"پوست انداختن "رمانی است تجربی نوشته "کارلوس فوئنتس "که در آن شخصیت ها و راوی همگی سیال هستند و پیوسته "پوست می اندازند ."در رمان،  راوی از منظر "اکنون "در "گذشته "پرسه می زند" .خاویر "و همسرش "الیزابت " همراه با "فرانتس "و معشوقه اش "ایزابل "با اتومبیل از مکزیکوسیتی به ساحل  دریا در "وراکروز "سفر می کنند .اتومبیل آنها در شهر کوچک "چولولا "خراب  می شود و آنان ناچار شب را در هتل کوچکی بیتوته می کنند .در طول شب، این  دو زوج عوض می شوند، اما سرانجام هر یک به اتاق های خود برمی گردند و نیمه  شب "ایزابل "آنان را به دیدار هرمی باستانی از دوران "آزتک "می برد .از  این موقعیت، گذشته خاویر، الیزابت و فرانتس پیش چشم خواننده می آید" .ایزابل " که دختری دانشجوست، جوان تر از آن است که بار گذشته ای بر دوش داشته باشد . بدین ترتیب، از طریق بازخوانی فکر هر شخصیت، نیز از طریق تک گویی و گفت وگوها  در داستان خواننده درمی یابد که الیزابت و خاویر در نیویورک با هم  آشنا شده اند ;سپس با هم ازدواج کرده یکچند در اروپا به شکل رویایی زندگی  خود را سپری کرده اند .در بازنگری گذشته "فرانتس "نیز معلوم می شود او  دانشجوی معماری در چکسلواکی بوده که در دوران جنگ جهانی دوم به خدمت  ارتش نازی در می آید .در آستانه جنگ فرانتس دل به دختری یهودی می بندد  و این دختر به یکی از اردوگاه های مرگ برده می شود و دیگر باز نمی گردد ; اردوگاه هایی که فرانتس در ساختن آن بسیار سهیم بوده است .فرانتس پس از  جنگ به پراک باز می گردد و به جست و جوی دلدارش برمی آید، اما هیچ گاه  او را نمی یابد .فرانتس برای فرار از مجازات، وانمود می کند که مرده است ; سپس با نام جعلی به مکزیک می گریزد ...