تسوایک قلم عالی ای داره و همه کتاب هاش رو باید خوند. این داستان هم در نوع خودش پر از حس و بی نظیره
        

          بسیار عالی و خواندنی. استعاره ای از آلمان بین دو جنگ جهانی که در حال پایمال شدن است اما خودش نمیخواهد یا نمیتواند این را باور کند
        

          جادوی داستان کوتاه!
کتاب مجموعه نامرئی داستانی کوتاه درباره ی پیرمردی نابینا است که مجموعه ای از آثار ارزشمند هنری رو در طی سال ها جمع آوری کرده و تمام پس اندازش رو صرف خرید اونا کرده و مشتاق هست که این آثار رو به کسی نشون بده
این دومین کتابی بود که بعد از کتاب شطرنج از تسوایگ خوندم. بارزترین ویژگی این نویسنده، قلم فوق العاده عالی ای هست که بعد از خوندن یک یا دو صفحه، جذب اثرش میشید و داستان رو بدون هیچ پیچیدگی خاصی به سادگی روایت می کنه
داستان ابتدا از زبان یک راوی بی نام و نشان آغاز میشه که در ادامه با یک عتیقه فروش آشنا میشه و اون عتیقه فروش داستان مواجه شدنش با پیرمرد مجموعه دار و گذشته ی اون رو روایت می کنه و یک ساختار داستان در داستان پدید میاره که البته این شیوه در داستان شطرنج بسیار بیشتر به چشم میاد
تسوایگ که در دوران جنگ مجبور به فرار از اتریش شد و سرانجام به خاطر ناامیدی از آینده دست به خودکشی زد، در این کتاب، تاثیرات جنگ و شرایط سختی رو که برای افراد معمولی ایجاد میشه رو روایت میکنه

اگر کتاب رو نخوندین، این پاراگراف رو نخونید:
در نهایت به نظرم پیامی که تسوایگ سعی کرد منتقل کنه، همدلی و همراهی انسان ها برای خوشحالی یکدیگر حتی در سخت ترین شرایط برای امرار و معاش هست. همانطور که پیرمرد نابینا خبر نداره که آثار ارزشمندش به خاطر نیاز به پول فروخته شدن اما عتیقه فروش داستان به اصرار زن و بچه پیرمرد، به دروغ وانمود می کنه که آثار او دست نخورده و سالم باقی موندن تا اون رو خوشحال کنه. انگار نابینایی پیرمرد یک حالت استعاره ای داره که باعث کامروایی اون شده و اتفاقات رو جور دیگری تصور می کنه
        

          جامعه آلمان پس از جنگ اول و قبل از ظهور هیتلر بسیار شبیه جامعه حال حاضر ماست. جامعه‌ای تحت شدید‌ترین فشار‌های خارجی، ازهم‌گسیختگی داخلی، بحران‌های اقتصادی، بیکاری و تورم وحشتناک و افزایش نوکیسه‌گان از مشخصه‌های اصلی این دوران است. در این میان باید نابینا بود که گمان کرد گنجینه‌ی ارزش‌ها هنوز سر جایشان هستند. 
کتاب، داستان این کوری است.