یک کتاب کوتاه، خوب و مناسب برای جلسات فلسفه و تفکر برای کودک.
        

          «خنک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش»
        

          ساده. غمگین. کاملا مناسب برای روزهایی که فقط می‌گذرند تا "فقط" نگذرند. 
... چه شد حاصل از این روز و شب ای دل
که موی مو سفید و رو سیاهه
اگر دست دل ما را نگیری
تموم کار و بار ما تباهه
دلم پیوسته با لطف مدامت 
که لطف دیگرونم گاه‌گاهه 
سماع یاد تو در سینه برپاست
تموم خانه‌ی دل خانقاهه. 
؛))) 
(چرا تا به حال این شعر قیصر امین‌پور توجهی نکرده بودم؟!)
یک شب مطبوع از آخرین روزهای تابستان. پنج‌شنبه‌شب، شانزده شهریورماه ۱۴۰۲ خورشیدی.
        

          ما آدم‌ها...
        

          به نظرم این کتاب عالیه . 
هرچه بنظرم کوتاه هست ولی چیزهای آموزنده ای دارد . 
حتما تهیه کنید و بخونیدش .🌱🤞🏻😏
        

          این کتاب داستان ارتباط یک کودک و درخت از بچگی تا بزرگسالی هست. از بازی کردن با شاخه‌ها شروع میشه و همینطور خواسته ها ادامه پیدا میکنه اما درخت راضیه چون فقط میخواد کودک پیشش باشه.
از دو منظر میشه میشه به داستان نگاه کرد: 
- محبت بی منت به کسی که دوستش داری خوبه.
- رابطه‌ای که در اون فقط یه نفر به دیگری سود برسونه سمی محسوب میشه و باید از بین بره وگرنه آسیب میبینه.

با اینحال فکر کنم کتاب میخواست فقط مفهوم اول رو توضیح بده. بنظرم بهتر بود مفهوم دوم رو هم جای میداد تا هرکس خودش تصمیم بگیره نه اینکه همه مخصوصا کودکان بپذیرن که باید خودشون رو فدای دیگران بکنن حتی اگر اونها توجهی بهشون نشون نمیدن.
        

          تا نوجوانید شل سیلور استاین بخوانید
        

          همه چیزم را از من بگیر
باز هم
دوستت دارم...
        

          کتابی مناسب برای تمامی گرو‌های سنی؛ کودکان پس از بلندخوانی کتاب درباره‌ی مفهوم گذشت و در کنار هم بودن، بدون انتظار پاسخ می‌‌آموزند. و بزرگسالان از خواندن چندباره‌ی آن لذت می‌برند.  
        

          پسرک هر وقت خسته می‌شد، زیر سایه‌اش می‌خوابید.
        

          خوندنش یک ربع هم وقتمو نگرفت و با اینکه به اصطلاح کتاب کودکه ولی جالب بود و تامل برانگیز.
        

          انسان هایی مانند درخت در اطرافمان کم نیست . مراقبشان باشیم 
        

          اگرچه برای بچه‌هایم این کتاب را خواندم اما بسیار تاثیر گذار بود و عالی
        

          درخت این داستان خود شخصیت پدر در زندگی ما ایرانی هاست
بدون این که دیده شده همه چیزش رو می بخشه برای تکامل فرزندش 
با هر نیازی به سراغش میان و زود هم فراموش میشه
من خیلی دلبسته آخر داستانم اونجایی که پیرمرد به صندلی دوست داشتنی اش تکیه میده و نفس راحتی میکشه
        

          برام مهم نیست که چی می‌خواست بگه، همین‌که بغض کل روزم رو شکوند و باعث شد احساساتم درگیر بشه یعنی ۵/۵. یعنی ادبیات همیشه معجزه می‌کنه.
        

          کتابی پر از مفهوم. 
داستانی در چرخه یک درخت که از کودکی پسر تا پیری پسر او را همراهی می کند.همیشه به او کمک می کند و باعث موفقیتش می شود.واقعا ناراحت کننده است که پسر هیچ گاه جوری که باید از درخت تشکر نمی کند.ما انسان ها خیلی عجیبیم.حتی اگر بهترین لطف رو هم بهمون کنند نا شکریم.
        

          خیلی قشنگه، آرامش خاصی در عین سادگیش می‌ده.
        

          درختی که همه چیزشو پای دوستی و رفاقت داد.
پسری که وقت گرفتاری‌هاش یاد دوست قدیمی اش میافتاد.
با وفا بودن و بی مروت نبودن رو یاد میداد.
و زیبایی مرام معرفت رو به تصویر میکشید.
        

          نوزده خرداد 
مث رابطه من و خدا بود
        

          چرا انسان همیشه فراموش کار و سواستفاده گر است؟