نگاه به ساعت می‌کنم، ده دقیقه‌ای وقت دارم تا کلاسم و این زیبا از توی قفسه‌ها صدام می‌زنه… برش ‌می‌دارم و شروع می‌کنم به خوندن.. سبکه، می‌شه سریع خوندش، ارزش امتحان کردن داره… صفحه به صفحه، واژه به واژه بیشتر منو جذب می‌کنه… ساده و روان… چقدر کلمات قشنگ کنار هم نشستن… قطعاتی نثرطور کوتاه و حال‌ خوب‌کن… واقعا همچین توقعی نداشتم… قیصر مرسی از این حال خوب که بهم دادی… «همه ما رفتگریم»… تو هم با واژه‌هات ذهن منو پاک کردی… :)

کتاب یازدهم از ۱۵ کتاب چالش شهریور ۱۴۰۳ :)
———
[اگر دوست دارین بیشتر از کتابایی که می‌خونم ببینید تلگرام می‌تونید به نشونی @ReadByMani دنبالم کنید.
        

          گاهی مردد می مونم که نثرهای آقای قیصر بهترن، یا شعراش.
همیشه آخرشبه این نتیجه می رسم که هر دو رو خیلی زیاد دوست دارم.
        

          غوغاست این کتاب، همین
        

          بی بال پریدن کتابی است بسیار بسیار کوتاه، طوری که می توانی درکمتر از بیست دقیقه آن را بخوانی و لذتی وصف ناپذیر را تجربه کنی. 

در بخشی از داستان بی بال پریدن، امین پور نوشته است : " و اما این قصه ها، قصه نیست، شعر نیست، قطعه نیست، مقاله و گزارش و خاطره هم نیست. ولی چون مدتی در پیچ و خم کوچه پس کوچه های ذهنم با قصه ها و شعرهای دیگر همسایه بوده اند با هم رفت و آمد و گفت و گو داشته اند، ممکن است رنگ و بویی از قصه و شعر به خود گرفته باشند. این ها در واقع همان حرف های خودمانی است که در حاشیه ی ذهن آدم گرد و خاک می خورند."
کتاب شامل یازده داستان کوتاه است ( بی بال پریدن - کتاب ها مثل آدم ها هستند - آدم ها مثل کتاب ها هستند - زندگی در حاشیه - تقسیم عادلانه - خدا در همسایگی ما - مثل کوچه های روستا - مثل جاده ه های شهر - سرودی برای پاکی - پیش از آفتاب - چراغ سبز)، که امین پور در هر کدام با زبانی بسیار ساده و دلنشین به بیان برخی مشکلات اجتماعی و تفاوت ها و دغدغه ها می پردازد. 

* زبان کتاب به حدی ساده و قابل فهم است که می توان کودکان را هم در لذت این کتاب سهیم کرد. بعد از خواندن کتاب، یادم آمد که سال ها پیش داستان " زندگی در حاشیه" را در کتاب «بخوانیم» دوران ابتدایی دیده بودم


        

          چقدر قشنگ بود. چقدر خوب درد جامعه و اجتماع رو بیان کرد. چه قلم زیبا و دلنشینی داره.
از اون کتاب‌هایی بود که بعضی بخش‌هایش رو چندباره بخونم.
        

          یک توصیف متفاوت و عالی؛)
        

          تو این کتاب قیصر امین پور تو هر قسمت به یه موضوع پرداخته و حرف دلش رو تو این کتاب زده 
        

          بعضی از کتاب ها برایما قصه می گویند تا بخوابیم ولی بعضی های قصه می گویند تا ما بیدار شویم
این قصه مفهومی است و توصیف کردنی نیست یا تعریف کردنی جوریه که فقط باید بخوانی و بفهمی
        

          واقعا کتاب جالبی بود.درمورد چیزهایی گفته بود که به ذهن ادم خطور نمیکنه این مسئله ممکنه چقدر ناراحت کننده باشه.خیلی دوستش داشتم
        

          این کتاب با زبون ساده و دلنشینش ابزار کار من سر کلاس های درسه. با اینکه این همه سال از نوشتنش میگذره اما نوجوان های این نسل هم  با این همه تغییر از شنیدنش لذت می‌برند .
فقط ای کاش بیشتر بود.

