نصفه ابتدای کتاب بسیار خوشخوان تر و پر محتوا تر بود.
اگر دنبال شناختی از شیخ صدوق هستید ، این کتاب ، کتاب خوبی نیست. بیشتر به علی ابن بابویه (پدر شیخ صدوق) می‌پردازد تا خود شیخ صدوق. البته که شخصیت پدرشان هم درخور توجه بسیاااار زیاد است.

        

          ﷽
برای خیلی ها عجیب است که چگونه مولای ما بیش از هزار سال سن دارند و در روزگارشان نفس می کشیم؟!
شیخ صدوق را بشناسید تا ببینید چه جای تعجب است وقتی زمین حتی جسدِ بی روحِ مُحبِ مولا را در دل خود سالــم نگه می دارد ؟
        

          کتابخوان حرفه ای یا حتی  کتابخوان معمولی نیستم که بخوام نظر  تخصصی بدم ولی ، اگه نه از زاویه یک زندگینامه عالم بلکه از زاویه داستان کتاب خوبی بود 
شاید خیلی از جزئیات زندگی شیخ صدوق  چیزی گیرتون نیاد ،ولی در کل قشنگ بود ، کاش روزبه روز کتاب های بهتر و با توجه به نیاز  روز از زندگی بزرگان و علما نوشته شه که هم بشناسیمشون هم الگو قرار بدیم
        

          صدوقِیْن

اسم شیخ صدوق بارها و بارها به مناسبت‌های مختلف به گوشم خورده بود و می‌دانستم عالم بزرگیست و چه خدمتی به اسلام و مسلمین کرده است. همین اواخر بود که در میانه مطالعه کتابی در مورد زندگی حسین بن منصور حلاج، داستان برخورد حلاج با ابن‌بابویه قمی (پدر شیخ صدوق) را خواندم و کمی وسوسه شدم تا در مورد زندگی این دو عالم بیشتر بدانم. تا این‌که برای خرید کتابی راهی شدم و یک دوستِ کتاب‌فروش، «تن‌های هزار ساله» یا «تنهای هزاره ساله» را معرفی کرد.

نام سعید تشکری را که بر کتاب دیدم، توجهم بیشتر جلب شد. نامش برایم آشنا بود؛ وقتی مطمئن شدم که قبلا یکی از کتاب‌هایش را خوانده‌ام گل از گلم شکفت، چون خاطره خوبی از آن داشتم. مشغول خواندن پشت جلد کتاب شدم تا به این‌جا رسیدم که نوشته بود  [...آخرین اثر مرحوم سعید تشکری...] ! گل‌های شکفته شده ذوقم، پژمرده شد؛ خدایش بیامرزد.

اما در مورد کتاب؛ انتظاراتم آن‌چنان که بود برآورده نشد! این دو شخصیت تاریخی بیشتر از این‌ها جای پرداخت دارد و در این کتاب آن‌چنان که باید ابعاد شخصیتی آن‌ها به نمایش در نیامده بود. البته که احتمالا نویسندگان کتاب با کم‌بود منابع در مورد زندگی این علما مواجه بوده‌اند و دستشان آن‌چنان برای روایتی مناسب باز نبوده است. از طرفی این ابهام نیز وجود دارد که این داستان تا چه میزان مستند، و چه مقدار از آن توسط نویسنده پروار شده است.

 هم‌چنین درج عنوان «شیخ صدوق» روی جلد کتاب هوشمندانه بوده است چون این لقب برای هر دو عالم به کار می‌رود و معمولا از این پدر و پسر تحت عنوان «صدوقین» یاد می‌شود.

