یادداشت‌های ریحانه نیکوکار (17)

          فقط چهل نامه‌ی ساده‌ی عاشقانه نبود. هر نامه اش سراسر درس زندگی بود. در تمام نامه‌ها نادر ابراهیمی تواضع خاصی نسبت به همسرش داشت. و خودش را بدهکار همسرش می‌دانست. به حال زندگی مشترکشان غبطه می‌خورم. خواندن این کتاب را به همه توصیه می‌کنم. 
        

           کتاب ۵۰۰ صفحه ای را در عرض سه روز تمام کردم. ۱۵۰ صفحه اول را دو هفته پیش خواندم. اما نشد ادامه دهم. موج‌ها زندگی بی‌رحمانه خودشان را بر صخره وجودم کوبیدند. در این دو روز که موج‌ها آرام گرفته بود. باقی کتاب را خواندم. این کتاب از لحاظ فرمی و محتوایی ارزش آن را دارد که چندین و چند بار خوانده شود. قلم خانم امیرزاده فوق العاده زیبا بود. تشبیه‌هایی که در کتاب بود هوش را از سر می‌پراند. رفت و برگشت‌های زیبا. همه چیزش عالی بود. این کتاب برایم سراسر درس زندگی بود. مستوره خیلی حالم را خوب کرد آنقدر که دوست نداشتم حتی برای لحظه ای کتاب را روی زمین بگذارم. با او خندیدم، بغض کردم، گریه کردم، فکر کردم و...
۵۰۰ صفحه کتاب را با مستوره زندگی کردم. حالا منِ جدیدی بعد از خواندن این کتاب خلق شده است. مستوره با استقامت خودش مراهم قوی کرد. به روح خسته ام جان تازه ای بخشید.
آخرین صفحه را خواندم و کتاب را بستم به جمله آخر فکر می‌کنم: تو من را زن آفریدی، تو من را مثل یک نهنگ قوی آفریدی.
به زندگی مستوره فکر می‌کنم.
به زنی که در اول کتاب تا خبر بارداری اش را می‌شنود به فکر سقط می‌افتد و حالا که فرزند چهارمش را باردار است و چقدر تغییر کرده است. زندگی دو بخش دارد یک بخش تئوری و یک بهش عملی. بخش تئوری راحت است. کتاب می‌خوانیم پای درس اساتید بزرگان می‌نشینیم و به خیال خودمان خیلی چیزها یاد گرفته ایم. اما در بخش عمل معلوم نیست که چند مرده حلاجیم
مستوره ارشد ادبیات داشت. رزومه کارهای فرهنگی اش پر بود. به قول امیریل( همسر مستوره): رزومه تورو به سنگ نشون بدی آب میشه. شخصیت مستوره مثل کاریکاتور رشد کرده بود. او فقط ابعاد اجتماعی اش بزرگ شده بود و ابعاد زنانگی و مادری اش همانطور مانده بود و خدا طوری زندگی اش را کنارهم چیند تا با مادری کردن و زن بودن باقی ابعادش را رشد دهد.
او عاشق می‌شود و انتخاب‌هایش اورا به غربت می‌کشاند.  ناخواسته باردار می‌شود و از آنجا رینگ بوکس زندگی اش شروع می‌شود. حالا وقت امتحان پس دادن بود. باید آنچه را که آموخته بود را عملی می‌کرد.
در طول خواندن کتاب انگار خودم را می‌دیدم. اول انکار می‌کردم که نه من مثل مستوره نیستم. من آگاهانه مادر شدم. من این توقف بین کارها و رویاهایم را پذیرفتم و...
اما عمیق تر که فکر کردم دیدم من هم ته دلم از اینکه خانه نشسته ام راضی نیستم. از همان روزی که فهمیدم مادر شده ام، گاهی بغضی در آن اعماق دلم فریاد می‌کشد. اما من نمی‌شنوم یا شاید هم وانمود می‌کنم که نمی‌شنوم. 
باید چوب بردارم حوض دلم را هم بزنم و لجن های ته حوض را بالا بیاورم.
        

          این کتاب در مورد کاروان جهانی است که برای آزادی فلسطین در سال ۹۰_۹۱ راه افتاده اند. متن روان و خوبی داشت. اما می‌توانست بهتر هم باشد. با اعضای کاروان همراه شدم و تا نزدیکی مرز فلسطین رفتم. 
        

