یادداشت صَعوِه

        سال پنجم یا ششم بود که توی کلاس نوشتن خلاق(یا یک چنین چیزی که توی مدرسه ما که غیر دولتی بود وجود داشت) این کتاب را گفتند بخرید که با آن کار داریم.
هر چه فکر می کنم می بینم چیزی از توی مدرسه خواندن یا نقد کردنش یادم نیست. خودم را یادم می آید اما که باز هم مثل اینکه مچم را معلم سر کلاسش گرفته که دارم دزدکی و زیر میز می خوانمش.
چرا سختش کنیم؟
بخش اصلیش که نسبتا خوب یادم مونده درباره کتاب هاییه که آدمن و آدم هایی که کتابن. ساده در خوانش اما خب برای من ۱۱ ۱۲ ساله شاید اصلا مفهوم عمیقی نداشته و الان خیلی بهتر بتونم بفهممش.
خوندنش اما حتما توصیه می شه:)