خوندمش ولی فک کنم از بس تو ریویوها میگن چقد غافلگیری داره، انگار برا من اثرشو از دست داده بود، چون منتظر بودم یه چیز خیلی خاص بشه و ذهنم از اول کتاب داشت همه رو بهم ربط میداد و مشکوک بود به تمام شخصیت ها.
ولی جدای از این مطلب راضی بودم از کتاب. یه بحث های روانشناختیم داره که خیلی خوبه.
من ترجمه نشر سنگ رو خوندم که یکم جای کار داشت، پیشنهادش نمیدم!
        

          آلیسیا برنسون نقاش با گلوله به صورت همسرش گابریل شلیک میکند و بعد از آن در سکوتی مطلق فرو میرود، و  تئو فیبر روان‌درمانگر سعی به کمک به آلیسیا دارد تا همه چیز روشن شود. 

یک رمان جذاب و پرکشش، که در صفحات پایانی شما را با یک شوک همراه میکند، دقیقا جایی که فکرمیکنید کلاغ داستان به خانه اش رسیده.
کمی بی انصافی است اگر این کتاب را یک تریلر دانست ، حتی خیلی کتاب راز آلودی هم نیست(یعنی هست، اما این احساس را به مخاطب القا نمیکند:)چون خبری از شوک های متوالی در آن نیست. اما خب این هم برای خودش روند جذابی است:/!
جنبه روانشناختی کمرنگی هم دارد که با تاثیر روزهای کودکی بر رفتار و عمل بزرگسالی اشاره دارد.  و خیانت…
نویسنده به خوبی داستان را پیش برده و روی همه شخصیت ها، فضا ها و پلان ها. و نوع روایت و زمان بندی تسلط کامل دارد و به خوبی شوک پایانی غیرقابل حدس داستان را به جا به کار برده که حاکی از هوش سرشار نویسنده است.
ترجمه داستان خوب و مطلوب بود، اما کمی هم در روان و شیوا بیان کردن جملات جای کار داشت، یا جاهایی که عمه آلیسیا را  به اشتباه تماما خاله ترجمه کرده بود.
 کتاب را خیلی دوست داشتم. و به نظرم میتوان پیشنهاد مناسبی برای علاقمندان ادبیات ژانر و حتی ناعلاقمندان به این سبک دانست!(درکل برای همه کتابخوان ها پیشنهاد مناسبی است، اما با توقع بالا سراغ آن نروید…)
        

          متاسفانه اگر به دلایل دو ستاره‌ای بودن کتاب اشاره کنم، کل داستان لو می‌ره :|

+ من ترجمه‌ی مریم حسین‌نژاد رو خوندم، بی‌نقص نیست، بد هم نیست. 
++ نویسنده چقدر عاشق فرویده :)
        

          داستان روونی داشت و تو دو نوبت خوندمش اما اخر داستان حالمو خراب کرد ؛پیشنهاد میکنم بخونید .
        

          «بیمار خاموش» یک تریلر روان‌شناختی جذاب، پرفراز و نشیب، و پر از پیچش‌های ذهنی است که گرچه گاهی از واقعیت‌های علمی روان‌شناسی فاصله می‌گیرد، اما توانسته با نثر روان و فضای رازآلود، مخاطب را تا آخرین صفحه با خود همراه کند. برای دوستداران معما و رازهای روان‌شناختی، این کتاب یک انتخاب عالی است.


نکات برجسته این کتاب از نظر من:

📘 روایت غیرخطی و معمایی: داستان با فلاش‌بک‌ها و تغییر زاویه دید خواننده را به بازی ذهنی می‌کشاند. خواننده تا پایان نمی‌داند واقعاً چه کسی قربانی است و چه کسی مقصر.

🧠 درون‌مایه روان‌شناسی: اگرچه روان‌درمانی در داستان حضور پررنگی دارد، اما بیشتر به عنوان بستری برای پیشبرد معما و داستان استفاده می‌شود تا تحلیل عمیق علمی.

😶 سکوت آلیشیا: سکوت او استعاره‌ای از زخم‌های روانی پنهان است که زبان از بیان‌شان قاصر می‌ماند. همین سکوت، داستان را از کلیشه‌های رایج جدا می‌کند.