          کتاب را یک نفس سر کشیدم و لاجرعه خواندمش. این کتاب مرا یاد خودم انداخت. دوران نوجوانی ام. انقدر در ادبیات و نویسندگی حرفه ای نیستم که بخواهم نقد کنم. اما کتاب جذاب و روانی بود. به همه نوجوانان و حتی بزرگسالان توصیه می‌کنم بخوانند. داستان درباره دختری است به نام رافا. او تازه وارد کلاس "هفتِ دو" می‌شود. بچه‌های کلاس همه طرفدار گروهی ای بی جی هستند. رافا فیلم ساز است. اما برای اینکه دوستانش او را بپذیرند اوهم ادعا می‌کند که طرفدار آن گروه است. ترانه که طرفدار شش آتیشه آن گروه است برایش مشکلاتی پیش می‌آید و رافا سعی می‌کند به دوستش کمک کند.

        

          تمام لحظاتی که برای خواندن این کتاب صرف شد، از عمرم حساب نمی‌شود. پای درس امام صادق علیه السلام نشستم و به حال جناب مفضل غبطه خوردم که در حضور امامش نشسته بود و از علم بی‌نهایت امامش بهره مند می‌شد. داستان از این قرار است که جناب مفضل از ملحدانی که وجود خدا را منکر می‌شوند ، ناراحت و عصبی است. پیش امام صادق می‌رود و گلایه می‌کند. امام به او حکمت آفرینش انسان حيوانات زمین و... را می‌گوید.  یک بار خواندن این کتاب کافی نیست. باید چندین و چند بار خواند و تفکر کرد. خوشحالم که خدا توفیق داد تا پای درس امامم بنشینم.
        

          کتاب کوچکی است که در قالب داستان فلسفه می‌گوید. نویسنده سعی کرده است که اعتقادات خودش را به شخصیت اصلی داستان نسبت دهد و از این طریق اعتقادات فلسفی اش را بیان کند. داستان در مورد تیمارستانی است که دکترش پس از مدتی در همان تيمارستان بستری می‌شود. 
کتاب را دوست داشتم و از خواندنش لذت بردم. 
با اینکه کم کتاب کم حجمی است. ولی اطلاعات زیادی را به مخاطب ارائه می‌دهد.
        

          شعر‌هایش زیبا بود. اما من همه را نپسندیدم.
به هرحال از خواندن این کتاب لذت بردم 
        

          داستان یه پسر بچه مبتلا به سرطان است که دکتر‌ها از او قطع امید کردند. او هر شب برای خدا نامه می‌نویسد. خانم صورتی یا به قول اسکار مامی صورتی کسی است که اسکار را با خدا آشنا می‌کند و به او توصیه می‌کند که برای خدا نامه بنویسد. از آن دسته کتاب‌هایی بود که میتوانی یه نفس بخوانی و لذتش را ببری. 
کتاب کم حجم و در عین حال  جذابی بود. پیشنهاد می‌کتم حتما بخوانید.
        

          ۳ داستان و یک نمایشنامه. انتری که لوطیش  مرده بود، نام یکی از داستان‌های کتاب است.قلم جناب چوبک فوق العاده است. تصویرگری و روایت جزئیات واقعا عالی بود.انقدر دقیق همه چیز را به‌تصویر کشیده  شده بود  که یادم است وقتی داستان قفس را خواندم 
بعدش بوی مرغ و فضله مرغ در دماغم پیچید.
تشبیه‌ها و کنایاتی که به کار برده بودند هم عالی بود.  
در طول خواندن کتاب انگار آب نبات چوبی خوش مزه‌ای کنار لبم جا خوش کرده بود. و با خواندن کلمه به کلمه اش ذره ذره آن آب نبات چوبی را مک می‌زدم و می‌بلعیدم.
        

          انقدر سفرنامه‌های جناب ضابطیان زیباست که کتاب را دو روزه تمام کردم. این بار با جناب ضابطیان به مراکش سفر کردیم. 
قلم عالی. توضیحات عالی. در کل همه چی خوب بود. 
اگر دلتان سفر می‌خواهد و فعلا شرایط سفر رفتن ندارید. پیشنهاد می‌کنم سفرنامه‌های جناب ضابطیان را بخوانید.
        

