فوق‌العاده، فوق‌العاده!
بهترین نمایشنامه‌ای بود که تا به امروز خوندم.

دورنمات میگه: اگر کسی از من بپرسد که مفهوم داستان‌هایم چیست، در اغلب مواقع پاسخ می‌دهم که اگر از مفهوم داستان‌هایم اطلاع داشتم، فقط آن مفهوم و پیام اثر را در چند خط می‌نوشتم و خودم را به زحمت نمی‌انداختم.

به نظر منم واقعاً نمیشه این نمایشنامه رو در چند پیام و مفهوم خلاصه کرد. خیلی چیزا  برای نشون دادن داشت: قدرت فقر، فقر، فقر. تو این مورد انقدر با دورنمات موافقم که حد نداره. فقر نابود میکنه، همون‌طور که پول. وجدان و این‌که آدما تا چه حد نیاز دارن خودشونو توجیه کنن... این‌که چطور یک جامعه ذره‌ذره و از سال‌ها پیش زمینه‌های وقوع جنایت رو مهیا می‌کنه... و در آخر آیا «عدالت فقط با انجام جنایت است که می‌تواند دوباره برقرار شود؟»