از سبک نگارش این جلد خوشم اومد. خوندن نامه‌های آنه برام جالب بود. 
خانم مونتگومری تبحر خاصی در خلق شخصیت‌های عجیب غریب داره!! یادم نمیاد توی سه جلد قبلی با این تعداد آدم غیرعادی مواجه شده باشم...  اینجور آدما فقط توی کتابا پیدا میشن؟!
      

        قلب داستان رو دوست داشتم و همین به تمام ویژگی‌هایی که دوست نداشتم میچربه.. :)

ولی در کل
کسایی که رمان‌های خیلی قوی نخوندن
یا تازه کتاب خوندن رو شروع کردن
اندکی عاشقانه‌پسندها
و نوجوونا 
احتمالا از داستان لذت بیشتری میبرن 
      

        اولین چیزی که منو جذب کرد اسمش بود؛ ولی اگه میخواین براتون اسپویل نشه توضیحات بهخوانی‌ها در مورد علت نامگذاری‌ش رو نخونین. 
روونه و میشه توی یک یا دو نشست تمومش کرد. زاویه دید جالبی داره، چون اینبار لازم نیست جواب معما رو کشف بکنین :) 
با نخوندنش چیز زیادی رو از دست نمیدین، به جز کمی هیجان و سیناپس‌های جدید ناشی از تجربه ذهنی قرار گرفتن توی موقعیتی که... خدا نصیب گرگ بیابون نکنه! :/ این چه کار احمقانه‌ای بود!!

پ.ن: «بذار [در] قفل بمونه»؟؟؟ «نظرت چیه سر اتومبیل رو به سمت جنوب بچرخونیم»؟؟؟ پناه بر خدا؛ جمع کنین خودتونو😐

      

        بیشتر مواقع واقعا درک نمیکنم که چی میخواد بگه، از نظر مکانی کجاییم، یا الان این افکار یه شخصتیه یا توصیف راوی... و به نظرم ارزشش رو نداره که برای فهمیدنش وقت بذارم
      

        تلنگر خوبی بود
      

        شاید تو فقط یه آدم بی اعصاب نفرت انگیز رو ببینی، ولی اگه جریانی که اونو به چیزی که هست تبدیل کرده بدونی، احتمالا بابت بی‌اعصاب بودنش کمی بهش حق میدی و کمتر ازش متنفر خواهی شد.

خیلی خوب بود، واقعا کم پیش میاد یه کتاب باعث بشه با صدای بلند بخندم! این کتابو برای درک کردن بهتر آدما لازم داشتم. برای همز و لمز نکردن و درک ضحی و قضاوت نکردن آدما. 
تا نیمه کتاب از اُوِه خوشم نمیومد و همین باعث میشد با وجود قلم خوب و جذاب نویسنده از کتابم خوشم نیاد و با خودم فکر میکردم یعنی واقعا «بهتر است هیچ کتابی نخوانم»؟؟ 
ولی بعد جایی در اواسط و اوج داستان با فلش بک های هنرمندانه آقای بکمن تونستم بهتر اوه رو درک کنم. البته از اینکه ایران رو جایی پر از «جنگ و بدبختی» توصیف کرده بود عصبانی شدم! 
      

        اینکه داستان توی طبیعت اتفاق میفته برام خیلی جذابه؛ از تصور کردنش لذت میبرم. 
جلد اول منطق بیشتری داشت ولی اینبار باید بیشتر با احساسات دست و پنجه نرم میکردیم.
      

        اگه افرادی که از نظر ظاهری احساس رضایت میکنن رو یک سر طیف در نظر بگیریم، سر دیگه طیف، افرادی هستن که به Body Dysmorphic Disorder یا خودزشت‌انگاری مبتلان. نویسنده به عنوان یکدرمانگر سعی میکنه با استفاده از CBT مشکل این افراد رو حل کنه و به گفته خودش، این کتاب می‌تونه برای افرادی که مبتلا به BDD نیستن، اما یه جایی وسط طیف قرار میگیرن هم مفید باشه تا بتونن از ظاهر خودشون احساس بهتری داشته باشن. 
بر خلاف اسمش، کتاب تخصصی‌ایه و خب... فکر نمیکنم بخوام تمومش کنم :) 
      

        وقتی که کار اشتباهی کردین، توی ذهنتون خودتونو سرزنش میکنین؟ چطور با خودتون حرف میزنین؟ آیا توی مواقع بحرانی با اطرافیانتون هم همینطوری برخورد میکنین؟؟ اگه شما هم مثل من گفتین:«وای معلومه که نه!» حتما این کتابو بخونید.‌ چرا ما به اندازه‌ای که با دیگران مهربونیم، با خودمون نیستیم؟ مشکل کجاست؟