به قول یکی از دوستان قیصر کلاس های انشا بدون قیصر چیزی کم دارند... 
        

          گونه ادبی "نثر ادبی" خیلی در ادبیات ما مهجوره. با این که من تو سن دبیرستان یه عالمه دختر و پسر سراغ داشتم و دارم که دچار سوز و گداز عشق میشن و چون نمیتونن شعر بگن چیزهای ادبی از خودشون در میکنن. شاید اگه بدونن چیزایی که مینویسن ارزش ادبی هم میتونه داشته باشه خیلی هاشون جدی وارد عالم ادبیات بشن.
چقدر اون "آدم ها مثل کتابها هستند" خوبه
        

          کتابی بسیار زیبا و البته تاثیر گذار!
تاثیر گذار بر روی نگاهم به دنیای پیرامون
نگاهم به خالق هستی و نگاهم به انسان های اطراف... 
پیشنهاد می کنم حتما مطالعه کنید!
        

          حال هوایی که این کتاب داشت یه سادگی در عین عمق بود چیزی بود که متوجه نمیشی چطور اینقدر سبک به درون قلبت رخنه می‌کنه و مثل خون در رگ هات جریان میابه  ،نرم و لطیف مثل ابر های بهاری مثل انعکاس نور اعماق چشم ها ،کتاب کوتاهی بود و مفاهیم و درد های اجتماعی رو به زبانی ساده و صمیمی تعریف میکرد.شعر ها و نوشته های آقای قیصر امین پور همگی این حس لطیف و روح نواز رو در خودشون دارد .نوشته های که گویی نه چشم ها بلکه روح را لمس میکنند
        

          اگر نمره ای بالای ۵ بود میدادم
و میخواستم  بریده ای از کتاب رو اضافه کنم دیدم کل کتاب جا نمیشه!
        

          سال پنجم یا ششم بود که توی کلاس نوشتن خلاق(یا یک چنین چیزی که توی مدرسه ما که غیر دولتی بود وجود داشت) این کتاب را گفتند بخرید که با آن کار داریم.
هر چه فکر می کنم می بینم چیزی از توی مدرسه خواندن یا نقد کردنش یادم نیست. خودم را یادم می آید اما که باز هم مثل اینکه مچم را معلم سر کلاسش گرفته که دارم دزدکی و زیر میز می خوانمش.
چرا سختش کنیم؟
بخش اصلیش که نسبتا خوب یادم مونده درباره کتاب هاییه که آدمن و آدم هایی که کتابن. ساده در خوانش اما خب برای من ۱۱ ۱۲ ساله شاید اصلا مفهوم عمیقی نداشته و الان خیلی بهتر بتونم بفهممش.
خوندنش اما حتما توصیه می شه:)
        

          خوب و روان و خودمانی و صمیمی
بیشتر دست‌نوشته‌های پر از تشبیه و استعاره و اصطلاح است با درون‌مایه‌ای قوی که قیصر به بهترین شکل آنها را نگاشته است
        

          مجموعه جستار/داستان خیلی کوتاه  60صفحه‌ای 
 از مرحوم قیصر امین پور.
خیلی نوشته‌هاشون صاف و ساده بود و حس خوبی می‌داد.

یکی دو تا از داستان‌هاشو هم انتخاب کردم تو کلاس بخونم*_*
        

          کوچیکتر که بودم، خوندمش برا مسابقه‌ی کتابخوانی. فقط اولاش جذبم کرد. بعدش دیگه خیلی عادی می‌خوندمش تا تموم شه. هنوز هم زیاد نتونسته‌ام با قلم آقای قیصر امین‌پور ارتباط بگیرم.
        

          مواجهه با نثر شاعرانه کتاب برایم جدید و جالب بود.
        

          به قول خود متن کتاب :بعضی از کتاب ها پرحرفند ولی حرفی برای گفتن ندارند و بعضی ساکت و ارامند ولی یک عالم حرف گفتنی در دل دارند.
کتابی کوتاه  ولی بسیار مفید . بیان مشکلات و مسائل اجتماعی به زبان ادبی .
به نظر من هر کسی که این یادداشت رو میبینه به این کتاب سر بزنه . کتابی پر مفهوم و بدرد بخور .
 تلنگری بود بین نگاه و رفتار های غلط .......