یکی از دلایل من برای توصیه به رمان خوندن اینه که میتونیم از طریق اون آدم ها و احساساتشونو بهتر و راحت تر در‌ک کنیم و خب اگه میشه با تنها ۳۰۰ صفحه بسیار دلنشین به همچین هدفی برسیم و روابط انسانیمون رو به دور از قضاوت ها و پیش‌داوری ها و برپایه درک متقابل پیش ببریم، چرا از خودمون و اطرافیانمون دریغ کنیم؟
کتاب قصر‌ آبی کتابیه که با شیرینی هرچه تمام‌تر داستان و مشکلات پیش‌روی دختری به نام ولنسی رو روایت می‌کنه. مشکلاتی که هرچند ممکنه بخش اعظمشون خودساخته به‌نظر برسن اما به عنوان کسی که با شرایط مشابهی بزرگ شده می‌تونم بگم رهایی از بندهایی که جامعه و اطرافیان دور انسان پیچیدن خیلی سخت‌تر از چیزیه که بشه تصور کرد و نیاز به چیزی داره که دست سرنوشت اون رو جلوی ولنسی قرار داد و این جرقه براش زده شد. و بعد اون اتفاق بزرگ، اطرافیانش و همچنین ما به تدریج شخصیت حقیقی ولنسی رو می‌بینیم. دختری که روح طبیعت دراون دمیده شده بی‌پروا و در عین حال به‌شدت لطیفه و کتابای جان فاستررو می‌خونه:)(مورد آخری خیلی مهمه)
و ادامه داستان...که برخلاف میل شخصیم قرار نیست اسپویلش کنم.
و در آخر خوشحالم نهایتا ولنسی به ارزش حقیقی خودش پی برد و اونطور که باید باهاش رفتار شد مثل طرز رفتاری که جان فاستر برای گل های جنگلی توصیه کرده بود(:
«مایه تاسف است که گل های جنگلی را جمع کنیم. آنها نیمی از افسون خود را به دور از سوسوی نور سبز طبیعت از دست می‌دهند. برای لذت برون از گل های جنگلی، باید آنها را تا زیستگاه‌های دورافتاده‌شان دنبال کنیم، با تماشایشان به وجد آییم و بعد در حالی که دائم به پشت سر خود نگاه می‌اندازیم، آنها ر ترک کنیم و تنها یاد عطر و ملاحت افسونگر آنها را با خود ببریم.»
          

            ۲۵ قرن پیش ، ۲۵۰۰ سال پیش اوریپید یک نمایشنامه مدرن نوشته و این بی نظیره...
نمایشنامه ای که ضد جنگه... ضد هر جنگی...و قربانیان این جنگ هم زنان هستند...زنان تروا ... زنان ایران ... همه زنان جهان...
۲۵ قرن قبل اینطوری جنگ رو بشناسی و تقبیحش کنی ، اینطوری از زنان بنویسی اون هم در یک جامعه ای که زن ها در ردیف بردگان بودند واقعا عجیب و در عین حال تحسین برانگیزه
این از بزرگی اوریپید میاد...
نمایشنامه در زمانی نوشته شده که بحبوحه جنگ پلوپنزی در یونان بوده...
همین باعث میشه که اوریپید با نوشتن این تراژدی به استقبال و تقبیح کردن این جنگ بره...
داستان بعد از اتمام جنگ معروف ترواست و زنان تروا اسیر شدن و منتظرن تا بین اربابان یونانی شون و سرداران فاتح تقسیم بشن...
از لحاظ داستانی،  نمایشنامه تقریبا ادامه نمایشنامه هکوب نوشته خود اوریپیده و هکوب اینجا تقریبا نقش اصلی رو داره
اوریپید اینجا هم به شدت قصه گوئه و نشون میده که بازماندگان یک جنگ مصیبتی وحشتناک تر از کسانی که کشته شدن بر سرشون میاد
کسانی که کشته شدن بلاخره مردن ولی بازمانده ها هر روز میمیرن و زنده میشن...
پیشنهاد میکنم حتما این اثر زیبا که شاید بهترین نمایشنامه اوریپید هم هست رو حتما بخونید.