💥 پایان شوکه‌کننده: نقطه‌ی قوت اصلی کتاب، پایانی غیرمنتظره و پیچش داستانی عالی‌ست که ذهن خواننده را به چالش می‌کشد و او را وادار می‌کند بار دیگر کتاب را از نو نگاه کند.
        

          حقیقتا از پایانش خیلی خوشم اومد 
از اواسط کتاب دیگه نمی تونستم زمین بذارمش و تا تموم نشد  نمی تونستم  کار  دیگه ای انجام بدم. به آلیسیا و همه شک کردم به جز تئو که باید شک بیشتر رو برای اون میذاشتم 😂:) 
مطمعنم تا مدت ها قرار نیست از ذهنم بیرون بره ✨
        

          میخوام یک کتاب جنایی روانشناختی بنویسم :
ارشد زبان انگلیسی میگیرم  
در دوره فیلمنامه نویسی انستیتو آمریکا شرکت میکنم
مدت ها در مراکز روانشناختی کارآموزی میکنم 
۳ سال وقت میذارم برای نوشتن کتابم
نتیجه : 
کتاب بیمار خاموش
        

          "یک تریلر روان شناختی که رهایتان نمیکند"
من کتاب جنایی و معمایی زیاد خوندم و این کتاب یکی از بهترینا بود ،طوری که گذشته روانی افراد و تاثیری که بر آینده احساسی اونها میزاره رو بیان کرده خیلی روند کتاب رو جذاب کرده است.
و اینکه کودکی فرد چقدر توی شکل گیری شخصیت بزرگسالی اون تاثیر داره ،ما همون کودکانیم با همون احساسات فقط از نظر جسمی رشد کردیم.
داستان بیماری که پس از متهم شدن به قتل شوهرش تصمیم گرفته سکوت کنه و داستانی جذاب پشت سکوت این زن است.
        

          بهترین پلات توییست
        

          در ابتدا اجازه بدهید موضع خودم را مشخص کنم: دوستش داشتم ولی خب باز هم بنظرم توی بعضی نظرات زیادی هایپ شده بود؛ به افرادی که به ژانر مهیج و روانشناختی علاقه دارند توصیه می‌کنم.

خط داستانی و پروسه‌ای که تا به انتها طی می‌شد جذاب و پر کشش بود، و شما را وادار به حدس زدن تا پایان ماجرا می‌کرد.
یک سری از خواننده‌ها از قابل پیش‌بینی بودن و حدس درست‌شان درمورد محرک قتل صحبت می‌کردند، آن هم نه در نیمه‌ی اول کتاب بلکه در یک پنجم پایانی! یعنی زمانی که کتاب تقریبا تمام شده بود؛ بنظر میاد هدف هم همین باشد، اینکه خواننده منفعل نبوده و بتواند با کنار هم چیدن سرنخ‌ها، کنجکاویش را به حدس بکشاند (مثلا من فکر می‌کردم شبیه به فیلم شاتر ایلند باشه که...=|)

از بازی با احساساتش خوشم آمد (عصبی هم شدم) شما همراه راوی با تک تک شخصیت‌ها برخورد می‌کنید، از ظاهر قضاوت می‌کنید، گاها ساده‌لوحانه برخورد می‌کنید و هر شخصیت تبدیل به کاراکتر منفور و یا مورد علاقه‌تان می‌شود، اما در انتها ورق بر می‌گردد، و شخصیتی که احتمالا دوستش داشتید و با او هم‌دلی می‌کردید را به دیوار میکوبید که "انقدر خودت و بقیه رو گول نزن! تو واقعا گناهکاری! با اون توجیه‌های مسخره‌ت!" (کمی هم یاد وانیل و شکلات افتادم، اون هم توجیه می‌کرد و انگار نویسنده مردسالار بود!)
مورد دیگه‌ای که درمورد شخصیت‌ها دوست داشتم، معمولی بودن‌شان بود، و احتمالا حداقل در یکی از واکنش‌ها تجربه مشترک داشتید. "مثلا انکار تئو"

و امتیاز منفی، بخاطر پلات‌توییستی بود که در پایان رمان اتفاق افتاد و بعد از روشن شدن ماجرا خیلی سریع پیش رفت که هرچه زودتر تمام‌ش کند؛ انگار که نویسنده قصد خسته کردن خواننده را نداشت اما این کمی کلافه‌کننده بود چرا که در طی خواندن رمان به‌قدری به همه چیز و همه کس بی‌اعتماد می‌شدید که تا زمانی که شخص مذکور به صندلی الکتریکی بسته نمی‌شد و جزغاله شدنش را ندیده بودید، خیال‌تان راحت نمی‌شد!
هرچند... آیا واقعا گناهکار بود؟!