          همیشه شعر خواندن را دوست داشتم. اما شعر‌های حافظ و سعدی برایم سنگین بود و به همین خاطر به سمت شعر خواندن نمی‌رفتم. با جمعی شعر‌های جناب فاضل را شروع کردیم. در این هوای گرم تابستانی خواندن شعر‌هایش هموچون نسیم خنک بهاری بود که جانم را جلا بخشید. نسخه الکترونیکی کتاب را تهیه کرده بودم اما حالا می‌خواهم نسخه چاپی اش را هم تهیه کنم تا بارها و بارها شعر‌های جناب فاضل را بخوانم و غرق در لذت شوم.
        

          بخشی از کتاب را قبل بارداری ام خواندم. آن زمان دوستانم که کتاب را در دستم می‌دیدند. با شیطنت می‌گفتند : نکنه خبریه که از این کتابا می‌خونی؟ نمی‌دانم چه شد که دیگر نخواندم. تا همین دو روز پیش که از لابه لای کتاب‌هایم خودش را بهم نشان داد. دوجان کتابی است از روایت ۲۰ زن در زمان بارداری‌شان. همه روایت‌هایش را دوست داشتم. قلم نویسنده روان بود و جذاب. همه روایت‌ها برایم امید بخش بود. مثلا روایت زنی که لیسانس و ارشدش را در زمان بارداری گذارنده بود. یا روایت خواهری که برای خواهرش فداکاری می‌کند و رحمش را اجاره می‌دهد. روایت زنی که دوبار در حاملگی اش سفر اربعین رفته و روایت‌ زنانی که در جنگ باردار بودند. به همه توصیه می‌کنم این کتاب را بخوانند. اما به خانم‌های باردار بیشتر. با خواندن روایت‌هایش امید در سلول به سلول خون ‌هایتان جاری می‌شود و حالتان را خوب می‌کند.
        

          
این اولین کتابی است که از آقای ضابطیان می‌خوانم. کتاب در مورد سفری است که جناب ضابطیان به کوبا داشته اند. قلم‌شان را دوست داشتم و متن کتاب روان بود. برای منی که خیلی سخت کتاب می‌خوانم کتاب جذابی بود و خیلی خوب توانستم ارتباط برقرار کنم. 
بنظرم جزئیات در مورد مکان و خود شهر کوبا کافی بود البته می‌توانست بیشتر هم باشد. اما اینکه به فرهنگ و روحیات مردم پرداخته بود را بیشتر دوست داشتم.
در کل کتاب جمع و جوری بود. 
با خواندن این کتاب توانستم اطلاعات خوبی نسبت به کوبا پیداکنم. (تا قبل خواندن این کتاب حتی اسمش را هم نشنیده بودم.)
        

          از آن کتاب‌هایی است که خواندنش برای هر طلبه ای از نون شب واجب تر است. نه فقط یک بار بلکه باید همیشه دم دست باشد و  وقتایی که سوخت انرژی تمام می‌شود. دقایقی را محضر این کتاب بنشینیم و سوخت گیری کنیم.
        

          به طور اتفاقی این کتاب هم مانند کتاب قبلی مجموعه داستان بود. ۹ داستان که شخصیت ۸ داستان آن زن بود. از جهت فرم عالی بود. اما از جهت محتوا داستان‌هایش تلخ بودند. زن‌هایی را روایت کرده بود که در کنج خانه‌شان منفعل نشسته‌اند و احساس خوشبختی ندارند. با اینکه کمی داستان‌هایش تلخ بود. اما نثر فوق العاده روان و خلاقی داشت. آن قدر که به سختی کتاب را کنار می‌گذاشتم.
از میان داستان‌ها
داستان کوچه فوتبال را خیلی دوست داشتم. روایت خلاقانه ای بود.
روایت بازی‌های فوتبال و زندگی شهید خوشنام از زبان خود کوچه شهید خوشنام.
        

          با جرئت می‌توانم به این کتاب پنج ستاره بدهم. داستان‌های جذاب با تصویر گری‌های فوق العاده به یاد ماندنی. قلم روان. شروع داستان‌هایش با خودتان است اما تمام کردنش با خودتان نیست. دستتان را می‌گیرد و با خودش همراه می‌کند. طوری که متوجه زمان نمی‌شوید.
        

          همیشه در زمان بارداری، بزرگ شدن فرزند، شیردهی و...  برایمان از حس و حال مادر‌ها گفته اند. کمتر کسی بوده است که بگوید پدرشدن چه حسی دارد. مردها هنگام تولد فرزندشان یا زمان بارداری همسرشان چه احساساتی دارند. در این کتاب پدرانی جمع شده اند و پدر بودن را روایت کرده اند. درک دنیای مردانه برایم جالب بود.