما با زاویه جدیدی از مشکلات دوران بارداری یعنی مشکلات پدر بودن مواجه می‌شیم؛ وقتی که اطرافیان از پدر توقع دارن حساسیت‌های همسرش رو درک کنه. توی این شرایط، مرد نه تنها حق کوچک‌ترین اشتباهی رو نداره بلکه وظایف جدیدی داره که ندونستن او‌ن‌ها گناه محسوب میشه !
داستان با زبانی طنز این شرایط جدید پیش اومده در زندگی مشترک رو روایت می‌کنه. 
از نظر من این کتاب توی طبقه‌بندی کتاب‌های حال‌خوب‌کن قرار می‌گیره.
        

          زیباترین اثر فانته، همین روایت جذاب و دوست‌داشتنیِ زندگیِ زن و شوهری است که در آستانه‌ی بچه‌دار شدن هستند…
        

          یه استندآپ با موضوع بارداریِ همسرِ آقای فانته؛ که حواشیِ بامزه‌ای از زندگی‌شو بیان می‌کنه و البته بارِ اصلیِ طنازی‌ها بر دوشِ پدرِ جان فانته‌ست.
بعضی جاهاش نتونستم جلوی خنده‌مو بگیرمو حتا گاهی قهقه زدم.
اما بعضی روده‌درازی‌ها و تفصیل‌هاش ملال‌آوره.

با تعریف‌ها و تمجیدهای زیادی که از این کتاب شنیده بودم، توقعی بسیار بیش از اون‌چه داشتم که عایدم شد. 

چیزی بیش‌تر از یه استندآپ نبود.
        

          حس خوب از یه سیر معنوی که توی زندگی خود فانته اتفاق افتاده، فانته خیلی خوب این حس رو منتقل میکنه... یه کتاب آروم و لطیف با خوانشی راحت و روان
        

          ساده، شیرین، دوست داشتنی..
        

          از خواندنش پشیمانم!
بعد از مدتی که از ابتدای داستان گذشت به خود نوید میدادم که نه هنوز تا پایان مانده! شاید هنوز به قسمت خواندنی  کتاب نرسیدی اما  حیف که برایم هیچ نداشت!
        

          فکر می‌کردم از این رمان‌های آبکی و نیمچه انگیزشی باشد؛ نبود. از حد انتظارم بسیار فراتر؛ زبانش روان و طناز و پر توصیف، ولی توصیف‌ها مکرر و آزاردهنده نیست؛ خاص و ملموسند. موضوعش در یک عبارت این است؛ «درباره‌ی پدر بودن و پدر شدن». مردی که روزهای بارداری همسرش را درک می‌کند و به‌ناچار چند روزی مهمان پدر است؛ پدری که با رفتارهای نامتعارف و دیالوگ‌های متفاوت، موقعیت‌های طنز و درام را با هم آمیخته.
اگر می‌خواهید بدانید که ارزش خواندن دارد یا نه؟ جواب این است که صددرصد. اگر به ادبیات داستانی و جزئیات زندگی و ارزش‌های ادبی برای نویسنده‌شدن، علاقه دارید؛ صددرصد.
        

          یه جاهاییش خیلی خیلی قشنگ توصیف کرده بود.
حس داشتن و یا حتی نیاز به خانواده، عشق، احترام، روزمرگی، چالش، دین و ...
واقعا دوستش داشتم.

«سرشارِ زندگی» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/22773
        

          درمورد زندگی و جزئیات، مردم‌شناسانه و روان‌شناسانه، شامل نکاتی از تاریخ اجتماعی و طنزی لطیف. عالی عالی عالی!
        

          سلینجر میگه:
"چیزی که در مورد یه کتاب خیلی حال می‌ده اینه که وقتی آدم کتاب رو تموم می‌کنه دوس داشته باشه که نویسنده‌ش دوست صمیمی‌ش باشه و بتونه هر موقع دوست داره یه زنگی بش بزنه"
این کتاب همچین حسی داشت برای من .
طراحی جلد رو هم خیلی دوست داشتم 😍
        

          برای من حرف تازه‌ای نداشت. دقیقا مانند رگ‌وریشه
        

          با اینکه حوادث گل درشتی در داستان اتفاق نمی افتاد اما خواندنی بود. رابطه راوی داستان (خود جان فانته) با پدر و مادرش خیلی با نمک و شبیه به فرهنگ خودمون بود. دوست دارم باز هم از فانته بخوانم.
        

          راستش تا خیلی جاها، صرفا به نظرم یک رمان "خارجی" بود. همین؛ با فرمانی که خیلی درون شخصیت را نمیکاوید.  اما پایانش مرا تحت تأثیر قرار داد. شاید هم پایانی داشت که من به آن علاقه دارم؛ پایانی حدودا معنوی:) به علاوه ی وجود یک زن حامله در آن و جلد دوست داشتنی کتاب از یک شکم قلمبه.
        

          چارلز بوکوفسکی میگوید: فانته خدای من بود! 
حالا درست است که نمی دانم چارلز بوکوفسکی کیست اما چون بردن اسمش ریویو را با کلاس میکرد گفتم بنویسم که خدایِ بوکوفسکی قلم خوبی داشت اما نه در حد ایمان آوردن به کتابش! 
خوبی اش در حد دو ستاره و نیم بود.. که سر راستش میشود سه ستاره آن هم فقط به خاطر طراحی جلد جسورانه اش!
و اما کتاب؛
به قول مادرم: راهنمای آشنائی با انواع مشروب و تعالیم مسیحیت! با چاشنی طنز :)
همین!