اما کتاب بیشتر از آن‌که به بُعد علمی و دینی شخصیت‌های اصلی خود بپردازد، در اکثر قسمت‌ها مشغول روایت روزمرگی‌ها و زندگی عادی آن‌ها بود. به طوری که حتی یک فصل از کتاب هم دیده ‌نمی‌شود که برای مثال از مدرسه یا کلاس درس روایت شود. همین‌طور ملقب شدن محمد به «شیخ صدوق» که می‌توانست نقطه عطفی در داستان باشد، به راحتی توسط نویسنده کنار گذاشته شد. 

در ابتدای کتاب، روایت کشف مرقد شیخ صدوق توسط آیت‌الله مرعشی نجفی است که گویی جزیره‌ای جدا افتاده از داستان اصلی است؛ نویسنده خیلی بهتر می‌توانست آن‌ها را پیوند بزند. همین‌طور شخصیت‌هایی اضافی در داستان دیده می‌شود که ظاهراً بی‌هدف رها شده‌اند؛ حال آن‌که در داستان اصلی خلأ شخصیت‌‌های مکمل برای روایت به چشم می‌خورد. 

در کل یک کتاب روان و معمولی است برای آشنایی ابتدایی با این دو عالم اسلام و درک مقطع تاریخی زندگی آن‌ها که مصادف است با غیبت صغری و ارتباط شیعیان با نواب خاص امام زمان. 
        

          کتاب خیلی خوب بود
متن جذاب و روان و خواندنی داشت
فقط وقتی به انتها رسید حس کردم باید ادامه داشت و دوست داشتم خیلی بیشتر در مورد زندگی شیخ صدوق بدانم که این عالم بزرگ چه کرد که جنازه اش بعد از هزار سال هنوز همانطور سالم بود انگار خوابیده باشد.
شاید هم این هنر بزرگ نویسنده بود برای اینکه تشنه شویم و دنبال جواب  سوالمان بگردیم.
        

          با خواندن این کتاب حال آدم خوب می شود.

        

          جزییات و جذابیت متن خیلی خوب بود، اما کمتر از نکات مهم و آموزنده از رفتار و زندگی شیخ صدوق گفته شده.
        

          خیلی کتاب قشنگیه، قبلا امانت گرفته بودم و خونده بودمش. 
اما الان خریدم تا بتونم امانت بدم به دوستان. 
داستان زندگی شیخ صدوق،و  اینکه بعد ۱۰۰۰سال، در زمان فتحعلی شاه  قاجار، جنازه ایشون پس از باراش چند روزه و وقوع سیلابی هولناک از قبرستان قدیمی از زیر خاک بیرون می آید. 
جنازه ایی پس از ۱۰۰۰سال، سالم..... 
        

          موضوع متفاوت، بیان جذاب، قلم گیرا و شخصیت فوق العاده ارزشمند که کمتر به آن پرداخته شده است.
        

          دوست داشتم به «تن‌ها» بیشتر می‌پرداخت، خدا بیامرزه آقای تشکری رو.
        

          نویسنده به خوبی تونسته بود خواننده رو باخودش و سِیر داستان همراه کنه، با خوندن کتاب به اعماق تاریخ سفر میکنیم، به هزار سال پیش، تو کوچه پس کوچه ها و بازار های قم میون آدم هایی که هنوز خدا رو میون کار و زندگیشون گم نکردن، و آدم هایی که واقعا تشنه حقیقتن...
وقتی داستان رو می‌خونیم از تنهایی امام زمان (عج) دلمون به درد میاد و اشکمون جاری میشه، و قلبمون داد وا حسرتا سر میده که لیاقت دیدن و حتی داشتن نائب برای امام زمانمون رو نداریم
خوندن داستان رو توصیه میکنم برای کسی که نیاز به تلنگر کوچیکی داره که تو هرج و مرج و سرگرمیای دنیا یاد حق و حقیقت بیفتن...
قلم داستان ساده و روون بود و در عین حال صمیمیت و صداقت داشت
شاید تنها شکوه ای که میتونم از نویسنده بکنم این باشه که چرا اینقدر کم درمورد شیخ صدوق حرف زده بود! حیف این قلم و این موضوع و محتوا بود که خالی از تفکرات و عقاید مرد بزرگی مثل شیخ صدوق باشه،
حقیقتا دلم میخواست بیشتر با شخصیت شیخ صدوق آشنا بشم اما فقط یه آشنایی سطحی با ایشون پیدا کردم
از نکات مثبتی که در کتاب گفته شده بود میتونم به تقدس عشق و خانواده، خواستن علم برای خود علم، هموار نبودن راه حق و امکان انحراف از اون، شناخت اولویت ها در زندگی و زنده بودن یاد خدا و امام زمان در زندگی و تصمیم گیریهامون، احترام به والدین و رفتار خوش با دیگران اشاره کنم 
        

