زندگی شهدا همیشه پر از اسرار و اعجازه... کاش لیاقت درک و یادگیری داشته باشیم... رفیق مثل رسول...
        

          یکی از دلایلی که باعث می شد این کتاب رو نسبت به خیلی از کتاب های زندگینامه شهدا، بهتر بدونم پیوستگی کتاب بود و این که از زبان خود شهید می خونیم که به جذابیت بیشتر کتاب کمک کرده. 
        

          📄 #یادداشت 
📘 #رفیق_مثل_رسول
🖋️ #شهلا_پناهی
📚 #انتشارات_شهید_کاظمی 

چندین کتاب مختلف از شهدای مدافع حرم خوانده ام و در بسیاری از آنها به شهید بزرگوار رسول خلیلی اشاره شده بود. شهیدی که رفیق واقعی بود و یعد از شهادتش هم دست بسیاری از دوستانش را به گفته خودشان گرفته بود و بالا کشیده بود. او رفاقت با دوستانش را مهمترین دلبستگیش به دنیا می‌دانست 
از نقاط مثبت نویسنده این بود که کتاب اول شخص روایت میشد و به همراهی مخاطب کمک میکرد. 
از دوران کودکی و مدرسه راهنمایی با رسول همراه شدیم تا کارگاه تخریب در حلب و حتی لحظه انفجار در تل حاصل هم با او هستیم.
امیدوارم ایشان ما را نیز به رفاقت بپذیرند و نگاهی از لطف به ما داشته باشند. 

خرداد ١۴٠٣

@BargiAzDanesh 🌱🌾
.
        

          خوب بود
        

          اینکه زندگی و خاطرات شهید از زبان خود شهید نوشته شده ویژگی مثبت کتاب و دلیل منحصر به فرد بودنشه
و اینکه متن کتاب پیوستگی داشت خیلی برام جذاب بود و باعث شد خیلی راحت با کتاب انس بگیرم
در کل از خواندن این کتاب خیلی لذت بردم
ان شاءاللّه که دعای شهیدان شامل حالمون بشه
        

          رفیق!
واژه ای که برای هر کسی نمیتونی به کار ببری:)))
گاهی وقت ها بعضی از دوست و رفیق هات با اینکه کنارت حضور فیزیکی دارن اما هیچ وقت هیچ کجا دستت و نگرفتن! 
اما اون رفیق واقعی حتی اگه از دنیا رفته باشه یا بهتر بگم شهید شده باشه همیشه حواسش بهت هست!
تا میخوای راه و کج بری سریع دستت و میگیره(:"
مثل آقا رسول ♥️🙃
        

          «رسول خلیلی» در تاریخ ۲۰ آذر ۱۳۶۵ در تهران متولد شد. او که دانشجوی رشتۀ مدیریت در دانشگاه امام حسین(ع) بود برحسب وظیفه به سوریه اعزام شد و آنجا به شهادت رسید. کتاب «رفیق مثل رسول» زندگی و خاطرات شهید جوان مدافع حرم محمدحسن(رسول) خلیلی از دوران کودکی تا روز شهادتش را روایت می‌کند. او که داوطلبانه مدافع حرم بانوی دمشق گردید، در طول زندگی‌اش نیز بارها به دفاع از حریم اسلام و انقلاب و ولایت اقدام کرده بود، او در فتنه 88 فعالیت بسیاری داشت و در روز عاشورا با فتنه‌گران درگیر شد اما سرانجام در روز 27 آبان ماه 1393 مصادف با چهاردهم ماه محرم‌الحرام در نزدیکی حرم حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
        

          با خوندن این زندگی نا مختصر از شهید رسول خلیلی
با ایشون انس گرفتم و هر وقت به گلزار شهدا میرویم اول به زیارت ایشون میرم
        

          کتاب از زبان خود شهید بود و این باعث می شد مخاطب ارتباط قوی تری بگیره، نام کتاب واقعا مناسبه، رفیق مثل رسول، بامرام، مهربون.
        

          اینکه کتاب از زبان خود شهید نوشته شده نسبت به بقیه زندگی‌نامه شهدا جدید و منحصر به فردش کرده ولی من زیاد باب میلم نبود چون طبعا دست نویسنده هم خیلی بستس که زندگی‌نامه و خاطرات و شهیدو از دید دوستان و خانواده از زبان شهید تعریف کنه
من نتونستم باهاش انس بگیرم...
        

          اولش صادقانه :
نحوه بیان نویسنده و قالب کتاب زیاد خوش آیند نبود . بعضی جاها تصویر ها را واقعی نمی دیدم و روایت زیادی خشک، جهت مند و عصا قورت داده شده بود .

اما آقا رسول و رفاقتش ...نقطه قوت کتاب دقیقا موضوع کتاب است ، جنس رفیق شدن رسول خلیلی آنقدر خوب و دل چسب است که  زیبایی اش حتی لابه لای  ضعف متن پوشیده نمی شود ، پررنگ و خاص و ملموس ! مطالعه کتاب برای من تا حدی تصمیم ساز بود ، دوری کردن از دوستی های بر مبنای منفعت و گسترش رفاقت ها به سبک آقا رسول... هرچند که شباهت پیدا کردن به یک انسان که سخاوتمندی اش حتی پس از شهادت هم از دل خاطراتش ، روایت دوستانش و  جای خالی اش جاری می شود ، کار آسانی نیست . 

چقدر رنج ، چقدر رنج ، چقدر رنج از زندگی آدم ها کم می شود اگر دوستی و همراهی را برای خدا یاد بگیرند . یکی از مهم ترین حلقه های مفقوده زندگی اجتماعی ما شاید همین باشد ، چقدر با دوستانمان زندگی کرده ایم ؟! دوستان ما چه کسانی هستند؟ چقدر اثر پذیریم و چقدر اثر گذار؟ برای علاقه های ارزشمند و آرمان های انسانی  تا کجا می دویم -یا اگر جزو آدم های سبقت گیرنده نیستیم ، به سبک خودمان افتان و خیزان تا کجا می رویم_؟ تا اینستاگرام و توییتر ؟یا کف شهر ؟ تا سوریه؟ تا بهشت چطور؟!
        

          این خصلت آقا محمدحسن است: در ابتدا سخت است. حتی توی ذوقت می‌خورد! اما از یک جایی به بعد نمی‌دانی چطور جذب شده‌ای! می‌بینی که در فصل رفاقت، بلند بلند قهقهه می‌زنی؛ می‌بینی که در فصل شهادت، دستمال دستت می‌دهد تا اشک‌هایت را پاک کنی..
می‌بینی که با او حرف می‌زنی!
داش‌رسول دَمَت‌گرم، مَشتی هستی...