ارتباط برقرار کردن با داستان و شخصیت ها خیلی برای من  سخت بود، انتظار داشتم جذاب تر باشه اما برای من خوب نبود, با این حال از خوندنش پشیمون نیستم!
کاش ترجمه ی بهتری انتخاب میکردم ترجمه ی خوبی نبود! 

        

                کتابی به شدت تأثر برانگیز! 
از کتاب فیلمی هم ساخته شده که من دوست نداشتم 

        

                من این کتاب رو بارها خواندم، اولین بار وقتی خوندم که این کتاب رو برای تولدم هدیه گرفتم، تو یه جعبه فلزی و پُر از پَر بود! 
بار دوم از دانشگاه هدیه گرفتم یادم نمیاد چه جشنی بود، اونجا این کتاب رو از یه انتشاراتی دیگه به ما هدیه دادن! که باز هم خوندمش ولذت بردم!
بارهای بعدی رو برای کلاس ادبیات عمومی دانشگاه خوندم چون استادش می‌گفت یه رمان رو بخونید و خلاصه کنید و  در آخر نقدش کنید و پیام داستان رو بنویسید!
خلاصه من و این داستان خاطره ها داریم! 
کتاب دوست داشتنی و کوتاهی که از خوندنش لذت می برید!  

        

                می دونستید روسو آهنگساز هم بوده؟
کتاب، خیلی جالب بود، توصیه می کنم حتماً بخونید!
داستان کودکی خیالی که روسو تربیتش می کنه!
مدرسه و دانشگاه های الان  هم میشه تا حدودی با این کتاب نقد کرد!
قطعاً الان با دویست سال پیش خیلی متفاوته ولی
کسایی که خوندن می تونن بگن الان هم میشه اینجوری تربیت کرد یا نه؟ 


        

                اولین کتاب طنزی بود که میخوندم، کلا فکر نمی‌کردم کتابی که به طنز نوشته شده باشه انقدر خوندنش لذت بخش باشه! 
یادمه وقتی تموم شد تا چند روز به تقلید از کتاب داشتیم عربی صحبت میکردیم البته هیچوقت عربیم خوب نبود ولی خب خیلی از کتاب یاد گرفتم! دوستانی که کتاب رو خوندن در جریانن!
و  اینکه من این نسخه رو نخوندم و نسخه ای که خوندم قدیمی بود...

        

                با این کتاب خیلی خندیدم، بر خلاف خیلی از داستانهای طنز که بدشانسی عنصر خنده دار داستان میشه اینجا خوش شانسی عنصر پیش برنده ست. 
حالا که کتاب تموم شده حس میکنم دلم برای پیرمرد داستان و ماجراهاش تنگ میشه ...
البته یه جا هایی حس میکردی که داری شعار می‌خونی! مرگ بر آمریکا و اینا... و یه جا هایی هم نویسنده برای اینکه میخواست اتفاقات تاریخی رو توی داستان بیاره حس می‌کردی بزور این کارو کرده و متن تاریخی رو از کتاب تاریخ کپی کرده!

        

                وقتی نام من سرخ رو اتفاقی از پاموک  خوندم کنجکاو شدم که ازش کتاب های بیشتری بخونم، دومین چیزی که ازش خوندم این کتاب بود و دوران کودکی خودش رو روی کاغذ آورده بود، به نظرم جالب بود
و من از خوندنش پشیمون نیستم
        

                بار اولی که این کتاب رو شروع کردم به خوندن تا اواسط کتاب پیش رفتم و گذاشتمش کنار! یه عالمه شخصیت با اسم های تکراری! یه عالمه خوزه! تو ایران هم همینه ها اگر قرار بود مارکز ایرانی باشه یه عالمه امیر و محمد تو کتاب بود!  رفت تا ۲ سال بعد! بار دوم که شروع کردم دیگه برای من خیلی سخت نبود فکر کنم اون موقع سنم به کتاب نرسیده بود! دیگه اسم ها اذیتم نمی کردن و با هر اتفاق داستان شگفت زده می شدم و از خوندنش خیلی لذت بردم،
 راستی نسخه بدون سانسور ترجمه بهمن فرزانه رو خوندم ولی اگه خواستید با سانسور بخونید، تو نسخه های با سانسور، بهمن فرزانه نسبت به دیگران سانسور کمتری داره بیشتر متوجه میشید با این حال نسخه بدون سانسورش رو پیشنهاد می کنم بخونید!
        

                من از دوران کودکی عاشق کتاب بودم یکی از تفریحام گشتن تو کتاب فروشی ها و ورق زدن کتاب ها بود ، از بودن بین قفسه های کتاب هم لذت می برم، دوران راهنمایی و دبیرستان کتاب زیاد می‌خوندم شاید هفته ای یک کتاب یا بیشتر! ۲۲,۲۳ سالم بود که کتاب بیگانه با ترجمه لیلی گلستان رو یکی از دوستانم به من هدیه داد.  کتاب رو باز کردم 
"امروز مادرم مرد. شاید هم دیروز، نمی دانم." 
دو جمله ی اول کتاب مثل سیلی ای بود که به صورتم می خورد. شوکه شده بودم این دیگه چه کتابی بود؟ ادامه دادم و هر چی بیشتر می‌خوندم بیشتر گیج می شدم، چرا هیچ وقت کتابی مثل این نخونده بودم!  فهمیدم من دوران دبیرستانم رو با خوندن رمان هایی از م.مودب پور و امثال اون به هدر داده بودم! 
سعی کردم فراموش کنم چه کتاب هایی خوندم و شروع به ساختن کتابخونه ای کردم که الان از من می بینید.
        

                داستان سورپرایز زیادی نداره و کاملا از همون ابتدا قابل پیش بینی هست یعنی از همون ابتدا درسی رو که نویسنده میخواد بیان کنه رو می فهمی و پایان داستان رو میدونی  با این حال نوع نگارش داستان جاذبه ی لازم برای تموم کردن کتاب رو در تو ایجاد می‌کنه...

        

                بسیار زیبا و تفکر برانگیز!
آیا اگر می توانستی انتخاب کنی که زندگی در دنیا را تجربه کنی، باز هم آن را انتخاب می کردی؟
آیا اگر به تو بگویند یک گرم از یک شیرینی بی نهایت خوشمزه را بخور، آن را می خوری؟
        

                این کتاب قطعاً کتابی با موضوعی عامه پسند نیست!
چند روز از زندگی یک نوجوان با تفکراتی خاص که ممکن است هر کدام از ما در بخش هایی از داستان با او همزاد پنداری کنیم که در دوران نوجوانی چنین بوده ایم و مشابه آن را گذرانده ایم... 

        

                در پس داستان معماییِ جالب و عاشقانه ای نه چندان جالب که در ظاهر پیش برنده ی ماجرا است، تفکر عمیقی است که به موضوعات مختلفی می پردازد، از جمله کشمکش هایی  که در گذر از سبک نقاشی مینیاتور به نقاشی واقع گرا رخ داد، تعصباتی که هم چنان در هنر وجود دارد. 
به راستی کدام دیدگاه هنری درست تر است؟
چه کسی می تواند با قاطعیت جواب دهد؟
اصولاً چرا باید درست و نادرست درباره ی هنر وجود داشته باشد؟
و یا آیا امضای شخصی ونگوگ که در آثارش به وضوح نمایان است، خوب است یا بد؟