دررابطه با ترجمه هم نمی‌دونم ترجمه کدام بزرگوار رو مطالعه کردم چون نسخه فیزیکیش نبود، که به جز دو سه نیم‌خط حذفیات دیگه‌ای نداشت (همون نیم خط هم نمی‌دونم چرا حذف کرده بود)

-داستان‌هایی در بطن داستان: شمشیر داموکلس_آلکستیس و آدمتوس
-به صدای ساز Oboe هم علاقه‌مند شدم و بنظرم زبان لاتویایی جالب اومد
-من رو به یاد موزیک Murder Song (5, 4, 3, 2, 1) از Aurora می‌انداخت.
-حقیقت این‌ه، من اون رو نکشتم بلکه اون کسی بود که من رو کشت؛
تنها کاری که من انجام دادم کشیدن ماشه بود.
        

          اول اینو بگم که سه ستاره ای که دادم با ارفاقه! 
یه داستان جنایی معمایی سرگرم کننده با یه پیام روانشناختی: اینکه کودکی فرد تا چه حد میتونه تاثیر گذار باشه در آینده‌ش. بنظرم شخصیت پردازی میتونست خیلی بهتر باشه‌. در مجموع انتظار خیلی زیادی نباید داشته باشید از کتاب، بیشتر جنبه سرگرمی و معمایی داره. درباره پایان داستان هم من از یه جایی به بعد تقریبا حدس زده بودم ماجرا از چه قراره ولی فکر میکردم حدسم غیرمنطقی باشه ولی بعد دیدم همون حدس غیرمنطقی، درست بود و البته خیلی شوکه کننده.
درباره ترجمه هم به هیچ عنوان ترجمه نشر سنگ رو انتخاب نکنید. فقط کافیه چند صفحه اولشو با یه ترجمه دیگه مقایسه کنید تا ببینید به معنای واقعی کلمه فاجعه‌س!
        

          یکم گیجی آوره راستش اما در مجموع بد نبود‌. بنظرم با سوژه ای که انتخاب کرده بود می تونست کارهای بهتری بکنه داستان قشنگ تری تحویل بده اما خب...🙄
        

          کتاب بیمار خاموش یکی از اون داستان‌هایه که یواش شروع می‌شه، اما بعدش می‌زنه زیر میز ذهنت! همون اولش ممکنه حس کنی با یه ماجرای قتل ساده و یه زن مرموز طرفی، ولی یه‌دفعه می‌بینی از بیرون ماجرا پرت شدی توی ذهن آدم‌ها.

آلیشیا، نقاش معروف، متهمه که شوهرش رو با گلوله کشته… اما از لحظه‌ی قتل تا سال‌ها بعدش، یه کلمه هم حرف نمی‌زنه. سکوتِ سنگینش می‌شه مرکز داستان، و تو فقط می‌خوای بدونی پشت این سکوت چه خبره؟

تئو فابر، روان‌درمانگر، داوطلب می‌شه برای درمان آلیشیا. ولی کم‌کم می‌فهمی ما فقط دنبال قاتل نیستیم… ما داریم تکه‌تکه وارد روان آدم‌هایی می‌شیم که خیلی وقت‌ها، خودشون هم نمی‌دونن چی توی سرشونه.

نکته شخصی خودم اینه که نویسنده با ذهنم یه کاری کرده بود که یه جاهایی با خودم می‌گفتم «نه بابا، قطعاً آلیشیا بی‌گناهه»، بعد یه جای دیگه‌ی داستان خودم به خودم شک می‌کردم! اون‌قدر بازی ذهنی قوی‌ای داشت که نمی‌ذاشت یه لحظه مطمئن باشی.