          کتاب رو با این ذهنیت که قراره راجع به شیخ صدوق بخونم با شوق شروع کردم  خصوصا که تجربه کهکشان نیستی دو چندانش کرده بود ... ابتدای کتاب خیلی خوب شروع شد قلم روان و ساده نویسندگان فرم خوبی به داستان داده بود.... اما راجب محتوا!!!! نمیدونم چرا هر چی جلو رفتم تمرکز داستان بیشتر روی شیخ علی بابویه (پدر شیخ صدوق) بود تا شیخ صدوق... عنوان کتاب شیخ صدوق بودااااا، اما شخصیت اصلی داستان بیشتر نقش مکمل داستان بود... البته متخصصین باید نظر کارشناسی  بدهند.... و الا نظر حقیر فقط نظر حقیر بود. 
 همین🙂
        

          کتاب خوبی بود.
اطلاعات جدیدی از تاریخ دریافتم. 
ولی بنظرم باید اسمش رو علی بن بابویه میذاشتن نه شیخ صدوق.
        

          متن روان و گیرا درباره پدر شیخ صدوق🤷‍♀️
        

           نمای از تاریخ غیبت صغری به شما نشان می دهد
        

          کتاب خوبی بود، سبک و سیاقش را دوست داشتم.
داستان زندگی یکی از علما را خیلی جذاب بیان کرده بودند برخلاف بقیه زندگی‌نامه ها...

        

          کتاب درمورد زندگی پدر شیخ صدوق، یعنی علی بن بابویه قمی و بخشی از زندگی خود شیخ صدوقه. ایشون در عصر غیبت صغری زندگی می‌کردن و از عالمان بزرگ شیعه بودن که به ایشون و پسرشون لقب صدوقین رو دادن. مرگ ایشون و واقعه تناثر نجوم از نشانه های آغاز غیبت کبری امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بود. لحن و ادبیات کتاب عالیه، نگارش و ویراستاری عالیه،  شوخیای خوبی از زبان شیخ گفته می‌شد که هم باعث می‌شد خوندن کتاب خسته کننده نشه و هم شخصیت طنزپرداز شیخ رو خیلی خوب نشون می‌داد، فضای توی خونواده شیخ خیلی قشنگ بود. این کتاب مثل کهکشان نیستی و نخل و نارنج عرفانی نیست، اما نکات آموزنده خودش و داستان خیلی خوبی داره. بنظرم از نخل و نارنج بهتر بود ولی از کهکشان نیستی نه، کهکشان نیستی یه اسطوره ست🗿. حتما توصیه می‌کنم اینو بخونید.
        

          متن خیلی خوب و نغزی داشت اما بعضی قسمت ها زیادی کش دار شده بود.
کتاب های زندگی علما برایم جالب اند چون چیز های زیادی ازشان یاد میگیرم.
چیز زیادی از اخلاق و منش و رفتار گرفته تا عبادات از این کتاب یاد نگرفتم اما محبت و خجالتی که در من نسبت به امام ایجاد شد به صد چیز می ارزد!
البته بی ربط هم نیست که ما عملا به خاطر گذر زمان  اطلاعات زیادی از شیخ نداریم.