انگار که مقتل رو به زبان امروزی و حتی کوچه بازاری بازنویسی کرده باشند
اطلاعاتش دقیقه و جایی داستان‌پردازی نکرده
البته با شکسته کردن کلمات و گاهی هم بیان احساسات پشت حرفایی که افراد زدن ناگزیر براشون لحنی ایجاد کرده که مطمئن نیستیم چقدر منطبق با لحن واقعی‌شون بوده 
کشش خوبی داره
بعضی جاها شدت ساده‌سازی و محاوره‌ای کردن جملات اذیتم کرد
اما در کل به کسی که دوست داره یه بار ماجرای امام‌حسین از زمان حرکت از مدینه تا چندسال بعد از قیام عاشورا رو بدونه ولی توان یا حوصله خوندن کتابهای تاریخی یا مقاتل رو نداره توصیه می‌کنم.
          

            کتاب را نخواندم!
بازش کردم، دیدم تمام کتاب محاوره است، بستم!!
آخر کتاب، با موضوع حادثه کربلا، با برچسب "پژوهشی"، با این همه متن و جلد خفن و تبلیغ و قیمت بالا... آن وقت محاوره؟! خدایا!
کم پیش آمده از خریدن کتابی پشیمان شوم، طوری که حتی ندانم چه کارش کنم!! ولی این یکی واقعا روی دستم مانده! :(((
          

            چند صفحه از کتاب را به زور خواندم و گذاشتمش کنار!!!
ساده نویسی این نیست که به نگهبان بگی نگهبون!!! در حالت عادی خیلی از این کلماتی که نویسنده به خیال خودش محاوره ای نوشته را به کار نمی بریم.

بگذریم که جملاتی که از طرف معصوم گفته می شد گاهی آدم خجالت می کشید تصور کنه امام معصوم با چنین ادبیاتی سخن گفته.

فضای کتاب اینقدر بی در و پیکر شده که هرکس بدون توجه به الگوها و استانداردهای ادبی می نویسد و اسمش را می گذارد نوآوری و خلاقیت!!!
          

            کارزاری هست برای توقف چاپ و جمع‌آوری این کتاب سخیف که با لحن محاوره (بخوانید وقیح و نامحترمانه) وقایع کربلا رو که خط قرمز شیعیان هست به سخره گرفته با هدف جذب مخاطب! (بخوانید دفع مخاطب) جزئیات عاشورا از جمله صحنه شهادت امام رو ریز به ریز جسورانه نقل کرده! 
لطف کنید سرچ کنید و  امضا کنید.
من نمیدونم مخاطب کتاب دقیقا چه طیفی از جامعه هستن که با خوندن توصیفات بی‌شرمانه قراره جذب بشن! از نویسنده کتاب خواهشمندم خودشون رو در محضر امام زمان تصور کنند و با صدای بلند، کتاب فاخرشون رو برای ایشون بخونند. آیا امام استقبال خواهد کرد از این حجم دریده گویی و اهانت به ساحت جد بزرگوارشون؟ 

          

