یادداشت مریم محسنی‌زاده

        در "رفیق مثل رسول" بیشتر از هر چیزی این به چشم می‌آمد که آدم‌های معمولی هم ممکن است یک روز شهید شوند؛ البته به شرط لیاقت!
فارغ از دریافتی که از کتاب داشتم، اسائه ادب به مقام این شهید بزرگوار نشود که هر لحظه مراقبت از رفتار و اعمال را سیره عملی خود قرار داد و برترین جایگاه‌ها نصیبش شد.
کتاب با روایت اول شخص نوشته شده بود که هم آن را صمیمی می‌کرد و هم قدری سوال ایجاد می‌کرد که نویسنده چطور درونی‌ترین حالات و احساسات را روی کاغذ آورده است.