بسم‌الله الرحمن الرحیم
مهم حال افراد است...
اما درس‌هایی زندگی حمید و فاطمه، برای جوان امروزی هم سرمشق است.
        

          وقتی کتاب تمام شد و به قسمت عکس‌ها رسیدم دیدم ناخودآگاه دارم حمد می‌خوانم… فاتحه‌ای هدیه کنیم به این شهید بزرگوار.
        

          خیلی وقت بود هیچ کتابی درباره شهدا و جنگ نخونده بودم.

همیشه پشت صحنه جنگ و روایت زن‌ها برام جذاب‌تره تا صحنه‌های جنگ و عملیات‌های مختلف نظامی.

خیلی خوب نوشته شده بود. مختصر و مفید. زنانه. جذاب. 

حمید باکری در تاریخ ۶ اسفند ۱۳۶۲ در خلال انجام عملیات خیبر، بر اثر برخورد مستقیم موشک آرپی‌جی، در منطقه قرنه واقع در جزایر مجنون، کشته شد و پیکر وی نیز هیچ‌گاه شناسایی نگردید.

خدا رحمت کنه شهید حمید باکری و شهید مهدی باکری را.

        

          کتاب که تمام شد یاد فیلم هیوا ساخته مرحوم رسول ملا قلی پور افتادم
        

          هو النور
کتاب را فتح المبین خریدم؛ سوغاتی برای خواهرم. در آرامش شروعش کردم و در جنگ به پایان رساندم. نه موقع خرید و نه وقتی شروعش کردم تصور نمیکردم در جنگ به پایان برسد.
دیشب نشسته بودم و میان اخبار حملات نیمه پنهان ماه شهید تولایی را میدیدم، از قسمت‌های ابتدایی همان فصل اول.
انگار پرت شدم به دهه شصت.
کتاب که تمام شد دلم طلاییه میخواست، دوباره نشستن روی آن خاک و بودن در آن فضای عجیب و این بار فکر کردن به جسمی که آنجا ماند و هنوز هم برنگشستست.
...
این جلد رو دوست داشتم، قلم خانم جعفریان در نظرم پخته‌تر از ۲جلد قبل شده و کتاب نکات جالبی داره اما هنوز هم کمه، نیمه پنهان ماه‌ها معمولا پر از وسوسن؛ وسوسه‌ی رفتن و بیشتر خواندن و بیشتر شناختن...
        

          کتاب کوتاه و قشنگی بود.درباره‌ی زندگی شهید حمید باکری به روایت همسرشون.مخصوصا شیوه انتقاد شهید از همسرشون خیلی جالب بود.

فقط اینکه اگه خاطرات، تاریخ داشتند و اینکه بعضی از خاطرات به ترتیب و پشت سر هم میومدن،بهتر بود.
        

          وقتی در فیلم موقعیت مهدی ایشون را دیدم، از عظمت‌شون احساس حقارت کردم.
فیلم باعث شد که این کتاب را بخونم. چیزی که در این کتاب می‌بینیم، شباهت خیلی کمی به فیلم داره.

مشکلی که با کتاب داشتم این بود، راوی، موقعیت و موضعش در طول کتاب برایم مشخص نبود
        

          کتاب جالبی بود.
بعضی از بخش های توی ذهنم حک شده، بازیگوشی ها و شوخی هاشون. بحثشون سر چه‌گورا
چقدر بعد با شهادت حمید و بر نکشتن پیکرش ، غصه خوردم همراه با همسر شهید...

«شهید حمید باکری؛ نیمه پنهان ماه ۳» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/75009
        

          دلواپسی، نگرانی، آشفتگی یا چشم به راهی.
همراه شدن با فاطمه امیرانی مرا دلواپس می‌کرد و یک جور عجیبی مضطر. نمی‌دانم چطور این دلواپسی از لابه‌لای کلمات بیرون می‌آمد ولی حسش می‌کردی. حس می‌کردی که جمعه عصری وقتی آفتاب در حال غروب است و نوری سرخ بر خانه تابیده روبه‌روی فاطمه امیرانی نشسته‌ای و شادی و خنده و آه و گریه‌اش را می‌بینی. چای می‌ریختی برایش تا گلویش را تر کند و صحبت‌هایش را ادامه دهد. سرت را به نشانه‌ی همراهی با صحبت هایش تکان می‌دادی. چشمانت تر می‌شد و اشکی که روی گونه‌ات بود را با دستمال کاغذی فشرده شده در مشتت پاک می‌کردی. می‌خندیدی و در عین دلواپسی امید داشتی...