پ.ن: این مدل کتابها وعده تغییر و خوشبختی و آرامش میدن. ولی لازمه یادمون باشه اون‌ها ممکنه توی همون بُعد مختص به خودشون مشکل ما رو رفع و رجوع کنن و نهایتا ما رو یک درصد بهتر از قبل کنن. چرا که آدمیزاد تک بعدی نیست :)))) پس به بهبودهای یک درصدی ادامه بدین
پ.ن²: این کتاب با اسم «شفقت به خود» هم چاپ شده که امیدوارم ترجمه دلچسب تری از چیزی که من خوندم داشته باشه، 
      

        کتاب به وضوح از جلد اولش سنگین‌تره
اما اگه مخاطب سرفصل‌ها رو توی دوره هایی مثل بینهایت یا طرح ولایت گذرونده باشه و کتابهای معارف دبیرستان و دانشگاه رو جدی گرفته باشه میتونه راحت مطالبو درک کنه، در کل احساس میکنم خیلی خلاصه و مجمل بود و به یه پیش زمینه نیاز داشت

#مینویسم_که_بماند_در_یاد

پذیرفتیم که ما توی زندگی به ایدئولوژی نیاز داریم. و هر ایدئولوژی‌ای بر پایه یک «جهان بینی» خاصه که بنا میشه. یعنی چون من هدف جهان رو فلان چیز میپندارم و به نظرم اتفاقات بر فلان مبناست که حادث میشن، تصمیم میگیرم که «چیکار» کنم تا به اون هدف برسم و مسیر پیش روم رو انتخاب میکنم. سه نوع جهان بینی علمی، فلسفی و مذهبی وجود داره (که البته از یه نقطه نظر خاص، جهان بینی مذهبی نوعی جهاب بینی فلسفی محسوب میشه) شهید مطهری معیارهای خوب بودن یک جهان بینی رو نام میبرن و بر اساس همون ها کامل ترین جهان بینی رو، جهان بینی توحیدی معرفی میکنن. که همون جهاب بینی دین اسلامه و خب، از اول ما اومدیم که به اینجا برسیم!! به عنوان مهم ترین رکن این جهان بینی، مفهوم توحید و انواعش رو شرح میدن و به تناظر اون، انواع شرک رو هم معرفی میکنن. و در واپسین مطالب کتاب میپردازن به مباحث جذابی مثل وحدت جهان، عالَم غیب و عالم شهادت و ارتباطشون، دنیا و آخرت و ارتباطشون و... 
هر کدوم از اینا چون بخشی از جهان بینی شما رو میسازن و روی دیدتون تاثیر میذارن میتونن دنیا رو واسه‌تون زیر و زبر کنن! جالب شیرین و تامل برانگیزه
      

        کتاب خوبی بود؛ از خوندنش لذت بردم.
گرچه بخش زیادی از محتواش توی ذهنم بود و احتمالا قبلا در قالب‌های مختلف بهم رسیده

شهید ابتدا به بررسی تفاوت انسان و حیوان میپردازن و طی این مقایسه به علم و ایمان میرسن و رابطه اون‌ها رو هم مورد بررسی قرار میدن و اثر وجود یا عدم وجود هرکدوم توی انسان رو تبیین میکنن. در مورد ایمان مذهبی بحث میکنن، فواید داشتنش رو میگن، دلیل نیاز به ایدئولوژی رو توضیح میدن و در نهایت اسلام رو مکتب و ایدئولوژی جامع معرفی میکنن. توضیح میدن که چه مباحثی از منظر قرآن ارزش تفکر رو داره و لغزشگاه‌های تفکر رو هم معرفی میکنن (که با اینکه توی دوره‌های مرتبط با تفکر و تصمیم گیری بهش برخورده بودم، بررسی وجهه قرآنی‌ش برام خیلی جذاب بود) 
      

        حقیقتا ارزش خواندن دارد. 
هربار که کتاب را زمین میگذاشتم ترس و حسرت و حیرت بود که برَم می‌داشت. نظری به خود مینگرستم و نظری به مردم کوفه... اکنون من کجای تاریخم؟ در کدام صف؟ مرا با چه می‌خرند؟!💔
خدایا هیچکس را جزء آنان که در برابر امام خود فریاد زندند:«ما زندگى را دوست داريم، ما مى خواهيم زنده بمانيم .» و او را تنها گذاشتند، قرار نده 
~~~~~~~~~~~~~~~~
کتاب، بیان روانی دارد. بعضی توصیف‌ها و صحنه‌پردازی‌ها جای پیشرفت بسیار داشت، اما صمیمیت قلم نویسنده، لاجرم بر دل نشیند. توقع رمانی با کیفیت و سطح ادبیات بالا را نداشته باشید. این کتاب بیانی داستان‌گونه و موثق، از زمان شروع خلافت امام مجتبی علیه السلام تا صلح ایشان با معاویه است که به نوبه خود در انتقال محتوا و شرح وقایع به خوبی عمل کرده‌است.