کتاب غم انگیزی بود مخصوصاً آخرش، اما داستانش خیلی جدید نبود و کشش خاصی نداشت. به علاوه رابطه ی آیریس و رومن و خیلی دوست نداشتم، اما خیلی خوب میتونستم احساسات شخصیت ها رو درک کنم و عاشق نامه های بین آیریس و کارور(من دوست دارم اینجوری صداش کنم) شدم‌
      

        این اولین کتاب کلاسیک و کتاب صوتی بود که گوش دادم و می تونم بگم تجربه ی فوق العاده ای بود. کل کتاب توی یک ساعت و سی و هفت دقیقه تموم شد. من با تمام وجودم با راوی داستان(که اسمش رو نگفت) هم دردی میکنم. با تمام وجودم میخواستم که این کتاب رو توی دستام بگیرم و تمام صفحاتش رو هایلایت بکشم افسوس که نشد، و میدونم بارها و بارها گوشش میدم🌑
      

        موضوع درباره ی دختریِ که توی مدرسه طرد شده و خانم و آقای بنت که به نظر خیلی خوشبخت هستند.  به نظرم اصلاً جنایی یا معمایی نبود!چه برسه به تریلر!
هیچ کجای داستان شکّه کننده نبود به جز هویت جی!
و از مردهایی مثل آقای بنت متنفرم. اونا از دخترایی که به 
محبت احتیاج دارن سواستفاده می کنن.
تنها چیزی که میشه از این کتاب یاد گرفت اینه که :(نزارید بچه هاتون محتاج محبت غریبه ها باشن)
      

        داستانی دربارهٔ دختری فانی که از ضعیف بودن خسته شده.  یه دختر قوی که از پس خودش بر می آد و می تونه در دنیای پریانی که نمی تونن دروغ بگن اما ظلم های متعددی انجام می دهند از خودش مراقبت کنه. ♡
جود رو الگوی زندگیم قرار می دم. می خوام شبیه اون باشم. 
پ. ن: اصلا از کاردن خوشم نیومد!(مثلا) 
      

        اقیانوس>>>>>>>>>> 😭
      

        به عنوان اولین کتاب زبان اصلی قشنگ بود. 
      

        اوخر کتاب خیلی هیجانی بود اما اوایلش اونقدرام جالب نبود و انگار اتفاقات مدام داشت تکرار میشد! اینکه متن کتاب توضیحات کلی درباره ی اختلالات میداد جالب بود! و البته دکتر 😔بک:)  داشت ازش خوشم میومد
      

        از جلد اول هیجانش کمتر بود. از الریک خوشم موآد😭❤
      

        نویسنده آدم شجاعی بوده که تونسته احساساتش رو چه خوب و چه بد بنویسه و در اختیار هزاران آدم غریبه که ممکنه خیلی بد قضاوتش کنن قرار بده. به عنوان یه نوجوان بسیاری از خرف هاش رو درک کردم ومی خوام بدونه که(دوست داشتن آدمی که دوستت نداره اشکالی نداره، اون چیزی که اشکال داره احساس ناکافی بودن و دور ریخته شدن توسط اون فرده). نمی دونم مشکل از اون نویسنده بوده یا مترجم  ولی نحوه ی نوشتن کلمات (به صورت شکسته)  به نظرم اصلا جالب نبود:(
      

        دوسش نداشتم چرا؟ 
      

        =(انتظار یه پایان بهتر رو داشتم
      

        خیلی خفن بود::)))) 
      

        از کتاب اولی(شش کلاغ) بیشتر دوسش داشتم. عاشق تمام دیالوگاش شدم. تمام احساسات شخصیت ها به وضوح تونستم احساس کنم. درکل از خوندنش پشیمون نیستم
      

        داستان شجاعت دختری هم سن خودم(فک کنم). 
آخرش نباید ویول و آنی عاشق هم میشدن
      

        جمله های قشنگی داشت. دو تا ستاره برای علاقه ی مشترک بین منو جکسون(گربه ها، رنگ بنفش و هر چیز بنفشی=)