گمان نکن چیزی که جزئی از واقعیت محض ما بوده می‌تواند یکباره ناپدید شود و دیگر نباشد.

سوگ معلم سنگدلی‌ است. به تو می‌فهماند داغ چه بی‌رحم و پر از خشم است. می‌فهماند تسلیت‌ها چه پوچ‌اند و سوگ چقدر به زبان مربوط است، به ناتوانی زبان، به پرپر زدن برای کلمه‌ها.

ما چه آدم‌های پرپری و نازکی هستیم مثل دود می‌مانیم.

روز همان روز است ولی روزگار، روزگار دیگری است..

آقای کریستف کلمب چرا نمی‌آیید مارا کشف کنید؟ کریس دم کلفت کریس دم کلفتتت!