رادیو سکوت موضوع کمتر دیده شده ای داشت راجب علایق و اینکه انتخابات همه ادما قرار نیست شکل هم باشه و اینکه تصمیم گیری ما به صورت موفقیت امیز برای هر نفر میتونه که نه صددرصد متفاوته...
راه ما خیلی متفاوت از همه اما این تفاوت دلیل بر اشتباه بودن یک راه و درستی دیگری نمیشه....
به نظرم با داستانی روان و جذاب این رو نشون داده به عنوان سرگرمی یا وقتی که فکر میکنی باید برای دیگران زندگی کنی خوندنش مفیده
          

            رادیو سکوت از اون دسته از کتاب‌هایی بود که موقع گشت زدن در فضای کتابفروشی توجهمو جلب کرد! و علتش هم متن پشت جلده!
داستانی که قراره فضای مجازی توش نقش داشته باشه و با محوریت این جمله پیش بره "فکر کن تمام آنچه برای آینده‌ات خیال کرده‌ای اشتباه از کار درآید؛ آن‌وقت چه می‌کنی؟" 

اما نکته‌ی مهمی که در مورد این کتاب وجود داره!
این کتاب رو نوجوان‌ها روایت می‌کنن و فضای دبیرستان و یک پادکست اینترنتی قصه رو جلو می‌بره. قصه‌ای که روایت جذابی داره، بسیار خوب ترجمه شده و زبانی مناسب همین سن اما با مفاهیم خوب داره.
اما یه نکته‌ی خیلی مهم وجود داره. "سانسور"
این کتاب سراسر سانسوره! و سانسورش هم شبیه فضای دوبله فارسی اتفاق افتاده!
ارتباط بین آلد و دانیل که تو کتاب ازش عبور میشه، یا دیالوگ‌هایی که اگر این واقعیت رو بدونین کاملا معلومه که جابجا ترجمه شدن و نسخه‌ی اصل کتاب نشون میده که داستان یه حاشیه داره و اونم هم‌جنس‌گراییه!!! چیزی که تبعا قرار نبوده در ترجمه بهش اشاره بشه!

حقیقتش وقتی تو جستجوهام به این رسیدم داشتم فکر میکردم که چرا باید مترجم و ناشر برن سراغ ترجمه همچین کتابی که عملا امکان ترجمه‌ش رو نداشتن اما وقتی جلوتر رفتم دیدم کشش شخصیت‌ها، نوع روایت و قصه کتاب رو به کتابی تبدیل کرده که ارزش ترجمه رو داشته باشه اما خب مشخصا مثل بسیاری از فیلم‌ها و آثار دیگه با نسخه‌ی متفاوت‌تری روبه‌رو هستیم که البته همونطور که گفتم، بسیار خوب هم ترجمه شده.


رادیو سکوت جز کتاب‌هاییه که تجربه‌ی خوندنش رو دوست داشتم. جسارت شخصیت‌ها باعث می‌شد حتی به این فکر کنم که کاش مثلا وقتی هم‌سن و سال شخصیت‌ها بودم می‌خوندمش (فارغ از اینکه اون موقع اصلا این کتاب نوشته نشده بوده!) و داستان‌های اصلیش نکات خوبی برای ارائه دارن.
و نکته‌ی دیگه‌ای هم درموردش وجود داره، نزدیک بودن به فضای امروزه! 
کتاب به تازگی نوشته شده و بنابراین از سیتکام‌های به‌روز، توییتر و‌... حرف میزنه که دست‌کم در دایره‌ی مطالعاتی من کمتر وجود داشته.



نکته‌ی آخر اینکه، برخلاف دیدگاه نقل قول شده از تایمز و درج شده‌ی روی کتاب، من کتاب رو ناطور دشت فضای دیجیتال و کاراکترش رو هولدن کالفیلد عصر اینترنت نمی‌بینم و حقیقتش بیشتر از این تونستم باهاش ارتباط برقرار کنم؛ اما گفتم بگم، شاید خوندنش برای شما جالب باشه!
          

            حقیقتا از چیزی که فکر می‌کردم خیلی بهتر بود، اون‌قدری که نمی‌دونم در وصفش چی بگم...
داستانش واقعا جذاب بود و هر جمله انگیزه‌ای بود تا بخوام جمله‌ی بعدی رو بخونم و به مطالعه‌ی این کتاب ادامه بدم. 
به شخصیت‌ها عادت کرده بودم و وقتی که صفحه‌ی آخرش رو هم خوندم، از اینکه دیگه قرار نیست با ماجراشون همراه باشم ناراحت شدم.
خوندن رادیو سکوت به من احساس آرامش لطیف و غمگینی می‌داد که برام دوست داشتنی بود.
بریده‌هایی که از این کتاب یادداشت کردم واقعا زیاد بودند ولی چند تاشون رو اینجا هم میذارم.

کاریس هیچوقت دربار هیچ‌چیزی دروغ نمی‌گفت. او هیچ وقت تمام واقعیت را هم نمی‌گفت، یک‌جورهایی حسی بدتر [از دروغ به آدم می‌داد.
- صفحه ۶۸

«بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم من و تو یک آدم هستیم... اما خیلی اتفاقی قبل از اینکه به دنیا بیاییم دو تیکه شدیم و جدا از هم.»
«چرا؟»
«چون تو معنای واقعی کلمه خودِ منی، با این فرق که همهٔ بدی‌ها و آشغال‌ها از وجودت شسته شده.»
- صفحه ۲۹۵
فکر نمی‌کنم سن ربط چندانی به [احساس بزرگسالی داشته باشد.
- صفحه ۲۲۸

شاید شماها خیلی کوچک باشید، اما همه‌تان در کیهان اهمیت دارید.
- صفحه ۳۰۶

من کی باشم که کسی رو قضاوت کنم؟
- صفحه ۳۶۹