گریه های امپراتور
«گریه های امپراتور» مجموعه شعری از فاضل نظری است که در قالب غزل سروده شده است.روانی ادبیات، درون مایه قوی و گستره دانش واژه گانِ شاعر، وی را در انتقال مفاهیم نهفته در ذهن و دلش به خوبی یاری کرده است.مورد دیگری که اشعار این کتاب را برای مخاطبانش جذاب می کند، ردیف های زیبا و رندانه غزلیات است. مثل عوض شدست، که بمیرم، عاشقت شدست، به هم می ریزد، از ماه، پرشدست و…اما آن چه بیش تر ناخودآگاه مخاطبان را به سوی اشعار این کتاب می کشاند، تأثیرپذیری ابیات، از اشعار قدمایی چون حافظ و سعدی است، که سال های سال آشنای ذهن ایرانیان بوده است. گریه های امپراتور مجموعه اشعار فاضل نظری است که در قالب غزل سروده شده است. نظری در این مجموعه با استفاده از زبانی نرم و ساده توانسته است مضامین سنتی را بازآفرینی کند و طرحی نو در اندازد. نخستین نکته ای که مخاطب در مواجهه با شعر فاضل نظری با آن مواجه می شود، سادگی و خوش خوانی شعرهای اوست. نظری در پی کشف های زبانی نیست، بلکه به این معنا و محتواست که جغرافیای زبان او را کشف می کند و به آن سر و شکل می دهد. به همین سبب شعر او بی نیاز از هر نوع بازی زبانی یا فرمی است. در واقع شاعر دغدغه زبان یا فرم ندارد. گریه های امپراتور در پرونده افتخارات خود عنوان کتاب سال شعر جوان ایران را جای داده است. این مجموعه به همراه دو کتاب «اقلیت» و «آن ها» سه گانه فاضل نظری را تشکیل می دهد.
بریدۀ کتابهای مرتبط به گریه های امپراتور
نمایش همهلیستهای مرتبط به گریه های امپراتور
نمایش همهیادداشتهای مرتبط به گریه های امپراتور
بسم الله شاید سال ۹۴ بود، پاساژ مهتاب مشهد در حال قدم زدن بودم و کتابهایی که چشمم را میگرفت، ورق میزدم، که به پیشنهاد فروشنده با این کتاب آشنا شدم. نام فاضل نظری را نشنیده بودم، اسم و فامیل عجیبی هم برایم داشت (البته بعدها فهمیدم نامش ابوالفضل است). خلاصه بگویم، تفألی به کتابش زدم، اولین بیتی که مرا وارد دنیای او کرد این بود: به خداحافظی تلخـ تو سوگند نشد که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد کتاب را گرفتم و تا خانه پیاده آمدم و خواندم و لذت بردم. یادم میآید به فاصله اندکی بیشتر شعرهایش را حفظ شده بودم. مزیت شعرهای او تصویرسازی عالی همراه با زبان کلاسیکاش بود و اینکه او ناگهان با نوع جدیدی از ارائه، مخاطب طرفدار شعر را مسحور کرده بود. فاضل نظری یک بار دیگر به همان شیرینی برایم تکرار شد، آن هم با «اقلیت» خیلی دوست داشتم فاضل نظریِ این دو کتاب مجدد برایم تکرار شود که نشد.
با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش میشود.
0