⸻
تحلیل روان‌شناختی:
ظاهر داستان یه قتل مرموزه، اما در باطنش داره از سکوت‌هایی حرف می‌زنه که آدم‌ها رو نابود می‌کنن.
سکوت آلیشیا بیشتر از هزار تا اعتراف حرف داره.
کتاب نشون می‌ده چطور یه آدم ممکنه سال‌ها رنج رو بدون هیچ صدایی بکشه، و حتی وقتی بالاخره صداش شنیده می‌شه، دیگه خیلی دیره.
از اون طرف، خود تئو هم یه روان‌درمانگر بی‌گره نیست. اونم پر از زخم و خاطره‌ست. این تقابل بین درمانگر و بیمار، جذاب‌ترین بخش داستانه.

⸻
🔷 نقاط قوت:
🔹 پایان شوکه‌کننده: از اون پایانایی بود که واقعاً غافلگیر شدم.
🔹 تم روانشناسی عمیق: همزمان داری یه جنایت رو بررسی می‌کنی و ذهنت هم زیر و رو می‌شه.
🔹 روایت جذاب و سینمایی: انگار داشتم فیلم می‌دیدم نه کتاب می‌خوندم.
🔹 فضاسازی و شخصیت‌پردازی قوی: مخصوصاً برای آلیشیا و تئو.
🔹 درگیری ذهنی مخاطب: نمی‌ذاره هیچ‌وقت کاملاً مطمئن باشی.

⸻
🔶 نقاط ضعف:
🔸 شروع کند و یکنواخت: چند فصل اول می‌تونه کمی حوصله‌سربر باشه.
🔸 کمی قابل‌پیش‌بینی برای تریلربازها: اگه زیاد از این سبک خوندی، شاید حدس بزنی تهش چی می‌شه.
🔸 رفتار غیرحرفه‌ای تئو: یه جاهایی از چارچوب اخلاقی درمانگر خارج می‌شه.
🔸 مطالب روانشناختی ساده‌سازی شدن: به‌جای عمیق‌شدن، بیشتر روی سطح احساسات حرکت می‌کنه.
🔸علاقه نویسنده به فروید کاملا مشهوده

⸻
جمع‌بندی:
بیمار خاموش فقط یه رمان جنایی نیست. یه جور سفره… به ذهن آدم‌هایی که سکوتشون از فریاد بلندتره.
اگه دنبال یه داستانی هستی که هم سرگرمت کنه، هم ذهنت رو قلقلک بده، حتماً بخونش. مخصوصاً اگه از داستان‌هایی مثل Gone Girl یا The Girl on the Train خوشت اومده باشه.
        

          اگه میخواید به کتابای جنایی علاقمند بشین از این کتاب شروع کنید 
        

          پایانی شوکه کننده . 
سبک روانشناختی_جنایی همیشه برای من جذاب بوده و پیشنهاد میکنم اگر به این ژانر علاقمند هستید بخونیدش.

پ. ن: اینکه داستان از دیدگاه یک رواندرمانگر تعریف میشد برای من جدید و جالب بود و بنظرم نوع نگاهش به اتفاقات به کشش داستان اضافه میکرد . خیلی وقت بود دنبال چنین کتابی میگشتم 
        

          خیلی قشنگ بوددددد🥲
انتظار نداشتم انقد جذبش بشم...
ارزش خوندن بسیار بالایی داره.
****اسپویل****
(اصلا فکر نمیکردم تئو قاتل باشه! وای آخرش خیلی باحال تمو شدا(: ولی واقا اعصابم خیلی خورد شد، سر خیانت دوتا آدم کلی اتفاق وحشتناک افتاد....)
        

          هیچ جوره نمیتونستم آخرشو حدس بزنم و در آخرش کاملا شوکه بودم رمانی کاملا هیجانی ک مناسب برای کساییه ک ژانر جنایی رو دوست دارن
        

          این کتاب هدیه تولدم بود و چی بهتر از اینکه این کتاب جنایی و هیجان انگیز هدیه ی تولدت باشه ،واقعا چیزی که فکرشو نمیکردی توی این‌کتاب اتفاق افتاده بود و از ویژگی های یه‌کتاب جنایی خوب بهره ی کاملو برده‌ بود و‌ واقعا  از  اون کتاباییه که بعد از تموم شدنش به یه جا خیره میشی😂❤️‍🔥
        

          کتابی معمایی و دارای تعلیق و البته جنایی.
دارای کشش و روانشناختی.
دوست داشتم.