رادیو سکوت از اون دسته از کتاب‌هایی بود که موقع گشت زدن در فضای کتابفروشی توجهمو جلب کرد! و علتش هم متن پشت جلده!
داستانی که قراره فضای مجازی توش نقش داشته باشه و با محوریت این جمله پیش بره "فکر کن تمام آنچه برای آینده‌ات خیال کرده‌ای اشتباه از کار درآید؛ آن‌وقت چه می‌کنی؟" 

اما نکته‌ی مهمی که در مورد این کتاب وجود داره!
این کتاب رو نوجوان‌ها روایت می‌کنن و فضای دبیرستان و یک پادکست اینترنتی قصه رو جلو می‌بره. قصه‌ای که روایت جذابی داره، بسیار خوب ترجمه شده و زبانی مناسب همین سن اما با مفاهیم خوب داره.
اما یه نکته‌ی خیلی مهم وجود داره. "سانسور"
این کتاب سراسر سانسوره! و سانسورش هم شبیه فضای دوبله فارسی اتفاق افتاده!
ارتباط بین آلد و دانیل که تو کتاب ازش عبور میشه، یا دیالوگ‌هایی که اگر این واقعیت رو بدونین کاملا معلومه که جابجا ترجمه شدن و نسخه‌ی اصل کتاب نشون میده که داستان یه حاشیه داره و اونم هم‌جنس‌گراییه!!! چیزی که تبعا قرار نبوده در ترجمه بهش اشاره بشه!

حقیقتش وقتی تو جستجوهام به این رسیدم داشتم فکر میکردم که چرا باید مترجم و ناشر برن سراغ ترجمه همچین کتابی که عملا امکان ترجمه‌ش رو نداشتن اما وقتی جلوتر رفتم دیدم کشش شخصیت‌ها، نوع روایت و قصه کتاب رو به کتابی تبدیل کرده که ارزش ترجمه رو داشته باشه اما خب مشخصا مثل بسیاری از فیلم‌ها و آثار دیگه با نسخه‌ی متفاوت‌تری روبه‌رو هستیم که البته همونطور که گفتم، بسیار خوب هم ترجمه شده.


رادیو سکوت جز کتاب‌هاییه که تجربه‌ی خوندنش رو دوست داشتم. جسارت شخصیت‌ها باعث می‌شد حتی به این فکر کنم که کاش مثلا وقتی هم‌سن و سال شخصیت‌ها بودم می‌خوندمش (فارغ از اینکه اون موقع اصلا این کتاب نوشته نشده بوده!) و داستان‌های اصلیش نکات خوبی برای ارائه دارن.
و نکته‌ی دیگه‌ای هم درموردش وجود داره، نزدیک بودن به فضای امروزه! 
کتاب به تازگی نوشته شده و بنابراین از سیتکام‌های به‌روز، توییتر و‌... حرف میزنه که دست‌کم در دایره‌ی مطالعاتی من کمتر وجود داشته.



نکته‌ی آخر اینکه، برخلاف دیدگاه نقل قول شده از تایمز و درج شده‌ی روی کتاب، من کتاب رو ناطور دشت فضای دیجیتال و کاراکترش رو هولدن کالفیلد عصر اینترنت نمی‌بینم و حقیقتش بیشتر از این تونستم باهاش ارتباط برقرار کنم؛ اما گفتم بگم، شاید خوندنش برای شما جالب باشه!
          

            در اول کلام بگم که سبک داستان آمریکاییه پس با فرهنگ ایرانی ما خیلی متفاوته، نسخه ترجمه فارسی دارای سانسور هست، ولی  با به خرج دادن تخیل می‌شه فهمید چی سانسور شده( بعد تموم شدن کتاب، یه نگاه به کتاب می‌کنی می‌گی قرار نبود این طوری بشه و درود بر سانسورچی)  نسخه اصلی پر از روابط نامشروع  حواس پرتی و ارتباط بد والدین با فرزندان و اسامی از مواد مخدر و... است. 
من اولش با توجه به اسم کتاب فکر می‌کردم یه چیزی تو مایه‌های کاش وقتی ۲۰سالم بود می‌دانستمه بعد دیدم زده داستان‌های آمریکایی. 
اگر تاحالا از این سبک نخونده باشی یا ندونی، ممکنه با کتاب احساس راحتی نکنی و از خوندنش معذب باشی. 
نکته خیلی مهم اینکه برای خوندنش ذهن بازی داشته باشی و کتاب برای نوجوان‌ها اصلا مناسب نیست.  
دیگه چیزی یادم نمی‌یاد که بنویسم ولی خوندن بعد صفحه ۴۰ این طوریه که این چه کوفتیه من دارم می‌خونم.
          

            من متن انگلیسی رو خوندم و که روون و راحت بود، اما جزئیاتی از بعضی روابط تشریح شده بود که برای من آزاردهنده بود، و باعث شد اولا فکر کنم این کتاب برای نوجوون‌ها مناسب نیست و دوما عمیقا از ته دلم بگم درود بر سانسورچی!
شخصیت چارلی کاملا برای من قابل درک بود و عمیقا براش متاسف شدم. هم به خاطر آزارهایی که در بچگی و حتی نوجوانی دید، هم به خاطر دسترسی راحتش به سیگار و مواد و الکل، هم به خاطر خانواده‌ش: خواهر و برادری که تنهاش گذاشتن و مادری که توصیه‌ش به یک نوجوون درون‌گرای با سابقه‌ی افسردگی این بود که بره تو اتاقش بشینه و کتاب بخونه!
          

            اون انتظاری که ازش داشتم نبود!
بیشتر رمانی سیاسی بود تا عاشقانه!
گاهی کسل کننده میشد...