            مدتی بود که شنیدن چندباره‌ی اسم این کتاب و روایت محاوره‌ایش، خیلی ترغیبم کرده بود که بخونمش. دو-سه ماه پیش شروع کردم به خوندن این کتاب؛ اما متاسفانه وسطش رها کردم. اگه بخوام دقیق‌تر بگم، از رسیدن کاروان اسرا به دمشق دیگه نخوندمش. از اونجایی که دلم نمیاد کتابی رو نصفه‌نیمه ولش کنم، دیروز دوباره از جایی که مونده بود، خوندن کتاب رو از سر گرفتم و بالاخره امروز تمومش کردم. 
واقعیت اینه که من از این کتاب خیلی چیزها یاد گرفتم؛ به‌ویژه از اتفاقاتی که برای کاروان اسرای کربلا رخ داده و وقایع آخر کتاب. اما فکر می‌کنم به عنوان یکی از خواننده‌های کتاب، حق انتقاد از بعضی موارد رو داشته باشم که می‌خوام لابه‌لای صحبت‌هام مطرحشون کنم. 
من با محاوره‌ای بودن روایت کتاب مشکلی نداشتم و اتفاقا همون‌طور که گفتم یکی از دلایلم برای انتخاب این کتاب همین شیوه‌ی روایتش بود که کتاب رو متفاوت و بیانش رو جالب و روان کرده بود. این ایده‌ی خیلی خوبیه برای درک بهتر و روان‌تر وقایع؛ اما متاسفانه بعضی جاها این شیوه از حد فراتر می‌رفت و تصورات مخاطب رو خراب می‌کرد؛ به‌ویژه توی کلام معصومین علیهم السلام که من دوست داشتم حداقل کلام معصومین محاوره‌ای نباشه؛ اونم تا این حد! در کل زیاد از گفت‌وگوها راضی نبودم. 
اشعار زیادی توی کتاب آورده شده بود؛ و همچنین آیه‌ها و عبارات عربیِ دیگه که اکثراً به فارسی ترجمه شده بودن. از نظر من بهتر بود متن عربی‌شون هم نوشته بشه.
مقدمه‌ی کتاب در ابتدا باعث شد از کتاب مطمئن شم و از بابت اومدن اتفاقات غیرمستند داخل وقایع، نگرانی نداشته باشم. الحق والانصاف، اتفاقی هم تو کتاب آورده نشده بود که شک و شبهه‌ای بهش وارد باشه. همگی از منابع معتبر آورده شده بودن. اما چیزی که باعث شد من از کلام نویسنده تو مقدمه‌ی کتابشون دلخور شم، این بود که اگه حادثه یا شخصیتی مشهور رو مدنظر داشتید که توی این کتاب بهش کم پرداخته شده یا اصلا یافت نمیشه، به این دلیله که تلاش شده داستان صرفا بر اساس "منابع موجود کهن" نوشته بشه. اما سوال من از نویسنده‌ی محترم کتاب اینه که آیا این موضوع رو درباره‌ی "تمامی وقایع" تضمین می‌کنن؟! این یعنی وقایع تمامی منابع در دسترس مو به مو در کتاب آورده شده؟ این‌که هیچ اشاره‌ای در کتاب درباره‌ی "جناب حسن مثنی" نشده بود هم جزء این دلیل‌شون در مقدمه حساب میشه؟
موضوع دیگه به تصویر کشیدن شخصیت‌های مهم واقعه‌ست. همون‌طور که روی جلد کتاب هم ذکر شده، این صرفا یک پژوهش نیست؛ بلکه یک "داستان پژوهشی"ـه! این یعنی باید تصویرسازی صحیح از شخصیت‌های مهم، یه امر بسیار حیاتی در کتاب باشه. برام عجیب بود که نویسنده در توصیف شخصیت حضرت ابوالفضل العباس به چند صفت و توضیح پشت سر هم بسنده کرده بودن! حتی ماجرای شهادتشون خیلی مختصرتر از چیزی که فکرش رو می‌کردم شرح داده شده بود! سوالم اینه که وقایعی که ما درباره‌ی شهادت حضرت تو کتاب‌های دیگه یا حتی زندگی‌نامه‌ی ایشون می‌خونیم، "قطعاً" قابل استناد نیستن و توی "هیچ‌کدوم" از منابع موجود ذکر نشده که توی این کتاب آورده نشده بود؟ به‌نظرم بهتر بود تحقیق و توصیف در مورد ایشون و نحوه‌ی شهادتشون گسترده‌تر باشه.
از تصویرسازی شخصیت حضرت زینب سلام الله علیها هم خیلی راضی نبودم. همچنین خطبه‌ی مهم و تاریخی ایشون در کاخ یزید که محاوره‌ای بودنش -و شاید جزئیات دیگه- باعث شده بود که منِ خواننده حس و حال توفانی بودن ازش نگیرم و به‌جای این‌که توفانی بودنش رو ببینم، فقط کلمه‌ی "توفانی" رو از راوی بشنوم. دوست داشتم درباره‌ی وفات حضرت هم توی کتاب گفته بشه اما چیزی ذکر نشده بود.
نظر و برداشت خود نویسنده درباره‌ی وقایع هم بعضی جاها خوب بود و برخی جاها وجودش رو زیاد نپسندیدم.
خلاصه این‌که من درباره‌ی پیشنهاد این کتاب مطمئن نیستم. فقط می‌تونم بگم لطفا این کتاب رو به‌عنوان اولین کتابی که از واقعه‌ی عاشورا می‌خونید، انتخاب نکنید. از این‌که یادداشت طولانی‌ام رو درباره‌ی این کتاب خوندید ممنونم، و البته امیدوارم قاطی شدن انتقادات و پیشنهاداتم تو این یادداشت رو نادیده بگیرید! 😅🌹
          

            بسم الله الرحمن الرحیم
داغون
خیلی داغون
آزاردهنده...
مقتل باز
افتضاح
الحمدلله نسخه چاپی را نخریدم که روی دستم بماند.
به زور بخشی از کتاب را خواندم.

به نظرم اینگونه ساده‌سازی کلام امام، توهین و دروغ‌بستن به شخصیت معصوم است.
          

            نویسنده در این کتاب سعی کرده با استفاده از زبان محاوره، به بررسی مستند وقایع دوران خلافت یزید، چگونگی شکل‌گیری قیام حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) و جنایت حره بپردازد. آقای نظری خرم برای نگارش این داستان پژوهشی، به اکثر منابع متقن و دست اول تاریخی موجود تا قرن هشتم هجری که کمترین تحریف و دستبرد را به خود دیده‌اند رجوع کرده و تلاش خود را بر این گذاشته تا در اثر خود مخاطب را با علل و عوامل شکل‌گیری رخدادهای مهم نیمه دوم قرن اول هجری و اوضاع و احوال مسلمین در آن دوران آشنا کند. نویسنده «داستان‌ بریده بریده» برای نوشتن این کتاب از زبان متداول کتاب‌های تاریخی بهره نگرفته و با زبان محاوره داستان خود را تعریف می‌کند.
          

