بهتر انتخاب کن، بهتر بخوان

یاغی شن ها

یاغی شن ها

یاغی شن ها

آلوین همیلتون و 3 نفر دیگر
4.4
18 نفر |
7 یادداشت
جلد 1

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

5

خوانده‌ام

39

خواهم خواند

31

کتاب حاضر، داستانی است که در آن موجودات فانی بر سرزمین میراجی حکومت می کنند، اما موجودات افسانه ای هنوز در بیابان های وحشی اطراف و مناطق دورافتاده میراجی پرسه می زنند و حتی شایعه شده است که جن ها جایی در این سرزمین جادو می کنند. برای انسان ها اینجا سرزمینی بی رحم است، به خصوص برای فقرا، یتیمان و زنان؛ و «امانی» هر سه این هاست. او تیراندازی ماهر است، اما هنوز نتوانسته به هدفی خارج از «داست واک» شلیک کند و راه فراری از این شهر بیابد. امانی به دنبال راه فرار است و پسر مرموزی که هنگام مسابقه ی تیراندازی با او آشنا می شود، این فرصت را به او می دهد؛ پسری که شاید فرشته ی نجات او باشد. امانی هیچ وقت تصور نمی کرد که همراه با یک فراری تحتِ تعقیب و سوار بر اسبی افسانه ای از داست واک بگریزد و به دلِ بیابان بزند، بیابانی که پیش از آن، فکر می کرد آن را خوب می شناسد.

لیست‌های مرتبط به یاغی شن ها

یادداشت‌های مرتبط به یاغی شن ها

            - طوفانی از شن در دل کتاب .

- امانی دختری صحرا نشین به دنبال فرار از زادگاه خود است اما نمی داند این فقط بخش کوچکی از داستان بزرگ زندگی او است.

- آخرین باری که سراغ یک مجموعه فانتزی رفتم به سه سال پیش برمی‌گردد اما نکته ای که نگاهم رو مجذوب این کتاب کرد ایده نوین نویسنده از ترکیب جهان عرب  و جهان غرب بود.

- در کتاب اول این مجموعه بیشتر توجه به جهان عرب بود که با حرکتی زیبا فرهنگ جهان غرب را در خود حل کرده بود که همین اتفاق باعث ارتباط گرفتن و حس آشنا پنداری شدید در مخاطب ایرانی کتاب می‌شود.

- سرعت روایت داستان در اوایل خود روندی کند را سپری می کند که برای شروع به مجموعه سه جلدی در این ژانر تقریبا نا امید کنندست.

- با وجود انتخاب یک دختر برای شخصیت اصلی کتاب ، خبری از عقاید افراطی فمنیستی نیست و حتی با منطقی خوب به برابری جنسیتی پرداخته شده و همینطور خبری از کلیشه های عاشقانه و اضافی کتاب های فانتزی نیست.

- دیدگاه انتقادی نویسنده نسبت به اختلافات طبقاتی خاورمیانه به خوبی دیده می شود و بخشی مهم از روند داستان را در خود جای می‌دهد.

- در یک نگاه کلی برای جلد اول یک مجموعه فانتزی با چشم پوشی از روند حوصله سر بر نیمه اول کتاب ، با اثری متوسط رو به بالا مواجه هستیم که در نوشته هایش در جلد های بعدی این مجموعه بیشتر راجبش صحبت خواهم کرد
          
            واقعاً ناراحتم که دارم به این کتاب امتیاز ۳ می‌دم. :(
‌
نیمه‌ی اول کتاب رو خیلی دوست داشتم؛ هیجان‌زده شده بودم و همه‌ش رو یک نفس خوندم. به خاطر فضاسازیش، شخصیت‌پردازیش، کشش و تعلیقش. حتی نثر داستان خیلی قوی بود و استعاره‌ها و تشبیهات قشنگی لابه‌لای نوشته‌ها پیدا می‌شد.
‌‌
 اما نیمه‌ی دوم... خب، نیمه‌ی دوم همه‌چیز تغییر کرد و فانتزی‌تر شد. و نثر هم سبک شد. شخصیت‌پردازی ضعیف‌تر و سطحی‌تر شد. و انگار با حجم زیادی از اطلاعات بمباران شدم. با توجه به نیمه‌ی اول داستان، نیمه‌ی دومش از نظر من ضعیف‌تر بود و طول کشید تا بخونمش. اما این فقط نظر شخصی منه و ممکنه اتفاقاً برای یه نفر نیمه‌ی اول کسل‌کننده به نظر بیاد و نیمه‌ی دوم رو بیشتر دوست داشته باشه.
‌
در کل، کتاب جالبی بود. این‌که داستان یه حال‌وهوای عربی داشت (اسامی عربی، ویژگی‌های ظاهری و فرهنگی مردم عرب و...) رو دوست داشتم. متفاوت بود. داستان پیچیدگی‌ها و ظرایف زیادی داشت و باید با دقت خونده بشه. شاید این‌که تابه‌حال خیلی تجربه‌ی خوندن ژانر فانتزی نداشتم، مؤثر بود و باعث شد که اون‌طور که باید از بخش‌های فانتزی‌ترش لذت نبرم. اما برای فانتزی‌خون‌ها باید خیلی جذاب‌تر باشه~