            در عین اینکه به دغدغه  نویسنده محترم  در محاوره نویسی برای ارتباط گرفتن یه قشر خاص با  تاریخ مهمی مثل تاریخ عاشورا  توجه دارم و کهن نویسی رو مانع ارتباط گرفتن با محتوای عبرت آمیز تاریخ می دانم اما  در عصر محاوره نویسی پیام ها و متون در فضای مجازی ، کتاب را  به عنوان حلقه میانی برای از یاد نبردن زبان معیار  می شناسم.
          

            کتاب داستان بریده بریده اثر تازه نشر کتابستان که در مدت کوتاهی به چاپ بیست و یکم رسیده است نوشته نوقلم محققی است به نام حجت الاسلام علیرضا نظری خرم که مورد استقبال اقشار مختلفی، از مخاطبان قرار گرفته است.
این اثر دومین کتاب ایشان است که به شیوه داستان و با زبان محاوره اقدام به بازگو کردن یکی از ثقیل ترین و سرنوشت سازترین بازه های زمانی تاریخِ جهان اسلام پرداخته است. ایشان در نقل قولی به  سال‌ها فعالیت در  پژوهشگاه دارالحدیث و همکاری در نگارش ده‌ها کتاب حدیثی و همچنین پس از سیزده سال تجربه حضور در پژوهشگاه بنا به دعوت اقدام به نقل مکان به کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی (ره) و همکاری با تنی چند از اساتید و همکاری بر نگارش مجموعه عظیم «موسوعة الامامة فی نصوص اهل السنة»، اشاره می کند. در کتاب موسوعة که فعلا سی جلد آن به چاپ رسیده به گردآوری فضایل، مناقب و تاریخ زندگی امام علی، حضرت فاطمه و امام حسن علیهم السلام پرداخته است. اخیرا نیز کار علمی و پژوهشی مربوط به زندگی امام حسین علیه السلام را که حدود ده جلد می شود، براساس منابع کهن تاریخی و حدیثی در مجموعه فوق الذکر به پایان رسانده اند. 
آقای نظری خرم شیوه ورود به بحث خود را به "قصه مستند" تشبیه می کند این شیوه روایت گری که با نگاه به مخاطب محاوره پذیر کنونی انتخاب شده است، قصد آن را دارد تا روایت تاریخی از لحظه خروج امام حسین علیه السلام از مدینه را تا بازگشت اسرا را با ریتمی تند در 237 داستان واره مستقل بیان نماید. ایشان این کار خود را به راننده تاکسی تشبیه می کند که "بعد از  سال‌ها رانندگی در شهر به کوچه پس کوچه‌ها و  بن بست هایش احاطه پیدا کرده است، درحالی که رئیس اتحادیه تاکسی داران قطعا این اشراف را  ندارد، ... آقای نظری خرم می گوید این اقتضای شغلم است که به  مطالب کمتر دیده شده و  گفته شده دسترسی داشته باشم. ایشان می گوید در آن روز‌ها افسوس می‌خوردم که  چرا مطالب به  این خوبی لای کتاب‌ها باقی مانده اند. اصلا همین باعث شد بنشینم و  این کار را  بکنم.
کتاب حاضر کلا شیوه مقتل نگاری های کهن و در لفافه نگاری ها را کنار گذاشته و با لحنی غیر فنی اقدام به بیان مقاطعی از واقعه عظیم عاشورا می پردازد که استخفاف در آن کاملا مشهود است. در جای جای کتاب هم فکت های روایی وجود دارد که قابل نقد است ولی چون بیان نقد و توضیحات اضافه در متن قصه، هدف قصه گو را از حفظ ضرب آهنگ روایت که خواسته اصلی قصه گوست دچار خدشه می نماید از بیان آن مسامحه می کند. 
کتاب داستان بریده بریده در 535 صفحه با کتابسازی بسیار زیبا بر بدن شرحه شرحه ابی عبدالله تاخته است و در جای جای داستان بدون در نظر گرفتن جایگاه امامت و رعایت حریم ها و برای حفظ شکل داستان اقدام به تصویرکشیدن صحنه هایی کرده است که از زمان واقعه عاشورا تا کنون تنها در چند ساعت عصر عاشورا قابل ذکر بوده و متولی ذکر مصیبت از انقلاب بیان آن بدون اختیار لطمه ها به خود وارد می ساخته است.
کتاب مذکور که خود را داستانی پژوهشی از حادثه کربلا معرفی می کند باید در دست اهل فن آزموده گردد امید که بعد از مطالعه اثر اقدام به بررسی اثر های متناظر در این امر نمایید.